Categorieeditie

  1. JASPER HAGENAAR – ‘Feniks hand’ – een nieuwe editie

    Leave a Comment

    Ha Jasper, kun je iets vertellen over je atelierruimte in Utrecht?

    Ik werk in een groot en licht atelier in de binnenstad van Utrecht. Het bevindt zich in een oud schoolgebouw uit het begin van de 20ste eeuw op de eerste verdieping. We delen het pand met twee crèches en een dansschool, waardoor het eigenlijk nooit stil is. Ik heb hier in het begin aan moeten wennen, maar vind het nu eigenlijk wel prettig; een zeker besef van de buitenwereld. Ik kijk uit op de achtertuinen van de villa’s aan de Maliebaan, die wel wat weghebben van een verborgen park in de stad.

     

    Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?

    Ik ben meestal tussen 8 uur en half negen in mijn atelier.  Ik houd van de ochtend en ben dan meestal het productiefst. Het eerste wat ik doe als ik binnenkom is water koken voor thee en muziek aanzetten. Als ik bezig ben voor een tentoonstelling of midden in een serie werken zit, begin ik het liefst zo snel mogelijk. Vaak weet ik dan ook precies hoe en waarmee ik verder moet. Ik werk dan meestal door tot een uur of 5, soms onderbroken door een wandelingetje naar de supermarkt om lunch te gaan halen. Dagen dat ik niet midden in een proces zit, zijn wat losser. Dan zit ik soms een paar uur te lezen of muziek te luisteren en tussendoor maak ik schetsen of modellen.

     

    Je werkt graag aan reeksen schilderijen die onderling verwant, haast familie zijn. Zo werk je al een paar jaar aan een series van vitrines, vazen en reliëfs. Kun je hier iets vertellen over dat seriematige werken?

    Ik werk zeker in reeksen en ze als familie benoemen is ook juist, maar ik wil een groep werken schilderen die qua stemming met elkaar verwant zijn. Niet zozeer het onderwerp van de werken schept de samenhang, maar de stemming die ze uitstralen. Ik begin zo’n groep werken meestal met een vaag idee in mijn hoofd waar het ongeveer heen moet en vervolgens, ergens halverwege begint dit thema / deze stemming concrete vormen aan te nemen.

    Tentoonstelling Negen Vazen bij Galerie Althuis Hofland fine arts

    Binnen deze manier van werken heb ik inderdaad een aantal onderwerpen die mij zeer dierbaar zijn en die ik op verschillende manieren inzet. Zo kan een vaas of vitrine in de ene tentoonstelling een andere rol spelen dan in een andere. Als je bepaalde onderwerpen vaak geschilderd hebt, worden het een soort goede vrienden. Je weet wat je aan ze hebt, waar de moeilijkheden zitten en wanneer ze op hun best zijn, en toch blijft het interessant.

     

    Ook lijkt het alsof je je graag verhoudt tot de antieke wereld, maar dan misschien meer met de antieke wereld zoals die heel individueel beleefd wordt?

    Ik heb natuurlijk ooit nog een jaar geschiedenis gestudeerd. Het bleef echter bij een jaar omdat ik het me allemaal iets romantischer had voorgesteld. De romantiek van het verleden is zeker een element binnen mijn werk. Maar het gaat mij vooral over het gevoel dat ik had als kind toen ik tussen de fossielen liep in het Natural History museum in Londen, of door de zalen van het Teylers in Haarlem. Deze verwondering, gecombineerd met een jeugdige zucht naar avontuur (het waren de jaren van Indiana Jones) is het werkelijke thema van deze werken.

     

    De reliëf schilderijen zijn eigenlijk op een soortgelijke manier ontstaan. Ik werd door mijn ouders veelvuldig meegenomen naar allerhande musea en als kind is er toen een bepaald beeld in mijn hoofd ontstaan hoe ‘moderne’ kunst er uit hoort te zien. De geschilderde reliëfs zijn direct hier uit voortgekomen.

     

    Rendez Vous met Frans Hals, in Frans Hals Hof, foto: GJ van Rooij

    Afgelopen zomer had je een mooie dubbeltentoonstelling met Anton Henning in het Frans Hals Museum, waarbij jullie beiden reageerden op werk van Frans Hals. Hoe heb je dit experiment ervaren?

    Ik merkte dat het echt begon te leven toen ik daadwerkelijk de collectie van het museum ben ingedoken. Toen ik eenmaal bepaald had welke werken uit de collectie ik wilde gebruiken, ging het eigenlijk allemaal vrij soepel. Ik heb natuurlijk veel met Anton kunnen sparren over de ideeën die ik had. Dat we drie zalen hebben gekregen van het museum was ook niet onbelangrijk; hierdoor konden we ook daadwerkelijk iets neerzetten.

    Ik vond het te gek om toch weer op een andere manier naar mijn eigen werk te moeten kijken.  Al met al was het best een complexe opdracht die we onszelf hebben gegeven. Het is namelijk een dunne lijn tussen citeren en kopiëren. Daarnaast wil je je eigen werk recht doen en vooral niet te plat gaan reageren op de gekozen werken en uiteindelijk moet het geheel ook nog een goede show vormen. Maar ik heb er met heel veel plezier aan gewerkt en ben erg blij met het resultaat.

    Rendez Vous met Frans Hals, Frans Hals Hof, foto: GJ van Rooij

    Je maakte een raadselachtige editie voor We Like Art waarin een beschilderde hand centraal staat. Wat wil je over dit beeld kwijt?

    Niet te veel haha. Ik wil niet te veel uit leggen, omdat het juist zo mooi is om als kijker te worden meegenomen; om je eigen verhaal erbij te kunnen verzinnen. Het idee van het lichaam, of een lichaamsdeel, als canvas vind ik mooi. Het refereert natuurlijk aan tribale schilderingen en tatoeages. Maar door  de vorm en zeker ook het onderwerp van de schildering op de hand, ontstaan allerhande nieuwe associaties.

    Deze Feniks, maar ook bijvoorbeeld de Batman op de onderkant van de voet  in een eerder werk, brengen naar mijn idee precies de juiste mate van verwondering in het beeld. En de Feniks is natuurlijk sowieso een prachtig onderwerp.

    Speciale editie ‘Feniks hand’ (2018), piezografie/pigment druk, 40 x 30 cm

    Je werkt kenmerkt zich door een gedempt kleurgebruik en een vaardige toets. Hoe is dat zo gekomen?

    Ik ben jaren terug op de Rijksakademie begonnen met het maken van aquarellen op papier. In deze werken zit een zekere losheid en een gestuurd toeval. Ook maak je bij aquarellen gebruik van het wit van het papier. Ik heb deze techniek vertaald naar olieverf.  Waar weinig mensen bij stilstaan is het belang van de ondergrond waarop je schildert.

