Op het Realeneiland in Amsterdam in een oud pakhuis werkt Margot de Jager op de begane grond in een fraai atelier. Het is een prettige ruimte met een vol bureau en volle tafels. Ook staan er veel doeken die ofwel af zijn of waar nog iets aan moet gebeuren. We laten Margot graag zelf aan het woord.
Silent Wood, 24 x 30 cm (2017)
Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Ik ben geboren in Jakarta, Indonesië. Mijn vader werkte daar voor Shell. Omdat hij, toen we terug waren gekeerd in Nederland, in Den Haag moest zijn voor zijn werk, gingen we wonen in het forensendorp Voorschoten. In Leiden ging ik naar het VWO. Door een inspirerende leraar Nederlands kwam ik in contact met kunst en cultuur. We gingen regelmatig in Amsterdam naar toneelvoorstellingen in het Mickery-theater aan de Rozengracht. Ook begon ik vanaf die tijd met mijn vriendenclubje tentoonstellingen te bezoeken. Als we gingen interrailen in de zomer, hadden we altijd een paar dagen gereserveerd voor de zomertentoonstellingen in Parijs.
Ik studeerde eerst Nederlandse taal- en letterkunde in Amsterdam aan de UVA, maar wilde eigenlijk ook naar de kunstacademie. Maar dat kon niet tegelijk. Ik besloot dus om het na elkaar te doen. In het laatste jaar van mijn studie aan de universiteit, ging ik naar de Gerrit Rietveldacademie.
Parc, 50 x 70 cm (2015)
Na een aantal jaar geëxperimenteerd te hebben met verschillend materiaal, koos ik uiteindelijk voor olieverf, vanwege de lange verwerkbaarheid (het droogt niet zo snel als acryl) en de mooie kleuren.
Eerst waren bouwsels en een soort modernistische onderkomens een belangrijk onderwerp in mijn werk: loodsen, hutten en tenten, gesitueerd in de natuur. Allengs verdwenen de bouwsels en bleef de natuur over.
Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Ik houd van de ochtend; ik houd er dan ook van rond 9 uur in mijn atelier te zijn. Mijn atelier bevindt zich in een oud – ooit gekraakt – pakhuis aan de Realengracht in Amsterdam. Er werken 9 kunstenaars in het pand. Ik heb meestal radio 1 aan voor het nieuws, afgewisseld soms met een podcast van interviews met vooral Amerikaans schrijvers. Soms ben ik het nieuws beu en zet muziek op. Rond vier uur merk ik dat ik moe word, de energie is op.
Wood 2, 50 x 40 cm (2015)
Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Als ik aan een schilderij of tekening begin, heb ik vaak wel een vaag idee wat betreft onderwerp en compositie, al zegt dat niet altijd wat. Omdat ik ook het materiaal zijn eigen gang wil laten gaan – en dus niet voor 100 procent controle wil hebben – kan het proces me een andere kant op sturen. Zo ontstaat dan iets dat ik interessant vind. Als het werk in de steigers staat, begint het lastigste deel: hoe verder?
Vaak merk ik dat je door een proces van niet weten (gaat het wel de goede kant op) moet, totdat er iets ontstaat waar je voorlopig tevreden over bent. Dan volgt het bijschaven en bijschaven, heen en weer lopen en nog eens en nog eens, totdat je denkt dat het klaar is. Geen zekerheid, de volgende dag kun je nog best hier en daar iets veranderen. Het beste is om het werk aan de muur van je atelier op te hangen en er elke dag even naar kijken: ben je nog steeds tevreden met het resultaat?
Silence, 40 x 50 cm
Kun je iets vertellen over de werken die we nu hier op de site van jou tonen?
De schilderijen die nu op de site van We Like Art staan zijn landschappen, die niet direct verwijzen naar bestaande landschappen. Het zijn ook geen afbeeldingen van landschappen, maar eerder evocaties daarvan, waarbij het materiaal leidend kan zijn. Het gaat ook om verf, om kleuren en hoe dat een geheel vormt. Ik houd ervan een dikkige structuur aan te brengen, door zand of blaadjes door de verf te mengen, waardoor er een soort relief op het doek ontstaat, om het geheel wat meer ‘body’ te geven. Het zijn vooral landschappen van de verbeelding, die bij mensen wel associaties oproepen met bestaande plekken, heb ik gemerkt.
Uiteindelijk gaat het mij er om iets te weeg te brengen, dat verder gaat dan alleen herkenbaarheid. Een bepaald gevoel of emotie.
Twilight 2 (2016), 65 x 60 cm
Onlangs verscheen een mooi boek over Margot de Jager: Het suizen van een zachte stilte. Het bevat een veelzijdig overzicht van haar werk van de afgelopen tien jaar. Het voorwoord is geschreven door collega kunstenaar Erik Mattijssen. Kunstenaar Sam Drukker schreef een boeiend verslag van zijn gesprek met de kunstenaar over de schilderkunstige aspecten van haar werk. Landschapsarchitect Hanneke Kijne schreef naar aanleiding van een tweegesprek een tekst over de verschillen tussen het maken van een landschapsontwerp en een verbeeld landschap. Tenslotte vertellen verzamelaars in het kort wat ze van het werk dat ze van haar hebben, vinden. Zo schrijft voormalig conservator beeldende kunst van de Aegon Art Collection Corrie van der Veen: ‘Al meer dan 25 jaar weet Margot de Jager mij telkens weer met haar werk te verrassen. Van abstractie naar figuratie en van werkelijkheid naar droomwerelden, waardoor creatieve denkprocessen worden gestimuleerd.’ Het boek is uitgegeven door 99Uitgevers in Haarlem. Bij aankoop van een werk ontvang je een exemplaar.
