Misha de Ridder laat je niet alleen kijken naar de natuur, maar laat je onderdeel worden van de natuur. Ervaar het sublieme landschap. Zoals dit kan via De Ridder’s foto’s, zo zul je de natuur zelf niet vaak beleven. Door het standpunt dat hij inneemt, bijvoorbeeld extreem laag of tussen de struiken en takken, maar ook door de irreële scherpte van de foto’s, ontstaat een soort over-dramatisch, surrealistisch beeld dat dus eigenlijk je verbeelding te boven gaat.
Het werk Angels Landing, een werk uit 2004, is een mooi voorbeeld van zijn ‘weergave’ van de perfectie van de natuur: het lijkt het enige tastbare bewijs van het bestaan van de hemel. Perfectie trouwens, zonder enige vorm van manipulatie, maar wel met een extreem gevoel voor het juiste moment, het sublieme licht, het perfecte weer en de ultieme plek op aarde.
Misha de Ridder probeert vast te leggen wat onbevattelijk is, fenomenen, verschijnselen, zoals de verandering van het licht in het landschap. De foto’s in de tentoonstelling Solstice zijn genomen in Noorwegen, in een gebied waar het in de zomer vijf maanden licht is en in de winter vijf maanden donker. Zo legde hij bijvoorbeeld het mysterieuze ‘blauwe uur’ vast, waarin zon en maan tegelijk schijnen. Solstice betekent zonnewende. (In de tentoonstelling zijn voor het eerst ook films (vier) te zien van de kunstenaar, die hij afgelopen jaar maakte.)
Abendsonne is zo’n ander verschijnsel. In een gebied in de Zwitserse Alpen is er tweemaal per jaar gedurende een week totale zonsverduistering, of eigenlijk ligt het dan in de schaduw van een hoge berg. Abendsonne is het moment dat de zon zich voor het laatst laat zien. Verbijsterende natuur.
Beluister hier een interview met Misha de Ridder in De Avonden (2003).