Over Karin van Pinxteren

Karin van Pinxteren (1967, ’s Hertogenbosch) vermengt beeld en tekst op zo’n manier, dat het in je hoofd kruipt. Of in de woorden van Manon Berendse (in ‘Visitor, invite me’, 2009): “Ze maakt contact… Haar titels dralen niet. Guide me. Share your warmth with me. Maar dringen vriendelijk aan. Give me your order. Reflect with me. Met deze uitgepuurde zinnen verkiest Van Pinxteren de dialoog. Zonder feitelijke ontmoeting, maar gastvrij.”

Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
Taal
Contact
Ontmoeting
De onmogelijkheid om met de ander samen te vallen
Gelijkheid
Filosofisch
Poëtisch

 

Wals met mij, uit de serie Secrets & Dates (2018),€ 450, 19 x 21 x 1 cm, cardboard, acrylic paint, red back, editie van 3

Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Geboren ben ik in ’s-Hertogenbosch, opgegroeid in Rosmalen. Mijn studie begon in Eindhoven op het Grafisch Lyceum, daarna heb ik de richting architectonische vormgeving gevolgd op Kunstacademie St. Joost in Breda.

Wat inspireert je?
Het boeit me mateloos dat er nooit eenzelfde mens wordt geboren, niet in uiterlijk, niet in innerlijk. Het is verbazingwekkend complex dat een toch in omvang beperkt gegeven zoveel varianten oplevert.

 

 

Je ziet de ander, je bent jezelf, daarentegen kun je jezelf alleen in de spiegel helemaal zien. Concluderend is het eigen bestaan redelijk onzichtbaar terwijl het bestaan van anderen geheel in beeld is. Hieruit ontstaat de wil tot reflectie en communiceren die manieren zijn om het eigen bestaan concreet te maken.

Zelfreflectie en reflectie tussen mensen vormen de belangrijkste thema’s in mijn werk. Op pogingen tot samenvallen volgen pogingen tot samenvallen, wordt de eigen halfzichtbare ik in verbinding gesteld met de volledig waarneembare ik of de ander. Door de onmogelijkheid hiervan, want we zitten nooit op een lijn, niet met de ander en niet met het zelf, blijken het oneindige bewegingen te zijn.

 

 

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?

Het waarom en hoe moeten samenvallen en dat is een sijpelend proces. Een stap vooruit, een stap achteruit, er gaat tijd overheen, langzaam komt het samen. Idee en beeld lopen door elkaar tot er een werk uit tevoorschijn komt.

Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?

’s Morgens kan ik beter denken, ’s middags beter uitvoeren en ’s avonds beter schrijven. In die volgorde verloopt een dag.

 

Traagschuim, drawing (2016), 10,5 x 24 cm, 360 gr paper , letter stamps, ink, fineliner, color pencil, edition of 25, each one is an original drawing

Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Mijn kantoortje is een volgepropt kamertje, altijd te klein. Daarnaast gelegen is een werkruimte met tafels en boeken, met mijn werkspullen voor kleinere werken en voor het uitzetten van denkstructuren en ideeën. Groter werk maak ik in de schuur. Alle ruimtes zijn rond de woonkamer gegroepeerd, dat vind ik een fijne structuur.

 

 

Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?

In het kantoortje staan van die dingen zoals een lampion die ik uiteindelijk niet gebruikt heb in een project, een nieuwe Japanse roze cleaning brush gekregen van een vriendin die daar op reis was, een middeleeuwse tegel van een vrouw met een huik van Marktplaats die 17e eeuws lijkt te zijn, oude Hollandse tegeltjes met visjes ook van Marktplaats, een Parijse stempel uit 1904 die ik kocht toen ik 19 was op een rommelmarkt ergens onder zo’n mooie oude brug, achthoekige glaasjes uit de jaren twintig van de vorige eeuw die ik op mijn 14e na pianoles kocht in een antiekwinkeltje in Den Bosch, zestig gulden dat weet ik nog, ik had ervoor gespaard en het curieuze is dat die vorm blijft terugkomen in mijn werk, een intuïtieve basisaankoop?

Verder kijkend: een handgeschilderde Engelse broche van Marktplaats, een telefoon uit de jaren 70 gekregen van mijn vader in de jaren 80, Cicade lavendelhouders uit de Provence, een Afrikaans geldstuk, een Katanga Cross uit de 19e of begin 20e eeuw, gekocht van een bevriend kunstenaar/verzamelaar, zakjes duivenveren die ik jaren heb geraapt op weg naar de winkel en weer terug, oude Chinese potjes in Famille Verte, Spaanse antieke koeienbellen gekocht in het Cantabrisch hooggebergte in 2008, een middeleeuws bronzen belletje uit de 9e eeuw dat ik zes jaar geleden op Ebay vond, een plastic Japie Krekel met een contrabas made in Hong Kong… dat zal het oudste object zijn, geen flauw idee wanneer ik dat heb gekregen of gekocht maar voor mijn gevoel heb ik het al mijn hele leven.

