Alleen dit najaar al is hij te zien in het Stedelijk in Amsterdam, in het Boijmans in Rotterdam, in Frankfurt, in Venetie, in Maastricht (Out of Storage), in de Fundatie in Zwolle, in het Koreaanse Gwangju, in Londen en in Eindhoven bij Piet Hein Eek. Voor 2012 staan er soloshows in Madrid, Ludwigsburg en Wenen op de agenda – en een hele rits groepstentoonstellingen natuurlijk.
Vorig jaar was er bij Infernopolis in de Rotterdamse Onderzeebootloods een reeks kenmerkende spektakelstukken te zien, van de monumentale pikken tot en met de Bikini-Bar, de politiek weinig correcte van ledematen en hoofd ontdane vrouwentorso, voorzien van een barretje binnenin. Check hier een mooie fotoreeks.
Plagen en sarren daar is Van Lieshout dol op. En groot denken. Sinistere science-fiction in polyester. Tot en met het hergebruik van menselijke slaven in zijn Slave City project. Lugubere praktische oplossingen voor de aanstaande eindtijd waarin de strijd om de natuurlijke grondstoffen pas echt goed is losgebarsten. Van Lieshout staat voor een speciaal soort beschavingsoffensief.
Hij krijgt daarmee niet altijd enthousiaste reacties. Onlangs werd zijn vormgeving voor de opera Tannhäuser van Richard Wagner in Bayreuth boos ontvangen. De zo typische klinische setting van destilleerketels, werktuigen en containers -een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie – was daar debet aan.
Mischa Spel schreef in NRC Handelsblad:
Boe-roepen is in het conservatieve Bayreuth een beetje folklore, maar de orkaan van afkeurend geloei die het regieteam dit jaar oogstte, was extreem.
Tannhäuser gaat over een ridder die heen en weer wordt geslingerd tussen verlangens naar zowel zinnelijkheid als ordelijkheid. Zinnelijkheid vindt hij op de Venusberg, hier een sm-kooi waarin mensen dansen als apen en waar zuigende objecten schreeuwen om aandacht. De ordelijkheid van de riddermaatschappij op de Wartburg vertaalden Baumgarten en Van Lieshout naar een fabriekshal. Mensen zijn er slaven van een zelfvoorzienend systeem: men eet, werkt, bidt, slaapt en ontlast zich. Een alcoholtank achter op het podium smoort potentiële rebellie, van de uitwerpselen wordt gas gestookt waarop eten kan worden gekookt. Het concept wekte fikse afkeer. Te intellectueel, te kil, luidden de publieksreacties.
De prijzen van het werk van Van Lieshout houden gelijke tred met zijn internationale faam en dus is het zoeken geblazen naar betaalbare edities. We hebben een mooie oplage gevonden van een overzichtstekening van AVL-Ville uit 2001. Het eerste mega-project van Van Lieshout. Een autarkische vrijstaat in de haven van Rotterdam. Inclusief ziekenhuis, kunstacademie, kantine, brouwerij, worstenfabriek, boerderij, eigen valuta en wapenfabriek. Het is een fikse oplage dat wel. Er zijn nog 17 exemplaren. En leuk om te weten, de originele tekening zit in de collectie van het Kröller-Müller Museum.
