Een illusie. Een beeld dat -als je de schilderijen niet kent- doet denken aan een geprint oppervlak, een fotografisch beeld zelfs misschien. Niets is minder waar, het werk van Schuppers gaat juist over verf. Een twee dimensionaal geschilderd werk krijgt ruimtelijke kwaliteiten, een gevoel van diepte, met gaten en ‘bulten’.
Martijn Schuppers #2101 / I – IX (False Color Imagery) multiple-reeks voor We Like Art
We zijn blij dat Martijn Schuppers speciaal voor We Like Art een serie schilderijen maakte, een multiple, negen unieke schilderijen in een reeks. Een mooi weetje: samen vormen de negen werken 1 geheel, het beeld loopt over van het ene naar het andere werk. We tonen de multiple en een aantal grotere indrukwekkende schilderijen momenteel in onze ruimte. Allemaal hebben ze een zilverachtige ondergrond, waardoor het licht niet op het schilderij maar vanuit het werk lijkt te komen. We vroegen de kunstenaar naar zijn manier van werken en deze speciale multiple.
Presentatie multiple en nieuwe schilderijen bij We Like Art, mei 2021
Kun je iets vertellen over de multiple #2101/I-IX (2021), de serie werken op doek die je voor We Like Art maakte?
Deze multiple komt voort uit een groep schilderijen die ik – terugkijkend – al in 2013 ben begonnen. Hierbij is de grond een zilverachtige metallic-laag. Daarover heb ik in willekeurige vlakken de primaire drukkerskleuren magenta, geel en cyaan aangebracht en hun directe mengvormen, groen, oranje en violet.
Deze worden middels het raster (horizontaal en verticaal) tot gradiënt vermengd. Daarna wordt deze laag ‘aangevallen’ met terpentine. Waarna het proces in rasterhandelingen wordt herhaald, zodat de opgeloste verf zich verplaatst van links naar rechts, van boven naar beneden. Wat voorheen nog ‘slechts’ een handeling was, wordt nu als illusoir beeld manifest. Ik schilder het schilderen als het ware. Een beeld van erosie en sedimentatie. Je zou het kunnen vergelijken met het ontstaan van een fossiel. Ik schilder niet naar, maar zoals de natuur.
Martijn Schuppers #2101 / III (False Color Imagery), (elk deel) 50 x 35 cm, acryl, alkyd en olie op polyester canvas
In de gaten en krassen die – tijdens dit proces dat telkens weer wordt herhaald – in de verzadigde bovenste kleurenlaag ontstaan, wordt de zilveren onderlaag, die het licht reflecteert, langzaam zichtbaar. Ze doen ook mij uiteindelijk denken aan wetenschappelijke satellietbeelden van onze aarde (False Color Imagery), ook al was dat nooit een uitgangspunt.
Eerder een eindpunt van waaruit ons kijken weer onder druk wordt gezet op het moment dat we ons realiseren niet naar een afbeelding te kijken.
Deze reeks is in één keer geschilderd en gaat van het ene deel in het andere over. Er is een narratief door alle negen delen. Als verschuivende momenten in een panoramafoto. Men kan ervoor kiezen één, twee of drie stuks te kopen… of meer. Wellicht worden deze werken ooit nog eens als geheel samengebracht, het is een plagerig spel met de editie/multiple.
Martijn Schuppers – #0918 (2009) – 200 x 180 cm
Waar ben je opgegroeid? En waar ben je opgeleid?
Ik ben geboren in 1967 in Almelo en reisde vanaf mijn 11e elke dag af naar de Vrije School in Zutphen. In 1987 ging ik naar Groningen om aan Academie Minerva te studeren. Na twee jaar was alle plezier wel verdwenen en stopte ik een jaar met de ‘studie’ om mij te wijden aan mijn andere liefde, de muziek. Dat werden uiteindelijk twee jaar. Ik keerde terug naar Minerva en studeerde in 1995 af. In datzelfde studiejaar (1994) was ik onderdeel van een exchange student program met Hunter College in New York.
Twee jaar later (enigszins cynisch, enkele illusies armer en inmiddels dertig) besloot ik naar de Vervolgopleiding Schilderkunst te gaan, een nieuwe Masteropleiding die we nu kennen als het Frank Mohr Instituut/Academie Minerva, waar ik in 2000 mijn MFA (Master of Fine Arts) behaalde.