    Verf gedraagt zich op elke ondergrond anders. Ik ben jaren op zoek geweest naar de geschikte drager  om op te schilderen. Ik werk momenteel bijna altijd op paneel dat ik zelf op een bepaalde manier prepareer.  Het uiteindelijke resultaat is een samengaan van al deze factoren. Ik ben altijd op zoek naar een hoge mate van concentratie in mijn schilderen, Ik zie te veel werk om me heen dat dit mist. Het gedempte kleurpalet is iets wat ik altijd heb gebruikt. Het past bij de onderwerpen die ik schilder, maar ook bij mij als mens; ik houd van de herfst.

     

    Batman’s left foot (2016), olieverf op paneel, 56,8 x 35 cm, collectie centraal museum

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk, een nieuwe serie? 

    Ik heb hier eerder al het een en ander over gezegd; hoe een groep werken langzaam vorm krijgt. De aanleiding kan van alles zijn. Een boek dat ik heb gelezen of een filmscène. Soms zelfs een enkel woord, of een bepaalde herinnering.  Haven, de titel van mijn tentoonstelling uit 2012 heeft jaren daarvoor op een post it, boven mijn bureau gehangen.

    Meestal maak ik dan een of twee werken die een directe relatie hiermee hebben en vervolgens komen er nieuwe associaties. Het lijkt op die momenten alsof ik veel scherper naar mijn omgeving kijk en opeens zie ik overal mogelijke schilderijen. Daarnaast ga ik dan ook gericht op zoek naar beelden die ik kan gebruiken, of ik maak nieuwe modellen die ik kan schilderen. Juist het samengaan van deze uitermate geconstrueerde beelden en toevallige vondsten vind ik mooi.

     

    Wanneer is een werk voor jou af en geslaagd?

    Als je net met een schilderij begint, ligt alles nog open, langzaam groeit zo’n werk en  merk je dat je steeds dichterbij komt en daardoor steeds voorzichtiger gaat handelen, tot je op een punt komt dat je weet dat je moet ophouden. Een enkele keer weet ik dan direct dat het goed is, vaker moet ik het dan een tijdje laten voor wat het is.

    Ik moet dan opnieuw een zekere afstand tot het werk opbouwen, zodat ik er wat objectiever over kan oordelen. Als je net heel intensief een aantal dagen aan een schilderij hebt gewerkt, wil je niet altijd toegeven dat het eigenlijk toch niet zo goed is geworden.

     

    Speciale editie ‘Phoenix Hand’

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?

    Ik heb een bescheiden collectie. De meeste werken heb ik geruild met collega’s en hebben daarom een persoonlijk verhaal. Een enkel werk heb ik gekocht.  Ik word er nog steeds elke dag blij van om ze om me heen te hebben.

     

    Jasper Hagenaar

    Jasper Hagenaar heeft een mooie staat van dienst. Hij was onder meer winnaar van de Koninklijke Prijs voor de Schilderkunst. Zijn werk is in allerlei museale, bedrijfs en particuliere collecties opgenomen. Kunstcriticus Hans den Hartog Jager gaf zelfs in NRC Handelsblad een verkapt koopadvies naar aanleiding van een solotentoonstelling die hij bezocht had. Hij omschreef de panelen van Jasper als “kleine, ongrijpbare herinneringen. Zo klein en krachtig dat je ze het liefst meteen onder je arm zou meenemen om ze op een beschut plekje in je huis te hangen en daar als geheime schat te koesteren. Niet te veel blikken. Afzondering. Intimiteit.”

  2. Nieuwe editie: Nimbus WLA van Berndnaut Smilde

    Leave a Comment

    Zou je iets kunnen vertellen over het ontstaan van de nieuwe Nimbus-editie bij de Westergasfabriek?
    Ik vond het belangrijk dat er een verband is tussen We Like Art en het werk. De Westergasfabriek, en specifiek het Machinegebouw is een locatie geweest voor de tentoonstellingen van We Like Art en een prachtig industrieel gebouw. Al snel kwam de bijbehorende kleine kapel naar voren omdat ik een intieme ruimte geschikt vond voor een kleiner formaat editie. Het is een smalle hoge ruimte met roestige en afgebladderde muren, een houten plafond en drie hanglampen op de plek van het denkbeeldige altaar. Onder de lampen en de hoge zijramen moest de wolk komen en ik wilde zoveel mogelijk met natuurlijk licht werken.

    De zon komt in de ochtend net binnen en beweegt zich langs de zijramen naar de achterkant. Op deze 4e september wisselden bewolking en zon voortdurend elkaar af zodat we een fantastische keuze aan schilderkunstige lichtsituaties hadden. Uiteindelijk kies ik voor dat beeld waarin volume, vorm, hoogte en licht de juiste relatie met de ruimte aangaan.
    Elke wolk zou je kunnen zien als een overwinning op een ruimte, waarin je de ruimte toont door middel van een idee, als tegenhanger van de wetmatigheid van die ruimte. De foto fungeert als document van de wolk die daar heeft plaatsgevonden en inmiddels weer verdwenen is. ‘Nimbus’ bevindt zich daarmee vooral in de verbeelding van de beschouwer.

    De nieuwe editie Nimbus WLA (2017), hoogwaardige piezografie print, oplage 50, 36 x 39 cm (inclusief kleine witrand)

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Vluchtigheid, dualiteit en momenten van transitie komen steeds terug.

    Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    Ik ben opgegroeid in Hoogezand en heb gestudeerd in Groningen.

    Wat inspireert je?
    Wat als … ?

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
    Het begint meestal met een idee dat je gewoon wilt zien voor je zelf en daarvoor zul je het moeten maken. Ik ga dan vrij pragmatisch te werk. Informatie zoeken, materiaal verkrijgen en bouwen en testen. Andere ideeën sluimeren een beetje en worden aangewakkerd door een tekst, omgeving, materiaal of dat ‘Lego’ stukje waarnaar je eigenlijk niet opzoek was – maar wat wel heel goed past.

    Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?
    Het gemiddelde van de laatste 3 jaar komt neer op 2 dagen e-mailen, 1 dag werken in het buitenland, 2 dagen voorbereiding voor een project/opdracht of tentoonstelling en 1 dag produceren.

    Kun je voor ons je studio omschrijven?
    Achter de grijs-oranje deur in het kantoor van We Like Art bevindt zich mijn atelier, een betonnen ruimte zonder ramen, vrij hoog maar op de begane grond.

    Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
    Slechts op bezoek zijn 2 grote neon bakletters en 1 cijfer.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Ik werk graag met muziek maar bijna altijd in stilte gek genoeg.

    Waar streef je naar in je werk?
    “I love it when a plan comes together”.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
    Ja, sommige werkjes zijn gewoon te mooi.  Ik heb werken geruild of gekocht. Onder andere van Niels Post. Pascal Bastiaenen, Celine van den Boorn, Marielle Buitendijk, Thijs Ebbe Fokkens, Oscar Lourens en Andreas Kempe.

    De foto die Berndnaut en zijn team maakte van een nieuwe Nimbus in de kapel van het Machinegebouw van de Westergasfabriek verschijnt bij ons als speciale editie. We zijn heel blij dat we dit geweldige beeld hier kunnen brengen.

