Dagmar van Weeghel @ We Like Art, Diaspora en The African Princess (juli 2022), foto: Sonia Mangiapane
In haar werk onderzoekt Dagmar van Weeghel de uitdagingen van het zijn van ‘de ander’, als immigrant vanuit Afrika in het Westen. Ze werkte tien jaar in een aantal Afrikaanse landen met lokale gemeenschappen aan foto- en filmprojecten in het kader van natuurbehoud. Terug in Nederland ervaarde ze de worsteling van Afrikaanse immigranten in Europa.
(Scroll naar beneden voor alle beschikbare werken)
Dagmar van Weeghel, Diaspora, Penda (2017), 120 x 80 cm
Vanaf 2015 is ze die problematiek in beeld gaan brengen met een serie fotoportretten. Voornamelijk van vrouwen die vanuit Afrika in Europa aan een nieuwe toekomst bouwen. Ze vraagt hen om voor haar te poseren en zij delen met haar hun bijzondere persoonlijke achtergrondverhalen. De veerkracht en power van deze vrouwen zijn het eigenlijke onderwerp van de krachtige portretten.
Dagmar van Weeghel @ We Like Art, Women in Antiquity en The African Princess (juli 2022), foto: Sonia Mangiapane
Dagmar van Weeghel (1974) studeerde aan de filmacademie in Amsterdam en werkte jarenlang in Afrika. Sinds een aantal jaren heeft ze zich helemaal toegelegd op fotografie. Ze werd genomineerd voor verschillende fotografie prijzen, waaronder de Lens Culture Award. Haar werk was onder andere te zien op het Fotofestival Naarden, Lagos Photo Festival, op Scope Basel, het Bogota Photo Festival en onlangs in het Haags Historisch Museum.
We vroegen Dagmar naar haar werk, haar achtergrond en de Diaspora-serie, en naar de Into The Ochre editie die ze voor We Like Art maakte. Onder de Afrikaanse diaspora wordt de verspreiding verstaan van mensen uit Afrika over de hele wereld, die het gevolg was van de slavenhandel en, in post-koloniale tijden, door emigratie om economische en/of politieke redenen.
Dagmar van Weeghel, Diaspora – Muna (2017), 120 x 80 cm
Kun je ons iets meer vertellen over de achtergronden van je werk?
Ik ben een verhalenverteller. Mijn verhalen gaan veelal over Afrika; de mensen, de historie van het continent en de relatie met het Westen. Jarenlang woonde en werkte ik in diverse Afrikaanse landen als natuurbehoud filmmaker. Mijn man komt uit Zimbabwe en mijn kinderen hebben een dubbele identiteit.
Die dubbele identiteit en met name de positie en veerkracht van vrouwen in de geschiedenis en in het heden – dat is wat ik het liefst laat zien in mijn fotografie. Het leven in Afrika heeft mij gevormd en de mensen en ervaringen hebben mij veranderd.
Dagmar van Weeghel, Diaspora
Mijn foto’s hebben weliswaar een esthetische waarde maar daaronder zit een diepere laag. Ten eerste omdat ik echte mensen fotografeer en geen ‘modellen’. Ik vertel hun verhaal maar het werk gaat ook over mijn leven. Met iedereen bouw ik een zeer persoonlijk band op. En ik denk dat je dat voelt als kijker – de ziel, de verstilling, het wederzijdse begrip – een echte verbintenis tussen de geportretteerde en mij.
Ik vind authenticiteit heel belangrijk. Ik zoek en vind daarom overal in de wereld antieke kleding en stukken die het verhaal en vaak een geschiedenis meevertellen. Die authenticiteit die voel je denk ik ook in mijn werk.
Haags Historisch Museum, Alexine Tinne, Fotograaf haar Wereldbeeld, fotografie: Foto Billie-Jo Krul
DIASPORA
Kun je wat meer vertellen over de Diaspora serie?