Detail Multiple (2021) Martijn Schuppers
Bestaat er voor jou zoiets als een gemiddelde werkdag qua indeling en bezigheden?
Nee, niet echt. Ik moet zeggen dat ik nogal wat balletjes hooghoud en dat doe ik zoals het uitkomt. Ik werk sinds twee en een half jaar aan huis. Wij zijn verhuisd vanuit de Stad Groningen naar een huis met daaraan een ruime studio in Hoogezand, waar dat nog te betalen is.
Ik heb, zoals gezegd, geen strak ingedeelde werkdag. Mijn proces van schilderen bestaat bij de gratie van kijken hoe de verf droogt. Tussendoor kook ik voor het gezin, laat de hond uit, beantwoord mail en apps van studenten en tracht mij wat op mijn nieuwste aanwinst – een 6-snarige basgitaar – te bekwamen. Daarnaast geef ik nog anderhalve dag les op Academie Minerva en reis daarom op gezette tijden naar Groningen voor het fysieke onderwijs dat nu wordt afgewisseld met online lessen.
Martijn Schuppers Studio Hoogezand 2021
Wel is het zo dat ik voor bijna elke tentoonstelling nieuw werk maak. Ik houd van de druk die een deadline met zich meebrengt. Er is dus een gestage ontwikkeling die wordt verdiept als ik een tentoonstelling krijg en versnelt al naar gelang de datum voor het transport dichterbij komt. Periodes van experiment en verdieping worden afgewisseld met die van productie.
Cassini, Galerie Jahn (2019)
Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Ik schilder sinds jaar en dag op een polyester canvas van de firma Claessens. Ik heb dit ooit gekozen om zijn industriële kwaliteit, waarin de criteria die ik van de verf eis het best tot hun recht komen. Het doek draagt bij aan het gepixelde voorkomen, als print of als beeld met een fotografische grondslag.
Verder gebruik ik als (dekkende) onderlaag acrylverf. De (transparante) toplaag is Liquin (een transparant medium op basis van alkyd) vermengd met olieverf al naar gelang de transparantie van de kleur.
Meetingroom at the Council for the Judiciary, The Hague (2005)
Terpentine is een belangrijk ingrediënt van mijn werkproces, ook al vind je dat uiteindelijk niet terug. Het is eigenlijk het materiaal waar ik echt mee schilder, in het negatief zogezegd.
Mijn kleurgebruik is er een van uitersten: contrastrijk en veelal complementair, zwart/wit, fluoriserend of iridiserend, of door onthouding van kleur door het gebruik van metallic-verven.
Ik meng zo weinig mogelijk, de vermenging vindt op het doek plaats. De twee lagen mengen onderling doordat de toplaag als een glacis werkt. (Glacis is een zeer dunne doorzichtige laag verf over een andere kleur, zodat er een nieuwe kleur ontstaat). Zoals een filter. Ik wil graag een hedendaags licht in mijn werk.
Ook maak ik gebruik van ultraviolet licht in sommige presentaties. Hierdoor wordt de materialiteit van de werken versterkt. De schilderijen worden als het ware als wetenschappelijk object doorgelicht. De grens tussen beeld en object wordt nog dunner… gecomprimeerd als het ware.
Martijn Schuppers – #1915 (2019) – 90 x 65 cm
In jouw werk staat het proces tussen verschillende lagen verf eigenlijk centraal, we noemden je eerder schilder en oppervlakte alchemist, kun je daar wat meer over vertellen?
De vergelijking met alchemie is vaker getrokken. En dat begrijp ik. Maar toch, ik verander geen lood in goud (metaforisch wellicht een beetje) en ook het mystieke staat ver van mij.
Wel heb ik lang gezocht naar een schilderkunst waar de transformatie van materie naar beeld optimaal zou zijn. Een minimum aan middelen met een maximum aan effect. Een onderzoek naar een schilderkunst waarin materie, het hoe en wat, inhoud, vorm en haar ontstaansgeschiedenis elkaar innig omarmen…
Martijn Schuppers – #1914 (2019) – 90 x 65 cm
Voor mij is elk schilderij een overschildering, een correctie van de vorige. Zo kijk ik ook naar de geschiedenis van de schilderkunst. Als één grote Übermahlung. Zo is mijn schilderproces ooit ontstaan. Vanuit een fout die ik wilde wegschilderen, wat dat opleverde wilde ik nogmaals uitwissen.
In mijn werk kijk je eigenlijk naar een omgekeerd schilderproces. Het oplossen van een schilderij, je ziet de ruimte die daarachter ontstaat. Een illusie die geen illusie is , maar een kopie zonder origineel (een simulacrum).
Je kijkt naar het resultaat en het proces tegelijkertijd, het is simultaan een beeld en abstract beeld, het proces van ontstaan en het resultaat ervan. Een processchilderkunst over-the-top, waar het proces de handelingen onleesbaar en onnavolgbaar maakt en tot beeld wordt.
Pentimenti – Museum Gegenstandsfreier Kunst in Ottendorf (2016)
Waar streef je naar in je werk?
De voorwaarden die ik stel aan mijn werk, liggen besloten in de vele keuzes die ik in het verleden heb gemaakt. Sommigen daarvan lagen al besloten in wie ik was voordat ik naar de kunstacademie ging. Deze voorwaarden liggen besloten in mijn vorming én mijn verzet daartegen.
Mijn werk gaat over schilderkunst. Er wordt niet geknoeid met het uiteindelijke beeld. Het is het altijd resultaat van een proces (methode) dat zich voltrekt (zonder moraal).
Het mag geen (zichtbare) moeite kosten en moet op een zo vanzelfsprekend mogelijke manier ontstaan. Dat wat moeilijk is, ligt ervoor of erna.
Tijdens het maken ben ik ‘slechts’ intermediair. Tijdens het maken beweeg ik mij ergens tussen opperste concentratie en totale achteloosheid.
Splitt, Van der Ploeg en Schuppers @ Galerie Leuchter (2012)
Mijn streven is altijd geweest om werk te maken dat zich zo natuurlijk mogelijk voordoet, nooit gekunsteld. Ook al ben ik mij er terdege van bewust dat een kunstwerk een ultiem construct is.
Studio, Hoogezand (2021)
Wanneer is een werk voor jou af?
Een werk is af zodra de verf bijna droog is, zich niet meer laat manipuleren. Aan het eind van een werkdag, alkydverf droogt in tegenstelling tot olieverf door verdamping. Lang of kort, afhankelijk van de luchtvochtigheid en temperatuur, seizoensgebonden zou je kunnen zeggen. Goed of slecht… Ik keer er zelden tot nooit op terug. Het Stanleymes is nooit ver weg.
De werken die blijven, zijn degene die ik nog niet zag, welke een aanvulling vormen op de schilderijen die eraan voorafgingen, of op zijn minst de competitie aankunnen met de familie waarvan zij onderdeel gaan uitmaken.
Martijn Schuppers, een detail van 1 van de multiples (2021)
Martijn Schuppers (1967) werd opgeleid aan het Hunter College in de VS en aan het Frank Mohr Instituut in Groningen. Zijn werk werd veelvuldig tentoongesteld in binnen- en buitenland, onder andere, Stedelijk Museum Schiedam en Kunstmuseum Bremerhaven (D), Galerie Jahn, Landshut (D) en galerie Roger Katwijk. Ook bij onze We Like Art Shows kwam Schuppers vaak voorbij.
Zijn werk is opgenomen in talloze collecties, zoals: Centraal Museum Utrecht, Stedelijk Museum Schiedam, Rijnstate Kunstcollectie, Stadsgalerij Heerlen/Schunk, ABN AMRO Art Foundation, AkzoNobel Art Foundation, LUMC kunstcollectie, AEGON, Kunststichting AMC, UMC collectie, collectie Gasunie en collectie Theodoor Gilissen.
Vanaf 1 juni kun je bij de Artspace van de AkzoNobel Art Foundation in de nieuwe presentatie een kabinet met prachtige werken van Martijn Schuppers zien.
Presentatie multiple en nieuwe schilderijen bij We Like Art, mei 2021
The Process and the Hanging. In 2005 filmde Klaas Koetje de totstandkoming van een groot werk van 4 bij 9 meter, een prestigieuze opdracht voor een vergaderzaal van de Raad voor de Rechtspraak in Den Haag. De film geeft een mooi inzicht in de manier van werken van Schuppers.