    Nimbus WLA (2017), hoogwaardige piezografie print, oplage 50, 36 x 39 cm (inclusief kleine witrand), beeld: 32 x 35 cm, € 450,-

    We behandelen de mails op volgorde van binnenkomst, we houden dat nauwkeurig bij.

    UPDATE: de editie is nu uitverkocht, het is heel snel gegaan. Sorry als je net misgegrepen hebt.

    Over de lijst: Het werk kan ingelijst worden met museumglas, zoals op bijgaande foto, dit kost € 120,- extra, het kan dan ingelijst opgehaald worden bij ons in Amsterdam (het kan helaas niet ingelijst verzonden worden).

  3. Exclusief: Koen Delaere | 40 nieuwe werken op papier

    Leave a Comment

    Delaere hoort bij de generatie kunstenaars die opnieuw de mogelijkheden van abstractie en expressie onderzoeken. Om zichzelf op het doek maximale vrijheid te geven, hanteert hij bij elke serie een aantal vaste voorwaarden in de keuze van materiaal, gereedschap, drager en handeling. Hij gebruikt alleen standaardformaten doek, alleen kleuren rechtstreeks uit de tube en legt een vooraf bekend ritme in zijn bewegingen. Muziek speelt daarbij ook een grote rol.

    Het schilderen an-sich, de fysieke bezigheid, is belangrijk voor de kunstenaar. Dikke lagen verf op verf, klodders, spuitverf, de handelingen van het schilderen zijn terug te lezen in het werk. Een werk ontstaat dan ook altijd in één sessie. Die kan een half uur duren, of soms tien uur in beslag nemen, maar Delaere werkt nooit de volgende dag nog door aan een schilderij.

    Koen Delaere woont en werkt in Tilburg. Zijn werk is in veel musea en tentoonstellingsruimten zoals in New York, Brussel, Dusseldorf, Berlijn, Amsterdam, Utrecht, Tilburg, Japan en Brazilië te zien geweest. Eerlijk gezegd gaat het als een speer met zijn internationale carrière. Zijn werk is inmiddels opgenomen in de collecties van musea, bedrijfscollecties en privé-collecties over de hele wereld. Hij werkte afgelopen zomer in een gastatelier op Mallorca en maakte daar onder andere aan een nieuwe reeks werken op papier. We vroegen Koen naar deze reeks en naar zijn atelierleven.

    Je hebt momenteel een mooie tentoonstelling in het CCA in Mallorca, kun je iets vertellen over deze presentatie?
    Het is een duo-tentoonstelling met Bas van den Hurk getiteld Scenarios of Desire. Een gedeelte van de werken heb ik daar gemaakt in 1 van de residency ateliers van het CCA. Het is een fantastisch mooie plek in de bergen, waar ik een maand gewoond en gewerkt heb met mijn gezin en vrienden. Ik ben net terug, en het is altijd vroeg om zo vlak na de opening er iets over te zeggen, maar het voelt goed en ik ben er blij mee.

    Tijdens je werkperiode in Mallorca heb je gewerkt aan een speciale serie voor We Like Art. Kun je iets vertellen de totstandkoming van deze reeks werken?
    Allereerst heb ik in Middelburg bij Piet Dieleman in het atelier samen met hem een serie achtergrondkleuren gedrukt op de pers in monoptype. Ik ken Piet nog van de academie waar hij mijn docent was, nu zijn we collega’s. Ik hou ervan dat grafiek of het maken van edities de mogelijkheid van samenwerken in zich draagt, of het nu samen met een meesterdrukker is zoals de kopergravures die ik in NY gemaakt heb, of 2 vrienden samen in het atelier.

    In Mallorca heb ik er in olieverf een monotype overheen gezet. Het was er 40 graden, maar ik hou er wel van dat het werken een fysieke component heeft. De werken zijn allemaal een variatie op een fysieke beweging vanuit de arm (pols, elleboog, schouder) binnen een strak stramien van lijnen.

    Het is een reactie op het onderhevig zijn aan sensaties, de zon, de zee, de kleur van de bergen, hoe de zon zo fysiek aanwezig is in alles, de natuurlijke rijkdom van het eiland. Palmbomen, fruitbomen, notenbomen, naaldbomen, cactussen, vetplanten, olijfbomen, de smaak van fruit.

    Zoon Luc houdt de monotypes vast

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Sensatie en systematiek.

    Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    Ik ben opgegroeid in Brugge, Johannesburg, Zeeuws Vlaanderen, ik ben opgeleid in Tilburg.

    Wat inspireert je?
    Ik vind die vraag altijd grappig, inspiratie komt van goddelijke influistering, en suggereert een passieve houding, wachten tot god je in je oor fluistert. Voor sommige kunstenaars werkte het ook zo, Agnes Martin lag net zo lang in haar bed tot ze een visioen kreeg. Maar ik hecht erg aan het idee van Bruce Nauman: ‘bored in the studio’. Verveling wordt erg onderschat in onze tijd, alles moet opgevuld worden met afleiding en likes.

    Door je te vervelen ontstaan vaak nieuwe ideeën, je hersenen accepteren geen sleur en gaan autonoom aan de slag. Oliver Sachs heeft het in ‘een schitterend ongeluk’ over ons bewustzijn als een autonoom ding, dat zonder oorzaak en gevolg zelf ideeën en gedachten genereert. Hij zegt dat we in onze slaap ons grootste bewustzijn hebben omdat we dan niet afgeleid worden door de werkelijkheid.

    Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?
    Ik heb eigenlijk geen gemiddelde weken, ik heb periodes dat ik schilder en periodes dat ik niet schilder. Allebei zijn even belangrijk voor het werk. Als ik schilder dan schilder ik net zo lang tot het af is, in intensieve periodes. Verder is er uiteraard kantoorwerk, fotografie, transport, bekisting, en ik geef les. Als ik niet schilder dan loop ik veel, lees ik veel, kook ik samen met vrienden, etc.

    Kun je voor ons je atelier in Tilburg omschrijven?
    Een ruimte zonder ramen met een brede lichtstraat over de gehele lengte, aan 1 kant een rek als opslag. 2 Stoelen waar ik op sta als ik schilder, 1 stoel om te zitten. Een korte gang die ook dienst doet als houtwerkplaats. Een vuile vloer en een schone vloer.

    Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
    Nee, alles heeft zijn functie en is daardoor gewoon.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Altijd met muziek, ik ben een echte muziekfreak, altijd al geweest. Sinds mijn 10e verzamel ik lp’s. Op mijn atelier gebruik ik Spotify, playlisten met van alles wat me op dat moment interesseert, Afrikaanse muziek, hardcore, experimentele disco, electronisch, wat me maar in de mood brengt. Arthur Russel, Pissed Jeans, Ciccone Youth, Rammelzee, Kyeremateng, Congos, Sun Araw, Gore.

    Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
    De materialen kies ik op hun kleur, in olieverf heb je heel andere kleurmogelijkheden dan in acryl, alkyd of autolak. De namen van olieverf zijn afkomstig van de samenstelling van het pigment; zinkwit verwijst naar zinkoxidatie, in autolakken zijn de namen pure fantasie; coca cola, dolfijnblauw en de pigmenten kunstmatig.

    Kleur is een fenomeen, de materialen zelf hebben eigenlijk geen kleur maar reflecteren slechts een gedeelte van het kleurenprisma van zonlicht. Hoge kwaliteit olieverf bevat zoveel pigment dat de kleur die teruggekaatst wordt overweldigend is.

    Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
    Dat varieert per werk, of per groep werken.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
    Ik heb voornamelijk werk dat ik gekregen heb of geruild met bevriende kunstenaars zoals Vaast Colson, Sigrid Calon, Daniel Schubert, Matthias Dornfeld, Piet Dieleman, Wendy White.

    De serie unieke werken op papier die we hier exclusief tonen zijn vrij groot: 75 x 50 cm (nummers 1 t/m 8) of 65 x 50 cm (alle andere werken). Aanmerkelijk groter dan de werken die we hier een poosje geleden toonden, die reeks uit Los Angeles was 50 x 32 cm. Wij zijn heel blij dat we 40 van deze unieke werken op papier aan je kunnen laten zien.

    De werken kosten € 400,- per stuk. Maak je keuze hieronder of in de webshop en bestel direct. De werken kunnen vanaf begin oktober bij ons in Amsterdam worden opgehaald. Ze kunnen ook aan je verzonden worden voor 20 euro. Veel scrollplezier! 🙂

    (Als je op de afbeelding klikt zie een groter beeld)

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #1

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #2 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #3 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #4 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #5 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #6 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #8 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #9 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #10- VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #11 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #13 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #14 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #15 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #16 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #17 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #18

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #19 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #21 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #22 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #23 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #24 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #25

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #26 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #28 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #29 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #31 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #32 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #33 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #35 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #36 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #38 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #39 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #40 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #41 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #42 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #43 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #46 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #47

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #48 – VERKOCHT

     

    Koen Delaere, 40 works on paper (Mallorca 2017)  #50 – VERKOCHT

     

    Even resumeren – de werken kosten € 400,- per stuk. Maak je keuze en bestel je werk onderaan deze pagina of in onze webshop. De werken kunnen vanaf begin oktober bij ons in Amsterdam worden opgehaald. Ze kunnen ook aan je verzonden worden voor 20 euro. De werken kunnen helaas niet in het echt bekeken worden bij ons op kantoor, ze zijn nog op Mallorca.

     

     

  4. Verwoest Huis Gaza van Marjan Teeuwen

    Leave a Comment

    Twee weken geleden is in Amsterdam-Noord bij Framer Framed de tentoonstelling HOME geopend, met foto’s van Teeuwens laatste project; Verwoest Huis Gaza. De hele zomer nog te zien tot en met 3 september. In de tentoonstelling bij Framer Framed wordt de volledige serie fotowerken van Verwoest Huis Gaza getoond, in combinatie met de gelijknamige film. “Verwoest Huis Gaza is tot stand gekomen vanuit Teeuwens overtuiging dat de mens de polariteit tussen verwoesten en creëren niet kan overwinnen, een thema dat zij in veel contexten van toepassing acht.”

     

    We schreven op We Like Art eerder over haar project Verwoest Huis in de Siberische stad Krasnojarsk:

    “Ze transformeerde daar een volledig huis in een wonderlijke kijkdoos. Wanden, plafonds en vloeren werden in stukken gezaagd om vervolgens gerangschikt op kleur en vorm te dienen als stukjes van een nieuwe setting. Zelfs de houten buitenkant van het huis werd helemaal gestript en vermotorzaagd en binnen opgevoerd in een nieuwe hoedanigheid. Een beetje zoals een varken dat eenmaal geslacht en vermalen vervolgens in z’n eigen darmen geduwd wordt.

    Het resultaat is echt fantastisch, het doet een beetje denken aan die oude prenten van Piranesi (van die doorkijkperspectieven in enorme ondergrondse kerkers en trappenhuizen) maar is toch ook zwaar verwant met het werk van minimalistische kunstenaars van recenter datum. Wat staat na alle sloopwoede en zorgvuldig hergebruik is een serie monumentale foto’s die je, zelfs op klein formaat, doen duizelen. Hier is wat volbracht.”

     

     

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Een gebouw als sculptuur. In mijn werk staan grootschalige architectonische installaties in gebouwen centraal, installaties die daarna worden gesloopt. Op basis van die tijdelijke ingrepen ontstaan autonome fotowerken.

    Tot nu toe realiseerde ik zes installaties: Verwoest Huis (2008), Verwoest Huis Krasnoyarsk (2009), Verwoest Huis Piet Mondriaanstraat (2010/2011), Verwoest Huis Bloemhof (2012), Verwoest Huis Op Noord (2014), Verwoest Huis Leiden (2015) en Verwoest Huis Gaza (2016-2017).

    Er is maar een kort lijntje van kunstenaars die in gebouwen snijden, kunstenaars die gebouwen perforeren. Gordon Matta-Clark is de pionier van het transformeren van architectuur tot sculptuur. Ook Richard Wilson en Urs Fisher hanteren soms dit medium. Verder is het opvallend stil.

    In mijn werk gaat de constructieve kracht van bouwen hand in hand met de kracht van verwoesting en verval. De aanwezigheid van uitersten: opbouwen – verwoesten, vallen – staan, orde – chaos is in mijn ogen een essentie in de menselijke toestand. Als een duivels conflict. De schrijver Dostojewski stelt dat het overwinnen van deze polariteit het menselijke te boven gaat.

     

    In mijn installaties tonen deze krachten zich in monumentale constructies. Vloeren zijn scheef gezet of verzakken; wanden zijn er deels of volledig uitgeslagen. Vloeren vallen loodrecht naar beneden (en worden zo weer wand) of vallen in een kruis.

    De aangebrachte verwoestingen zijn het uitgangspunt voor het opbouwen van een nieuw artistiek beeld, met sloopmateriaal afkomstig uit de gebouwen. Stapelingen, die zich als een virus door het pand vertakken, bedekken alle wanden of zijn zorgvuldig geordend tot architectonische sculpturen. Alles staat én is scheef.

    Er ontstaat een transformatie van veelal kleine woningen tot één monumentale ruimtelijke ervaring. Mijn werk heeft naast een rauwe beeldtaal van chaos, afbraak en verwoesting, ook een sterk abstract, minimalistisch karakter.

     

    Wat inspireert je?
    Beeldende kunst, architectuur, literatuur, filosofie en muziek. Altijd al voel ik me betrokken bij de wereld, hoe de mens dat doet, samenleven of juist zijn onvermogen om samen te leven. De tegenstelling opbouwen versus verwoesten.