Ik verhuisde met mijn gezin naar Nederland en ik zag hoe lastig de overgang naar Nederland was voor mijn man. Het opbouwen van een nieuw leven zonder familie in een ander land is voor iedereen lastig, maar daarbij ook nog om moeten gaan met vooroordelen die bestaan over Afrika en Afrikaanse mensen – dat maakte het extra uitdagend.
De soms onbewust vertekende, racistische blik van westerlingen verraste mij destijds compleet. Ik ging op onderzoek uit, dook de geschiedenis in en las onder andere ‘Oriëntalisme’ van Edgar Said.
Daarnaast ontdekte ik dat Afrikaanse immigranten ook het gevoel hadden hier vaak niet voor vol te worden aangezien. Dat ze als ‘die ander’ worden weggezet in deze maatschappij. We hebben hier nog niet met z’n allen het westers denken en schrijven over andere culturen volledig kunnen dekoloniseren helaas.
Dagmar van Weeghel @ We Like Art, Diaspora (juli 2022), foto: Sonia Mangiapane
Met Diaspora wil ik een ander – positiever – beeld neerzetten samen met Afrikaanse immigranten. Met deze serie willen we de kijker ‘verleiden’ en aansporen om stil te staan bij de stereotypen die bestaan over het continent Afrika en de mensen, om zo in elkaar – elkaars gelijke te vinden. Elk krachtig bijna koninklijk portret vertelt waar de persoon vandaan komt en hoe haar of zijn leven in Europa eruitziet.
Dagmar van Weeghel, DIASPORA, Shams (2021), 120 x 80 cm
De portretten hebben een klassieke, bijna historische uitstraling, kun je daar iets meer over vertellen?
Met de kleding en het licht in deze serie verwijs ik naar de oriëntaalse kunsten en specifiek naar de ‘realistische’ portretten van de Spaanse schilder Jose Tapiro y Baro (1836 – 1913). Hij woonde zijn halve leven in Tanger, Marokko en schilderde de mensen daar en het dagelijkse leven realistischer, naar waarheid.
Zijn werken werden destijds niet erg gewaardeerd in het Westen, en zelfs niet gezien als oriëntaalse ‘kunst’. Te weinig aansprekend en te weinig fantasie vond men in Europa. In de 19e eeuwse oriëntaalse schilder werden vooral cliché fantasie onderwerpen als harems, slaven, odalisken, slangentovenaars, etcetera afgebeeld. Veel oriëntaalse schilders waren vaak zelfs nog nooit in het Oosten geweest.
Dagmar van Weeghel, Diaspora, Adam (2017), 120 x 80 cm
De complexe relatie van Europa en Afrika en haar geschiedenis intrigeert me. Oriëntaalse kunst intrigeert me. Door de verstilling, schoonheid en esthetiek hoop ik dat ik de kijker kan aansporen om ook meer stil te staan bij het gedeelde verleden en het heden in relatie tot die ander.
De serie is doorlopend, zodra ik iemand ontmoet met een mooi verhaal en krachtige blik op de toekomst, dan gaat het weer borrelen. Het is nooit gepland. Het eerste portret in deze serie was een portret van mijn man Adam in 2016. De meest recente portretten heb ik in 2021 toegevoegd aan de reeks.
Speciale We Like Art editie: Unity en Sisterhood
SPECIALE EDITIE
Je maakte een prachtige editie voor We Like Art, ‘Into The Ochre’, kun je daar iets over vertellen?
Deze twee beelden komen uit de serie Women in Antiquity, hierin onderzoek ik het culturele en spirituele verleden van vrouwen in het oude Afrika. Ik heb gezocht naar de Afrikaanse verbeelding van de vrouwelijke aspecten van natuur en goddelijkheid, naar spirituele en menselijke krachten – belichaamd door vrouwen.
Mijn inzet was om heilige iconografische afbeeldingen van de vrouw te maken. In oude inspirerende tijden waar vrouwen goddelijke makers waren – en hun spirituele kracht ons verbond met kunst, cultuur, schoonheid en beschaving.
Dagmar van Weeghel Into the Ochre, Unity in situ
De serie is gemaakt in een natuurlijke okergroeve in Zuid-Frankrijk, een buitengewone plek. Het gebruik van oker gaat meer dan 300.000 jaar terug. Dit pigment dat wordt aangetroffen in ijzerrijke rotsen werd gebruikt bij de vroegste vorm van kunst en symboliek en speelt een centrale rol in debatten over de opkomst van modern menselijk gedrag. Deze reeks Into The Ochre verwijst voor mij naar het oude Egypte.
Je kunt de speciale editie zien als tweeluik: Unity en Sisterhood. Maar de werken kunnen ook uitstekend op zichzelf staan.
- Speciale editie Into The Ochre, Unity en Sisterhood
- Elk oplage 25 + 3 AP
- Archival pigment print
- 40 x 30 cm
- Gesigneerd en genummerd op een label voor achterop het werk
- Losse print: € 650 | In notenhouten baklijst: € 775
Dagmar van Weeghel, Women in Antiquity, Into The Ochre, Sisterhood (2020)
FOR SARAH
We tonen op ons kantoor ook twee werken uit de reeks For Sarah, The African Princess. Dat is een heel bijzonder verhaal toch?
Sara Forbes Bonetta (geboren als Aina of Ina in 1843) was de peetdochter van koningin Victoria. Op jonge leeftijd heeft ze al veel tragedies overleefd. Geboren in een Yoruba koninklijke familie (het huidige Nigeria – West-Afrika), verloor ze haar ouders en werd ze twee jaar lang gevangen gehouden in het naburige koninkrijk Dahomey (het huidige Benin – West-Afrika), na hun aanval op haar dorp.
Dagmar van Weeghel, For Sarah – The African Princess (2015/2022)
In een opmerkelijke plottwist werd ze “bevrijdt” van de slavernij door als een “geschenk” te worden gegeven aan kapitein Frederick E. Forbes van de Britse Royal Navy en werd ze nota bene een peetdochter van koningin Victoria. Ze is later getrouwd met kapitein James Pinson Labulo Davies, een rijke filantroop uit Lagos.
Veel details over Sarah’s levensgeschiedenis zijn nog steeds onbekend. Er is weinig bekend over hoe ze als jong meisje door de wereld navigeerde en hoe ze zich voelde over haar leven. Ondanks de vrijgevigheid van koningin Victoria was ze niet “vrij” om haar eigen keuzes te maken. Ik zie in de historische beelden van Sarah een gevoel van “macht en trots”, “veerkracht” en “eenzaamheid”. Dit scala aan gemengde gevoelens heb ik in de reeks foto’s For Sarah in beeld willen brengen.
Dagmar van Weeghel @ We Like Art, The African Princess (juli 2022), foto: Sonia Mangiapane
Voor deze serie foto’s werkte ik samen met Keila Barbara, die zelf een jonge wees was in Oeganda, ze streefde ernaar om naam te maken (ze werd eerste bij Miss Uganda verkiezing in 2011) voordat ze naar Europa emigreerde voor een betere toekomst. Keila werd het hedendaagse gezicht van Sarah, de vrouwen delen een grote zelfredzaamheid en veerkracht op momenten van grote tegenspoed.
Dagmar van Weeghel, The Crown II (2019)
Mocht je interesse hebben in andere grotere werken van Dagmar – laat het ons gerust weten, we sturen je graag een PDF met beschikbaar werk. Deze werken kunnen aangekocht worden met de KunstKoop van het Mondriaan Fonds. Mail naar: info@welikeart.nl
De Diaspora serie is ook in een groter formaat leverbaar: Giclee Print op Hahnemuhle Photorag op dibond in Profilex houten lijst met Art Glass: 150 x 100 cm, oplage 9 – € 6.650,-
Ook Into The Ochre is op groot formaat in een kleine oplage beschikbaar.
