De Ruijter fotografeert landschappen vanaf een hoogte van 10 t/m 100 meter met een op afstand bestuurbare camera die aan een Japanse vechtvlieger hangt. Het ongewone vogelperspectief in zijn foto’s maakt dat je zijn werk meestal in eerste instantie leest als een spel van abstracte variaties tot het duizelingwekkende moment dat je de locaties van boven kunt thuisbrengen.
De Ruijter is een crack in zijn vak en zijn cv beslaat enige A4-tjes landelijke en internationale tentoonstellingen en aansprekende opdrachten. Hij vertelt in een boeiend gesprek voor De Avonden aan Hans den Hartog Jager over zijn eerste vliegerfoto’s met wegwerpcamera’s, over zijn tijd als schilder, over zijn gemiddelde werkdag, zijn locatieonderzoek en over boze boeren die de fotograaf af en toe van hun land jagen. Fascinerend hoe De Ruijter inmiddels textuur, windrichting en lichtspel op het landschap vanaf de grond kan inschatten, ook het bewust inzetten van toeval duiden op een ervaren schildersoog.
In 2005 ontving Gerco de Ruijter van het Belasting & Douane Museum in Rotterdam de opdracht om het landschap aan de Nederlandse grenzen vast te leggen. Het resultaat is een reeks foto’s van grenspalen. In de grensstreek met Duitsland en België ging De Ruijter op zoek naar de stippellijnen op de kaart. De locatie van de hier getoonde foto kun hier zien bij Google Maps. De wat verloren grenspalen (meestal amper te vinden op de foto’s) ontroeren bijna.
Deze speciale editie verscheen bij de catalogus Er zijn grenzen… Joyce Roodnat selecteerde uit haar wandelverhalen een aantal wandelingen op en om de grens, van Termunten tot Cadzand. Wat ons betreft: geen geld voor zo’n fraaie kloeke editie.
| titel: | Grenspaal 367 51°21’30.93″ N 3°22’31.44″ E ‘t Zwin, 2006 |
| techniek: | inktjetprint geplakt op aluminium (met ophangframe), oplage 30 |
| afmetingen: | 25 x 60 cm |