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw project?
    Aan elk project gaat intensief overleg met de eigenaar (projectontwikkelaar, woningbouwvereniging of gemeente), ambtenaren van de desbetreffende gemeente (inzake een omgevings- en publieksvergunning), constructeur (constructierapport) en aannemer vooraf.  Ook het aanvragen van subsidie is een onderdeel van het project.

    Het is monnikenarbeid – dit genereert een beeld van de kracht én de schoonheid van zowel opbouw als verwoesting. De meeste fotografen nemen een foto, in mijn werk worden foto’s gebouwd.

     

    Wat was je laatste grote project?
    Verwoest Huis Gaza

    Hoe zag daar je gemiddelde werkdag er uit?
    Bouwen, slopen, breken, stapelen, overleggen, fotograferen, filmen.

     

    Kun je voor ons je werkplek omschrijven?
    Ik werk in gebouwen die na mijn ingreep afgebroken worden. In zulke gebouwen ontstaan mijn fotowerken uit de serie Verwoest Huis. De fotowerken in de Archief-serie realiseer ik op een specifieke locatie of in het atelier.

    Werk je graag met muziek?
    Ik werk het liefst in stilte of met klassieke muziek.

     

    Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
    Alle materialen afkomstig uit gesloopte verwoeste huizen zijn bruikbaar en inzetbaar. En ja, kleurgebruik is belangrijk: witten, zwarten, natuurlijke materiaaltinten.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
    Ja, ik heb een aardige collectie kunstwerken van collega-kunstenaars. Ze vertegenwoordigen voor mij een artistieke rijkdom. Ze inspireren mij.

     

    Bekijk het portret van Marjan Teeuwen uit de reeks Hollandse Meesters door regisseur Rudolf van den Berg

    Onderstaande werken zijn via ons te koop. Wil je meer weten over de afwerking van de foto’s van Marjan Teeuwen? Mail ons – we helpen je graag verder.

    Installatiefoto HOME bij Framer Framed, werk Marjan Teeuwen – Verwoest Huis Gaza, foto (c) Marlise Steeman

  5. Nieuw werk van Tim Ayres

    Leave a Comment

    Tim Ayres (1965) komt oorspronkelijk uit Engeland en volgde daar de kunstacademie, waarna hij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam doorliep. Ayres woont en werkt in Amsterdam. Hij is vertegenwoordigd in talloze internationale particuliere en museale collecties zoals het Stedelijk Museum Amsterdam. Ook was zijn werk te zien bij eerdere We Like Art verkooptentoonstellingen. In 2016 had hij een solo in Londen bij de galerie PM/AM.

    Kwikzilveren associaties leiden tot de tekstfragmenten en titels. De tekst-werken van Ayres hebben een poëtische lading. De fragmenten vinden hun oorsprong in woorden die de kunstenaar tegenkomt in boeken, film, muziek of oppikt in gesprekken. Toch zijn het ook gewoon schilderijen van een tekst en is de kunstenaar vooral geïnteresseerd in hoe woorden een abstracte vorm zijn en beelden opwekken. Het resultaat, de panelen en het werk op papier, is dwingend en ongrijpbaar tegelijk.

    Je hebt jarenlang gewerkt met sjablonen en een ‘klare lijn’, dat is veranderd en nu ben je ontketend op een ander spoor. Kun je iets vertellen over deze nieuwe manier van werken?
    That’s the result of an organic process, I think; just natural progression I guess. At a certain point one knows what one is doing, pretty much, and I wanted to not know. There are autobiographical shifts in there and that of course influences one’s perception, or inclination, as to what one is making. I felt that the stencil/hard edge aspect was constricting me. Put simply, I wanted to see what a work of mine looks like when there’s no sharp line to keep everything in relative control and at a relative ‘emotional’ distance. It feels good to get radical on myself. And in many ways it’s a kind of return – before I discovered the uses and virtues of the hard-edge I was a ‘fluid’ painter.

    Tim, kun je iets vertellen over de serie “Like something almost being said” waar we 3 werken van tonen?
    “Like something almost being said” was the result of that thinking about removing the control of the hard edge; a group of about twenty-five works on paper. A word, or a phrase, straight out of the mind/heart onto the paper, without going by the way of a ‘graphic’ mediator… A tutor advised me at art school that if one was ever searching (or perhaps stuck) it’s a good idea just to get a stack of paper and draw, draw, draw and see what what comes out of it. This is advice I’ve used regularly down the years and this group of works is an example of it. I think often, about painting, in terms of music, like melody and harmony – so these works are for me like riffing, seeing what new melodies or harmonies will be thrown up, will transpire…

    En misschien specifiek iets over dit drietal op de site, These Days, Push en Blue Songs?
    I’m always curious about what a possible interpretation of a word, or phrase, may look like. Given a given mood, or understanding, what colour is the word ‘push’…? Alongside this, as mentioned above, I often see my works in musical terms – I want my works to ‘sing’. Maybe these works are me singing to myself, or someone I haven’t as yet met.

    Wat kun je vertellen over The Lifting Light, de speciale editie?
    To quote Robert Plant, “this is a song of hope”. This work was made coming out of a dark winter, a difficult period autobiographically; it was a response to that first spring light, the lift and hope it gives to a being.

    Een paar jaar geleden maakten we met Tim een studio-wall. De enorme wand met tekeningen in zijn atelier, waarop opdoemende wolken, strak uitgevoerde teksten en ‘vallende’ lijnen op indringende kleuren, maakte behoorlijk indruk, ook tijdens het atelierbezoek dat we organiseerden. Samen besloten we om in de lijn van die tekeningen nu een editie te maken. De kracht van woord en kleur komt in dit werk van Tim Ayres heel mooi samen; The Lifting Light.

    Naast deze speciale editie hebben we ook originele werken op papier van Tim Ayres op de website en op ons kantoor. Je bent van harte welkom om deze werken te komen bekijken in Amsterdam.

    Studio wall Tim Ayres

  6. Ab van Hanegem – een nieuwe editie en acrylschilderingen op papier

    Leave a Comment

    Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    Ik woon en werk in Amsterdam en Berlijn. In Berlijn woon ik nu al weer een aantal jaren en dat bevalt goed. Ik heb aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost te Breda en aan de Rijksakademie in Amsterdam gestudeerd.

    Wat inspireert je? Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Ik ben altijd gefascineerd geweest door de illusie van ruimtelijkheid op het platte vlak. In mijn eerste werk onderzocht ik het mathematisch perspectief zoals dat in de vroege Renaissance was ontwikkeld. In een daarop volgende reeks werken maakte ik gebruik van andere ruimtelijke constructies, onder andere de isometrie en grids van diagonale en soms golvende rasters. Ze vormden de basis voor architectonische voorstellingen en een Escher-achtig spel met diepte, waarin ‘boven’ en ‘onder’ stuivertje met elkaar wisselen.

    Ook onderzocht ik de schilderkunstige middelen zelf op hun ruimtelijkheid. Zo vroeg ik me af hoe je de achterkant van de kwaststreek zou kunnen schilderen.In mijn recentere werk heeft de ruimtelijkheid niet meer zo’n duidelijke perspectivische richting. De dimensies in mijn werk zijn moeilijk exact te benoemen. Ik leg me toe op ruimtelijke planningen die zijn geïnspireerd op bijvoorbeeld fenomenen uit de topologie, een tak van de wiskunde. In de uitvoering is het de ene keer strak en architectonisch, de andere keer expressief van aard.

    De meest recente werken zijn voornamelijk expressionistisch, het materiaal speelt een grotere rol in de totstandkoming, toch is het vaak als architectuur geconstrueerd.Voor mij vertegenwoordigen deze ‘onmogelijke’ constructies bijzondere ruimtes, ‘denkruimtes’ ook. Ruimtes waarin je behalve met het oog ook in mentaal opzicht oneindig kunt dwalen. Het zijn ruimtes waarin je als kijker wordt opgenomen; ongedefinieerde, virtuele ruimtes waarin je gewichtloos rondzweeft en dobbert als in een bad vol schuim. Dat creëert een gevoel van gelukzaligheid.

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk?
    Dat is niet bij elk werk hetzelfde. De ene keer is er een uitgewerkt idee en wordt het geheel ontworpen en getekend. De andere keer komt een idee voort uit herinneringen of foto’s en begin ik direct met verf op doek. Dat zijn de meer expressieve werken. Het doek is wel zorgvuldig geprepareerd.

    Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?
    De gemiddelde werkweek is vijf dagen per week 8 uur per dag in het atelier werken.- Helaas bij mij geen gemiddelde.

    Kun je voor ons je atelier/studio omschrijven? 
    De studio is momenteel een grote kamer in een appartement in Berlijn. Tot voor kort had ik ook een klassieke schilderstudio in hartje Amsterdam met daklichten. Op het moment wordt er gewerkt aan een nieuw atelier aan de Zeeuwse kust.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Ik werk bijna altijd met muziek. Voornamelijk jazz (free-jazz) en geïmproviseerde en nieuwe muziek. Dat is voor mij heel belangrijk en inspirerend. Hoe, is moeilijk uit te leggen, daarvoor is het te abstract.

    Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
    Ik werk voornamelijk met acrylverf op canvas. De zware kwaliteit canvas.

    Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
    Het streven is ‘zweven’. Als er een ruimte op het doek is gecreëerd waarin je geestelijk kunt dwalen.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
    Ja, ik heb zeer uiteenlopende werken van collega’s. Een aantal werken onder andere omdat ze zeer eenvoudig en kernachtig zijn. Iets wat ik zelf zelden bereik.

    Kun je iets vertellen over de speciale editie die je voor ons gemaakt hebt?
    De editie is een werk uit een serie acrylschilderijen op papier.
    Voor die serie goot ik eerst vloeibare verf op het papier en smeerde  die uit met een wisser of spatel in een snelle dynamische beweging. Zoals een kalligrafist. Is het resultaat van die handeling ‘bruikbaar’, dan werk ik er verder aan. Er worden vergelijkbare vormen toegevoegd of ‘verbetert’. Dat is eigenlijk een constructie, maar die moet er zo natuurlijk mogelijk uitzien, alsof-ie ook uit de eerste handeling voortkomt. Er moet een soort van sculptuur ontstaan. Het is een piezografie opgeplakt op aluminium met ophangsysteem, een prachtige hoog kwaliteit print.

    Naast deze speciale editie hebben we ook 2 originele werken op papier van Ab van Hanegem. Je bent van harte welkom om deze werken te komen bekijken op ons kantoor in Amsterdam.

    Pakpak #2, acrylverf op papier, 45 x 60 cm, 1.500,-

    Guts #12, acrylverf op papier, 45 x 60 cm, 1.500,-

     

  7. De Cosmic Receiver van Derk Thijs

    Leave a Comment

    In het werk van Derk Thijs (1977) is duidelijk te zien dat hij wordt beïnvloed door andere tijden en andere culturen. Thijs wil tijdloze schilderijen en sculpturen maken waarmee hij de waan van de dag ontstijgt. Alsof je uit deze tijd in een andere dimensie stapt. Zijn werk heeft een vorm van actualiteit nodig. En in Thijs’ geval betekent dat naar de wereld gericht zijn. Zijn werken zijn zeer gelaagd en cryptisch, met mensfiguren en allerlei abstracte symbolen. De sculpturen bevatten vaak verschillende materialen als hout, papier, verf, draad en glas en soms zelfs eieren of pindaschillen zoals bij zijn Cosmic Receiver.

    We lieten de Cosmic Receiver zien in onze tentoonstelling Editions & Multiples tijdens Art Rotterdam 2017. Het is een werkje als een talisman, een charmante dromenvanger. Dichter kun je niet bij de kunstenaar en zijn opvatting over kunst komen.

    Portret Derk Thijs – Harm van den Berg (via Door Schildersogen)

    Tijdens de We Like Art tentoonstelling Lust for Life, painting today in april 2016 in de Westergasfabriek stelden we Derk Thijs een paar vragen vanwege zijn deelname met een aantal schilderijen.

    Hoe ziet jouw gemiddelde atelierdag er uit?

    Ik kreeg vorig jaar het gevoel dat mijn atelierdagen te gemiddeld werden. Toen heb ik mijn atelier opgezegd en een tijdje buiten gewerkt, op telkens andere plekken. Nu heb ik een atelier in de buurt van de zee. Ik ben bang voor routine, geloof ik. Alles gebeurt maar 1 keer en dat is mooi.

    ‘Douliana’, Cobra Museum Amstelveen, 2015

    Heb je nog mooie plannen voor de komende tijd?

    Ik ga een grote plafondschildering maken bij het nieuwe station in Breda. Het is voor de Belastingdienst, de afmeting is enorm: 270 vierkante meter. ‘Voor deze opdracht moet ik verbaal te werk gaan. Alles wat ik doe heeft verantwoording nodig.’
    NB Inmiddels is de plafondschildering feestelijk geopend, kom je aan op station Breda? Kijk omhoog, bij de uitgang aan de Belcrumzijde, het ziet er super uit.

    Tot 13 augustus is bij Marres in Maastricht The Painted Bird nog te zien. En ga dat zien! Verschillende geweldige kunstenaars hebben daar muurschilderingen gemaakt en ruimten ingericht. Derk Thijs nam de grootste zaal voor zijn rekening en maakte een enorm werk op papier.

    ‘The Painted Bird’ – Marres Maastricht t/m 13-08-2017

     

    Derk Thijs winnaar Jeanne Oosting Prijs 2014, Museum Kranenburg, foto Thijs Quispel

     

    Cosmic Receiver tijdens Editions & Multiples, We Like Art @ Art Rotterdam 2017

    Zie alle verschillende versies (nog 18) door te klikken naar de shop, zie hieronder.

  8. Twee nieuwe edities van Marijn Akkermans

    Leave a Comment

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
    Ik werk vanuit een doorlopende stroom van ideeën. Voor mij is de crux dat wanneer ik aan een afzonderlijke tekening begin ik niet overbewust ben van een idee. Dat wat ergens in mijn hoofd resoneert wil ik eruit laten komen tijdens het werken aan de tekening, want dan ontstaan naast mijn eerste ideeën ook nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen ideeën en betekenissen gaan schuiven.
    Ik werk tegelijk aan meerdere tekeningen en deze beïnvloeden elkaar onderling.

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Ik houd er in principe niet van om te pinpointen wat ‘thema’s’ zijn in mijn werk, omdat een thema snel te recht omlijnd wordt. Het lukt me ook niet met thema’s te werken. Wanneer ik te concreet wordt in een onderwerp, dan loopt het werkproces vast.

    Dus wanneer ik aan het werken ben denk ik niet in thema’s, maar dan denk ik in het ‘tekenen’. Ik heb een stuk papier voor me; een drager, met een oppervlak en een kader. Ik heb een kwast in de hand en verf, inkt en water op de werktafel. Een opkomend idee is niet cognitief omlijnd, iets dat meteen concreet uitgevoerd kan worden. Het wordt gevonden en gearticuleerd door middel van het tekenen. Is het tekenen zelf een thema te noemen…? De menselijke figuur is altijd een beeldmotief, maar het komt niet tot een resultaat en betekenis zonder het tekenen.

    Dit gezegd hebbende zijn er natuurlijk bepaalde onderwerpen die me interesseren, die hebben vaak te maken met tegenstellingen als mannelijkheid/vrouwelijkheid, jeugd/ouderdom, heteroseksualiteit/homoseksualiteit, individuele/universele beleving, privé/publiek, realiteit/verbeelding. Hiervan is waarschijnlijk het belangrijkste dat het om onmogelijke tegenstellingen gaat. Voor zover je je motivaties echt kunt doorgronden, gaat het voor mij geloof ik vaak over een onoverbrugbare kloof, een tweedeling.

    Waar ben je opgeleid?
    Ik ben afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Arnhem aan de afdeling Vrije Kunst – nu ArtEZ. Daarna heb ik de Dutch Art Institute (DAI) afgerond.

    Je hebt weleens verteld dat je inspiratie onder andere uit Hollywood en comics komt, kun hier iets over vertellen?
    Hollywoodfilms gaan vaak uit van sterke tegenpolen en uitvergrote personages. Veel populaire comics doen het zelfde. Maar ook de meer extreme Men’s Adventure magazines die voor militairen in combat werden geprint. Ik las in mijn jeugd Buck Danny, een pilotenstrip die zich afspeelde tijdens de Koude Oorlog. Alle menselijke complexiteit opgedeeld in tegenpolen, in twee stukken. Misschien wordt de grote kloof tussenin de tegenpolen wel het best zichtbaar via diezelfde tegenpolen en clichés, en is dat hoe wij het kunnen bevatten.

    All About Drawing in het Stedelijk Museum Schiedam (2011). Foto: Gijsbert van der Wal

    Hoelang is voor jou een werk onaf? Want je werkt snel en langzaam tegelijk toch?
    Meestal gaat het snel richting een eindresultaat, maar daar vertraagd het werken. Vaak leg ik het werk weg en pak het er later weer bij. Zodoende kan het een paar maanden duren voor het afgerond is. Ondertussen werk ik ook aan andere tekeningen. In die tijd beïnvloeden de tekeningen elkaar dus nog. Zo hebben de laatste tekeningen ook invloed op eerdere tekeningen in plaats van alleen andersom.

    Is er voor jou zoiets als een gemiddelde werkdag – hoe ziet die er uit? Werk je eigenlijk graag met muziek of in stilte?
    Een dag begint eerst met het uitlaten van Sprotje. Zij is de hond van mij en mijn vriend. Wanneer zij haar lichaamsbeweging en eten heeft gehad kan ik vrij aan het werk! En dan… koffie. Daar begint het werken mee. Dan kijk ik door aantekeningen op mijn laptop, krabbels, notities, tekeningen waarmee ik bezig ben, pak ik er boeken bij of lees artikelen. Dat is een beetje als een monteur in een garage die aan een motor zit te sleutelen. Je kijkt even hier naar, drukt even op die knop, trekt even aan een slangetje, kijkt even naar de voorraad, checkt de olie en schroeft iets aan. En op een gegeven moment ben je volop aan het werk met het geheel van je werkplaats.

    Wel of geen muziek, en welke, hangt meestal af van een stemming. Maar muziek is in mijn huidige atelier soms ook een keuze om de buitengeluiden niet te horen, want ik ervaar die vaak toch niet zo muzikaal als John Cage dat deed ( –;

    Kun je voor ons je atelier omschrijven?
    Ik heb een vrij ruim en licht atelier met grote dakramen. Het is een fijne werkplek.

    Je hebt thuis werk van collega-kunstenaars zagen we, is dat een dagelijks genot? Hoe verhoud je je daarmee?
    Sommige werken zijn van directe collegae / vrienden en dat maakt het ook persoonlijk dat ik werk van hen om mij heen heb. Ander werk is van kunstenaars die ik niet persoonlijk ken. En dat maakt het weer tot een andere ervaring. Minder persoonlijk en meer beschouwelijk.

    De edities die je gemaakt hebt voor We Like Art komen uit een serie. Een gestalte kijkt door een soort tentdoek naar de kijker. Kun je hier iets over vertellen?
    Ik heb in mijn tekeningen het platte vlak, het oppervlak van het papier, betrokken in het beeld – ik wil het oppervlak als realiteit zichtbaar maken. Zo ben ik ook uitdrukkelijker gaan werken met de grenzen van het papiervlak, het kader. Het is nog een modernistisch idee natuurlijk om de drager (het papier in mijn geval) niet slechts te verhullen met een illusie van een getekende voorstelling, maar om (tegelijk) die drager ook aanwezigheid te geven. Zeker papier is van alle fysieke dragers het minst fysiek.

    Impressie van de ingelijste nieuwe editie

    Ik heb vaker in het papieroppervlak een fysieke snede gemaakt en daarin een papieren cut-out van een figuur geschoven. Maar in recente werken heb ik een opening in het oppervlak getekend. Een trompe l’oeil effect eigenlijk, of bedriegertje. Ik heb het vlak in tweeën gedeeld en de breuklijn tussen de twee vlakken trekt open als een te strak gespannen overhemd. In de openingen is een gezicht te zien, of een weggedraaid hoofd en een oorgat –  een gat in een gat. We kunnen niet vaststellen of wij van buiten naar binnen kijken, of dat we van binnen naar buiten kijken. We weten niet of we bekijken, of bekeken worden.