 

 

Werk je graag met muziek of in stilte?

Vaak in stilte, bij uitvoerend werk aan tafel luister ik graag naar lange radiodocumentaires zoals de marathoninterviews van de VPRO dat per goede aflevering twee mooie tonen heeft tussen interviewer en gast, daar gaat een fijne soort rust vanuit. Bij het uitvoeren van groter werk is muziek prettig. Ik vind veel mooi of interessant, net wat ik heb gevonden of gehoord. Laatst stuitte ik op Fanfare Ciocărlia  een Roma Balkan brass band waar een prachtige documentaire ‘Lag Bari’ (Brass on fire) over is gemaakt. Serieus met maffe korrels zout. Dat laatste vind ik over het algemeen voor het hele leven wel een fijne combinatie.

Met welk materiaal werk je graag?
Als basis keer ik vaak terug op industrieel gemaakt natuurlijk materiaal zoals houten platen en platen karton, omdat het dun is en toch stevig. En ik werk graag met taal, wat complex is en uitdagend.

 

 

Is kleurgebruik voor jou belangrijk?


Kleur is zeker belangrijk. Ik werk graag met wit omdat het ruimte inneemt, het heeft massa en doet een stap naar voren. Buiten de aarde is zwart de meest ruimtelijke kleur, dat zie je als je ‘s nachts omhoog kijkt, een grotere ruimte dan die zul je nooit aanschouwen. Van binnen dragen we de kleur rood mee. Zo zijn wit, zwart en rood mijn ijkpunten. Als er stappen tussenin moeten worden gemaakt kunnen andere kleuren om de hoek komen kijken en pas ik ze toe.

Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Als het even de adem inhoudt, dan is het af.

 

 

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
Ik heb een aantal werken en meubels van collega’s. Met regelmaat verwissel ik ze omdat ik niet genoeg plek heb om alles bij elkaar te zien. Soms heb ik het geruild of zelfs gekregen en als ik een opdracht heb koop ik iets wat binnen mijn bereik ligt omdat uiteindelijk toch al het geld opgaat aan boodschappen en vaste lasten. Het sluipt er dan mooi zonder financiële moeite tussendoor en blijft tastbaar achter.

Het geeft me stof tot nadenken om de energie van anderen te zien en te kunnen voelen. Kunst maken is niet eenvoudig, ik kan met verwondering en bewondering kijken naar de stadia van collega’s; Waarom die seriemoordenaar? Hoezo dat paard? Waar vandaan die zwembaden? Hoe zit dat met die vrouw? De werken horen bij me en ik weet vaak nog precies van hoe of waarom of ik kom er niet en misschien wel nooit achter.

 

Karin van Pinxteren, ‘Wann wieder, Berge-?’ (2023) 

‘Wann wieder, Berge-?’ (2023) bestaat twee objecten, een paard en een tekst, die samen één werk zijn. Het paard hangt in een hoek, of rechts of links. Dat ligt eraan welke je gekozen hebt. Het paard heeft de hoek nodig om tegenaan te leunen. Het is gemaakt van hout met zwarte flocklaag, zodat het heel diep zwart is. De tekst is van karton met oost Indische inkt. Beide objecten hebben fluor aan de achterzijde, heel subtiel.

Karin over dit ‘Wann wieder, Berge-?’ (2023) :
“Zintuigelijk, alleen zoals een dier iets heel langzaam toelaat, aanschouwt het paard de taal. De schrijver, de bindende schakel tussen de twee, zat op de rug van het paard en schreef de zin. De afwezigheid van de schrijver veroorzaakt een wonderlijk moment van twee afzonderlijke werelden.

De zwevende zin ‘Wann wieder, Berge–?’* vertelt over de inspanning en uitputting na een grote uitdaging. Ondanks het afzien keert de ervaring zich uit in het besef en het geluk van mentale rijkdom die boven vermoeidheid uit stijgt.”

Deel deze pagina

  • Karin van Pinxteren

    Wals met mij (uit de serie Secrets & Dates) – 2018
     450,00 Lees verder:
  • Karin van Pinxteren

    Easy to love (2011 – 2017)
     460,00 Lees verder:
  • Karin van Pinxteren

    Je plooit mijn stof zonder geluid (2013-2017)
     1.800,00 Lees verder:
  • Karin van Pinxteren

    ‘Wann wieder, Berge-?’ (2023)
     1.750,00 Lees verder: