Interview met Frank Visser van IJM, de man achter de kleuren onze We Like Art Shows

Frank Visser is de bezielende kracht achter Studio IJM: een vaste groep van kunstenaars en van creatieven. Werkzaam in een pand aan de Karperweg in Amsterdam. Hij is inmiddels een internationale grote naam - actief als verhalenverteller in een hele rits hippe en dikke interieurglossy’s. Magazine stories, filmpjes, boeken, food en winkel/retail concepten.

We Like Art @ Westergasfabriek 09 2014 Foto © Maarten Tromp Check vooral het blog van Paul Barbera, een van de fotografen waar Visser vaak mee werkt. Daarop staan zo’n 100 interieur en actiefoto’s van het Studio IJM. Krijg je een beetje een indruk van hoe het er daar aan toe gaat!

Het werk van IJM doet licht denken aan de eerste clip van Bjork ‘Human Behaviour’ van Michel Gondry. Het voelt aan als een soort tussenwereld – een ontregelende droomwereld. Alsof je door een verborgen toegangsdeurtje achter een kast bent gegaan en in een wereld bent waar alles heviger voelt en betekenissen net een beetje verschoven zijn. De opgevoerde matte kleuren en vooral ook de kleurcombinaties versterken het gevoel dat je in een verhaal zit. Geen wonder dat bladenmakers met hem weglopen. Zijn stijl is uniek en heel zorgvuldig – niet alleen eye-candy, maar ook heerlijk vreemd en vertrouwd tegelijk.

Wij werken met onze We Like Art tentoonstellingen nu al voor de 4e keer samen met IJM Colour. De waanzinnige kleuren van IJM Colour zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor het succes van onze presentaties. Hoog tijd om Frank eens te vragen naar zijn verf

 

Hallo Frank, kun ons vertellen hoe je je kleuren ‘bedenkt’?

De kleuren komen tot stand doordat ik een omgeving/set maak. Het is of ik aan een groot 3D-schilderij werk.  Deze sets gaan uiteindelijk op de foto, waarmee het uiteindelijk weer 2D wordt. Mijn keuzes voor de kleuren van de wanden, meubels en accessoires maak ik met het besef dat het uiteindelijk op de foto gaat. ‘Fotogenialiteit’ is de leidraad voor de kleuren en natuurlijk de plaatsing van de wanden, meubels en accessoires.

Ik gebruik kleur om dingen te versterken, uit te vergroten of  om iets te creëren dat er eigenlijk niet is. Een schaduwkleur breng ik aan om raamlicht te suggereren, terwijl ik aan de binnenkant van een deurpost een dunne felgekleurde lijn schilder om de illusie te wekken dat er licht brandt in de kamer daarachter.  Kort gezegd: ik pas de trukendoos van de kunstschilder toe.  De waaier aan kleuren die hierdoor ontstaat, wordt het kleurpallet dat ik aan dit verhaal koppel. Het zijn vaak heel veel kleuren. Voor de nieuw te produceren kleuren van IJM colour moet ik een beperking aanbrengen. Uit het geheel selecteer ik maximaal acht kleuren die ik het meest essentieel voor het verhaal acht, en die tegelijkertijd ook op zichzelf mooie en interessante kleurcombinaties opleveren.

Hoe kom je op die bijzondere namen als CE-SE, MANTEQUILLA, SEM, LIGHT EZINGE, ROPONGI, DOK?

Het verzinnen van de naam voor de kleurlijn en de kleuren zelf, is een werkje op zich. Ik zoek naar namen die op een associatieve manier een connectie hebben met zowel kleur als met het verhaal. Ik wil weg blijven van clichés als safarigeel of bloedrood, ofschoon een beetje spelen met de clichés naar mijn idee wel moet om het richting te geven. Het moeten namen zijn die niet te makkelijk te herleiden zijn. Soms zijn het bestaande namen,  plaatsnamen in Noord-Groningen bijvoorbeeld of metrostations in Tokio.  Maar ook vaak zijn het verzinsels zoals ya-de en ce-se, 2 tinten die ik in een serie passen waar ik foto’s die ik gemaakt heb in Hong Kong gecombineerd heb met een serie die ik hier op de studio heb geschoten. Deze namen vond ik, zo geschreven, de sfeer oproepen van dit gedeelte van wereld.  Wie weet betekent het wel iets in heel smerigs in het chinees of misschien zelfs het tegenovergestelde van de kleur die het moet zijn.

