Linda Nieuwstad – bloemstillevens van bouwzeil

Linda Nieuwstad (Middelharnis, 1974) maakt kort gezegd bloemstillevens. Dat kunnen enorme paardenbloemen zijn ('Gelijk ook vergeven wij onze schuldenaren' (2007), 300 x 400 cm) van bouwzeil. Dekens, fluweel-behang en glimmend plastic worden gebruikt om de precieze uitstraling die ze voor ogen heeft te bewerkstelligen. De kunstenaar laat zich inspireren door onkruid in de berm, maar ook door zeventiende eeuwse schilders, die een specifieke bloem verwerken in een stilleven. Zo ook de Egelantier-serie (The Velvet Collection), die verwijst naar de oersterke wilde roos, die ook wel Egelantier genoemd wordt.

Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
Vergankelijkheid, kwetsbaarheid van het leven; in mijn bloemen moet iets van het echte leven in opgesloten zitten. Verwelkte randjes en aangevreten blaadjes vind ik mooier.

Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
In Benthuizen, vlakbij Zoetermeer. Zoetermeer is in de jaren 70 aangewezen als groeikern van Den Haag. Er werden in hoog tempo grote wijken uit de grond gestampt. Daardoor had de stad een grote mate van uniformiteit waar het gemiddelde gezin een plek vond. Ik heb mij altijd geƫrgerd aan de eenheidsworst in Zoetermeer; iedereen dezelfde voordeur, iedereen dezelfde decoratie van de Blokker in de vensterbank. Mijn werk is nog steeds een reactie op Zoetermeer; een diepgeworteld gevoel dat het unieke, de afwijking of het abnormale een plaats moet krijgen. En daarom lijken mijn bloemen niet op die van het bloemenstalletje op de hoek van de straat. Die bloemen vind ik niet interessant; ze zijn veel te regelmatig en te perfect. Ik wil bloemen maken met een randje en aangevreten blaadjes. Iets waar je iets van het leven in terugziet, een ziel.

Ik ben opgeleid in Geografie en planologie (MA), Aki Enschede (bachelor) en Sandberg Instituut Amsterdam (Master of Fine Art)

Wat inspireert je?
De wijze waarop de mens door de eeuwen heen bloemen heeft afgebeeld. En vragen waar ik me mee bezighoud: Zijn bloemen decoratie objecten waar we de randjes in ons leven mee opvullen? Zijn bloemen bloemen drager van onze emoties?

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
Meestal heb ik een heel directe inspiratiebron die in het uiteindelijke werk ook goed terug te vinden is. Zo heb ik mijn meest recente werk gebaseerd op de geschilderde bloemetjes op 18e eeuws porcelein uit Weesp. Het type bloem en de kleuren die destijds gebruikt zijn, kun je terugvinden in het werk.

Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Halve dag achter de pc, daarna halve dag in mijn atelier

Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Het is een vreemde mix tussen een staalbedrijf (zonder naakte vrouwen aan de muur) en oma’s naaizolder. Geordend, maar soms ook chaotisch.

Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
1. twee poppenhuispoppetjes schaal 1:12 die ik soms bij mijn schaalmodellen fotografeer
2. een kromme holle pijp die ik jarenlang gebruikte als buigijzer. Dit was een oude verwarmingsbuis uit een vorig atelier. Deze is nu zo krom dat ik ‘m niet meer gebruik maar uit nostalgie doe ik er geen afstand van.
3. een doos met kralenboompjes. Dat was in de hobbysfeer in het begin van de jaren 90 een rage; van kleine kraaltjes boompjes maken. Ik koop ze op marktplaats omdat ik zo zo aandoenlijk handgemaakt vind.

Werk je graag met muziek of in stilte?
Beiden, als er muziek aanstaat is het klassieke muziek, radio 4

Met welk materiaal werk je graag?
Met staal, wol en pvc. Kleurgebruik is heel belangrijk.

Wanneer is een werk voor jou af?
Als het een ziel heeft gekregen. Het moet gaan leven, dan is het goed.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
Jazeker, meestal omdat ik in die werken een parallel zie met mijn eigen leven, of er eindeloos in kan wegdromen.

fotografen:
tentoonstelling 1: Gert Jan van Rooij
tentoonstelling 2: Kevin Rijnders
tentoonstelling 3: Ilco Kemmere