Ronald Ophuis werkte afgelopen zomer in een geïmproviseerde Canadese buitenstudio aan de Burnt River vlakbij het dorpje Kinmount. Na het zien van een grote tentoonstelling van de Amerikaanse landschapsschilder Winslow Homer in Boston raakte Ophuis in de ban van de aquarellen van deze meester. In Canada ontstond zo het begin van een nieuwe serie portretten in waterverf. Geen great outdoors taferelen zoals bij Homer maar War-story tellers en schrijvers en denkers die Ophuis inspireren.
Bij onze We Like Art Walls Show @ VOUS ETES ICI (die gisteren opende met een knal) is een nieuwe wandinstallatie te zien van Ophuis met portretten in olieverf en aquarel van o.a. de Amerikaanse schrijvers James Baldwin en Kurt Vonnegut. Het is een mooie dwingende wand geworden waar je lang naar kunt kijken. Welke blik zien we eigenlijk en wat hebben deze ogen gezien?
Hier zie je de Ophuis-Wall op onze site, kun je meteen doorklikken naar de gegevens en de prijs: www.welikeartwalls.nl. En let op: de kunstkoopregeling is van toepassing, niet gek.
[portfolio_slideshow exclude=”5212,5220,5219,5218,5217,5216,5215″ navpos=disabled]
Eerder schreven we hier en hier al over het werk van Ophuis, we toonden onder meer een getekend portret van een Afghaanse jongen. “Het is die vreemde mengeling tussen virtuoze, opwindende en stroeve, soms zelfs wat onhandige schilderkunst. Inclusief rare perspectiefverkortingen en naïeve elementen.”
“Vaak gaat het als het over Ophuis gaat over moraliteit, historieschilderkunst of over de aanklacht die al of niet uit het werk zou spreken. Ophuis ontsnapt aan zowel eendimensionale, letterlijke als allerlei hooggestemde duidingen. Er zit verontwaardiging, mededogen en vilein genot in het werk.“
De documentaire Painful Painting over Ophuis van Catherine van Campen (Uitzending Gemist) won al een aantal mooie prijzen. Het is een bijzonder portret. Geen klassieke kunstenaar-schildert-en-vertelt-in-zijn-atelier film, meer een associatieve reeks fragmenten die heel filmisch een indruk geven van Ophuis en zijn onderwerp: “het gedrag van normale mensen onder extreme omstandigheden.”
Hoofdbestanddelen in de film zijn z’n onderzoeksreis naar Sierra Leone, de gesprekken met voormalige kindsoldaten, de casting van de modellen, een door de acteurs nagespeelde gruweldaad in zijn atelier, een galeriesolo op de voorname beurs The Armory in New York en close-up beelden van een indringend gesprek met de kunstenaar. Dit alles versneden met actiebeelden van Ophuis als duurloper, van de oever van de Hudson tot de Nederlandse hei.
Het enige nadeel van zulke kunstenaarsportretten is soms dat ze als film dermate zijn verdicht dat de geportretteerde een personage lijkt te worden. Hoe ervaar je dat als kunstenaar zelf vragen wij ons af.
Tot slot een leestip: is een uitgebreid interview van Hilde van Canneyt met Ophuis.
[portfolio_slideshow exclude=”5212,5213,5214″ navpos=disabled]
Bekijk de Ronald Ophuis Wall hier: www.welikeartwalls.nl