Je gebruikt nu in de tentoonstelling in de Westergas 8 nieuwe kleuren, is de combinatie van in totaal 17 kleuren in de ruimte van het Machinegebouw voor jou nog spannend als try-out?

De nieuwe kleuren heb ik nog niet op zulke grote oppervlaktes gezien en ook nog niet in combinatie met elkaar. De Westergas locatie is natuurlijk ook heel bijzonder, maar de grootste verrassing gaat toch worden hoe het toegepast wordt met al die kunstwerken die er op komen te hangen. Zelf ben ik heel benieuwd om te zien hoe het werkt als een kunstwerk hangt op de plek waar de 2 kleuren tegen elkaar grenzen. Wat kleuren met elkaar doen, dat is iets waar mijn eigen werk ook over gaat.

We Like Art @ Westergasfabriek 09 2014Foto © Maarten Tromp

Je weet niet vrij precies wat je kunt verwachten?

Nee, nooit. ik vind de verrassing leuk. Ik houd ook van kleuren die botsen, vloeken en kan het zelfs fijn vinden als het in eerste instantie lelijk is. niets leukers om iets, wat op het eerste gezicht hopeloos lijkt,  te redden door wat je er aan toevoegt en ophangt.  Ik weet nu zeker dat er een samenhang komt in alle gebruikte kleuren dankzij de kunst die er tegen aan hangt. Het menselijk oog maakt een eenheid van de kleuren gecombineerd met de werken

Hoe komt die verf aan die mooie matte kwaliteit? Wie maakt die verf?

We werken samen met een verffabriekje in Den Haag. Het is een familiebedrijf  dat vooral verf levert aan vakschilders: het gaat hen om de kwaliteit van de verf. Onze eerste insteek was om mooie kleuren te maken en dat het goede verf is natuurlijk ook fijn meegenomen. Toen we met IJM Colour begonnen, waren we zo naïef om alleen kleuren in ons assortiment op te nemen. Maar wit blijkt toch nog altijd de kleur, nou ja, kleur, waar de meeste vraag naar is. Dus we waren een dief van ons eigen portemonnee om daar niets mee te doen. Nu hebben we een heel reeks aan witten. Gek dat ik dat niet meteen in het begin al bedacht had, aangezien wit altijd al een belangrijk onderdeel was in de sets die ik maakte: details zoals witte plinten of  een spierwit tafelblad kunnen het geheel van kleuren net de juiste richting opduwen.

Klopt het dat de verfmachines soms het mengen niet aankunnen?

Niet dat ik weet.  Het zou passen in een sprookje; ‘de gekke kleurmaker en de machine die op hol sloeg’ , omdat hij de meest bizarre kleuren verzon. (Dit boekje ga ik trouwens maken, goed idee).

Je maakt veel sets voor je fotoproducties voor internationale tijdschriften, wordt daar ook veel bij gelatexed? 🙂

Ja, altijd wel, maar niet alles hoor.  Ergens een meubel, vloer of wand  gewoon onbehandeld in hout, beton of metaal laten, zie ik als iets essentieels voor een fijn interieur.

Maar IJM Colour is wel  ontstaan uit het maken van die fotoproducties.  Men vond dat ik altijd van die mooie kleuren gebruikte. Ik mengde de kleuren zelf, dus het idee om er iets mee te doen en te zien of er markt voor zou zijn, is eigenlijk vanzelf gegaan. Verf (kleur) vind ik leuk,  interessant en dankbaar. Het is een eenvoudig basisproduct waarmee je heel veel effect kan sorteren. Misschien een gekke vergelijking,  ik vind het passen in het rijtje van een goed brood en lekkere koffie.

Wat zijn je plannen voor de komende tijd?

Ik ben druk bezig met de laatste ‘loodjes’ voor het IJM boek. De Belgische uitgeverij Luster, voor wie we eerder twee boeken maakten, gaat het uitgeven. Het wordt een heel dik boek met mijn werk en met producties waaraan ik met een vast team heb gewerkt. Oudere series en recent werk op een nieuwe manier gecombineerd, aangevuld met een manual waarin ik het hoe en waarom van styling en kleurgebruik beschrijf.

De manual  is nog de grootste uitdaging om voor iets dat je op gevoel doet, de juiste woorden te vinden zonder dat het te belerend of rigide wordt. Ik wil vooral de lol en verrassende van iets zelf maken benadrukken.  Met wat lef en de juiste paradoxale combinatie van imperfectie en  detaillering kan je naar mijn idee tot de mooiste en leukste dingen komen.

 

frank_visser

Portret Frank Visser (fotografie: Karin Nussbaumer)