Affordable Art Fair: Als je begint met kunst kopen dan verdien je beter.

Nieuwsgierig geworden door alle verhalen die rondzingen over deze beurs zijn we er zelf eens gaan kijken. Geen enkele andere kunstbeurs slaagt er zo goed in om zich te presenteren als kunstfeestje. Check de site maar eens van de AAF. Allemaal frisse jonge bezoekers die zichtbaar genieten van het aanbod. Het aanbod dat ook nog eens zowel voor de kunstingewijde als de leek interessant is.

De wervende reclamecampagne is ijzersterk. In de hele stad Amsterdam waren de peperbussen beplakt met enorme posters: “Een verzameling begint met één”. Zo doe je dat. Hulde voor het campagneteamvan de AAF, Coebergh en Studio Blend. Daar kunnen andere kunstbeurzen flink van leren. Als je echt mensen wil betrekken bij de kunst en laagdrempelig wil zijn dan is dit de manier. Het kost een paar centen, maar met flinke bezoekersaantallen en sponsors als ABN Amro, Lancia en het Oostenrijks Toeristenbureau is dat blijkbaar wel te doen.

Het Westergasterrein is een prima locatie met precies de goede buzz. Goeie keus dus van FOAM voor de komende fotografiebeurs Unseen (september 2012). Wat wel opvalt is de weinig aantrekkelijke entree. Een paar tenten verruimen de beursvloer en bieden toegang tot het grote ronde Gashouder-gebouw. Is de belichting in de tenten al niet helemaal top, binnen in het grote ronde gebouw is het helemaal niet goed. De medebezoekers zien er bleek, moe en niet flatteus uit en vaak schijnen de spots recht in je gezicht.

De routing is duidelijk. De inpakbalie een klantvriendelijke vondst, het werkt bovendien zeker aanstekelijk als je anderen met ingepakte werken onder de arm ziet vertrekken. De 500 euro hoek valt tegen; morsig-gele Heugaveld-tegels en vrij weinig werk. Een plek waar je betaalbare kunst toont moet er juist niet goedkoop uit zien. Slechts een paar galeries lijken werk ingebracht te hebben, helaas maar een paar mooie tekeningen en veel meuk. Onze eigen We Like Art Lounge tijdens Art Amsterdam vonden we beter geslaagd, maar licht vooringenomen zijn we hierin wel natuurlijk.

De zwarte door een glimmende Lancia bolide gedomineerde ruimte van Ongekend Talent door Art-Olive bood een aardige selectie van jonge kunstenaars. Het was deze ruimte en een handvol galeriestands (vooral Kap-pur met Ron Amir en Kochxbos met Sarah Maple) die kwalitatief boven de rest van het aanbod uit staken.

Als je als beurs zo goed bent als je minste straatje dan was het dit jaar wel bar en boos gesteld met de Affordable Art Fair. Oei, oei, wat vreselijk veel liefdeloos gepresenteerd productiewerk. Alle vierkante meters van de stand vaak volgeplempt en dichtgepleisterd met gek genoeg vooral werk van een paar duizend euro. Natuurlijk zijn de stands duur en draait het om omzet maken, maar moet het echt zo plat en ongeïnspireerd? De gemiddelde prijzen liggen bovendien zeker niet lager dan op bijvoorbeeld Art Rotterdam of Art Amsterdam. Affordable is een rekbaar begrip.

Beeldende kunst laagdrempelig willen maken voor een groot publiek is een mooie missie. De AAF heeft een ambitieuze buitenkant die tip-top in orde is. De inhoud is helaas wel heel erg schraal. Door een uitgekiende marketing monopoliseert de beurs een deel van de kunstmarkt, dat is knap. Maar het brengt volgens ons ook de verplichting met zich mee om inhoudelijk de lat veel hoger te leggen en dus strenger te zijn voor de deelnemende galeries. Als je begint met kunst kopen dan verdien je beter.