    Impressie van de ingelijste nieuwe editie

    Tijdens het tekenen realiseerde ik me dat er in de vorm van de ‘opening’ gelijkenis ontstond met de vorm van de verschillende versies van Brancusi’s sculpturen ‘Vogel in de ruimte’. Dat roept associaties op met een fallus vorm. In het geval van mijn recente tekeningen (en de twee piëzografieën hiervan) vind ik dat komisch en interessant omdat het een paradox creëert. Een fallus is een concave mannelijke vorm, terwijl de tekening van de ‘opening’ een convexe vorm suggereert. En dus dat de getekende voorstelling niet het enige is dat deze tekeningen kunnen voorstellen.

  9. Zaida Oenema vertelt over haar zoektocht naar verstilling

    Leave a Comment

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    In mijn recente werk zijn thema’s als stilte, concentratie, focus, vorm, herhaling en ritme belangrijk. Er zit een kracht in herhaling (van patronen/het gebruiken van een grid) en in volhouden in het maakproces. Deze elementen gebruik ik mbt mijn huidige zoektocht naar verstilling. Verstilling of stilte voor mijzelf tijdens het maken, maar ook voor de toeschouwer; om een moment tussen hem/haar en het werk zelf te creëren – als een soort woordenloze conversatie.

    Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    Ik ben half Nederlands, half Fins, al ben ik net geboren in Nederland. Tot mijn 5e heb ik in Finland gewoond. Op mijn 17e ben ik terug gegaan om een 1-jarige opleiding kunst en ambacht te doen. Daarna ben ik met wat omwegen terecht gekomen op de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, afdeling fotografie (afgerond in 2004). Later heb ik nog een MA fotografie op het St Joost behaald (2009). Ik woon en werk in Den Haag.

    Wat inspireert je?
    Wandelen in de natuur en dan met name in landschappen die leeg of kaal zijn.
    Muziek van bijvoorbeeld Arvo Pärt, kunst kijken en boeken lezen.

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
    Het wisselt per werk wat mijn uitgangspunt is. De serie Fields is voortgekomen uit mijn serie Yearning. Waar ik in Yearning letterlijk de ruimte (het bos) tekende als ‘ontsnappingsplek’ van alle prikkels uit de samenleving en als een plek waar je stilte kan ontmoeten, zijn de Fields-knipsels meer abstracties van dit verlangen naar stilte en verstilling. Niet zo zeer stilte als het ontbreken van menselijk geluid (wel gepraat, maar niet muziek bijvoorbeeld), maar stilte als een equivalent van (innerlijke) rust en vreugde.

    Stilte als een vorm van leegte waardoor je letterlijk de ruimte hebt om de dingen om je heen waar te nemen en daadwerkelijk te zien/ervaren. Visuele soberheid is hierdoor ook steeds belangrijker geworden voor mij.
    Toch wil ik niet dat mijn werken als pure abstracties gezien worden, maar meer als een gesprek of partituur. Als een compositie met een ‘continuo’ (de basis – het “grid”) erin. De menselijke hand zorgt er wel voor dat er een ‘trilling in de vorm’ ontstaat, omdat ik – hoe perfect ik het ook probeer te maken (of in dit geval te snijden), geen machine ben.

    Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
    Heel standaard van 9-5, momenteel 3 a 4 dagen in de week. Ik start tussen 8:30 en 9:00 met koffie en kijken naar waar ik de vorige keer ben gebleven. Beetje staren en nadenken of de conclusies die ik de dag ervoor heb getrokken nog even logisch lijken. Dan ga ik aan het werk. Ik probeer in de ochtend de computer te vermijden omdat mails, en administratie etc. te veel tijd in beslag neemt en afleidend werkt voor mij. Tussen 5 en half 6 gaat de deur dicht. Soms wil ik nog wel eens ‘s avonds een paar uurtjes doorwerken als ik op dreef ben of iets per se af wil hebben. Dat is dan weer het voordeel van aan huis werken, merk ik nu.

    Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
    Ik ben net na tien jaar 75m2 tot mijn beschikking te hebben gehad verhuisd naar een kamer van 30 m2 welke ook nog aan huis zit (wel tijdelijk). Dus ik moet nog wel even wennen aan de nieuwe werk-situatie en het minder plek hebben. De ruimte is verdeeld door een boekenkast met daarachter mijn (materiaal)opslag. Verder staat er een kast voor pigment/materiaal wat ik vaak gebruik, één kleine ladenkast, en 3 tafels: 1 grote verrijdbare sta-tafel (met grote ladenkast erin), 1 computerbureau met veel zooi en 1 lege tafel waar ik aan kan lezen en schrijven of (kleinere) dingen kan maken. Al werk ik eigenlijk grotendeels op de grond.

    Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
    bosje plastic bloemetjes, ca 80 kilo lood en een klein kitscherig (plastic) reis-icoontje.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Meestal in stilte.

    Met welk materiaal werk je graag – kleurgebruik is voor jou heel belangrijk?
    Simpele, liefst natuurlijke materialen. Momenteel met papier en potlood (grafiet) en (druk)inkt. Je zou het niet zeggen in mijn huidige werk, maar kleurgebruik is zeker belangrijk. Ik ben dol op kleur en in mijn hoofd is alles kleur, alleen uiteindelijk blijft er meestal alleen (een tint van) wit of grijs over in het werk zelf.

    Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
    Naar verstilling en contemplatie. Structuur en herhalingen zijn voor mij hierin belangrijk. Wanneer een werk klaar is, hangt van de serie af. Bij Fields is het redelijk eenvoudig, omdat ik werk vanuit een een vooropgesteld idee en zelfopgelegde kaders die ik van te voren heb uitgeprobeerd in het klein. Als het papier vol is (en naar tevredenheid ‘gesneden’), is het werk af. Bij andere (huidige) werken ga ik door tot er niets meer valt weg te halen uit het beeld (wat er niet toe doet).
    Uiteindelijk is de balans van wat je nog wel en net niet meer ziet icm eenheid en harmonie van het geheel, doorslaggevend.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
    Ja! Wel te weinig nog, maar daar wordt aan gewerkt. Waarom? Van kunst in mijn huis word ik blij!

  10. Hans Wilschut en de universele moderne stad

    Leave a Comment

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk? – Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    Mijn werk vind zijn oorsprong in de urbane wereld en komt tijdens reizen tot stand. De laatste jaren richt ik mij op een aantal metropolen (Lagos, Johannesburg, Hong Kong, Sao Paolo) die ik met regelmaat bezoek, hierdoor ontstaat een nauwere betrokkenheid met de thematiek van de stad. Ik ben autodidact na een korte studie aan de Wilem de Kooning Academie te Rotterdam.

    Wat inspireert je?
    Al werk ik de laatste jaren vooral met lens based media is het domein van de beeldende kunst, architectuur en muziek mijn referentie kader. Steden die mij het meest inspireren zijn onaf en in ontwikkeling.

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
    De laatste jaren werk ik langere tijd aan projecten, soms meerdere jaren. Mijn meest recente reeks werken is ontstaan in Johannesburg waar ik in 2008, 2016 en 2017 lange tijd verbleef. De ideeën voor verschillende werken komen voort uit de omgeving waar ik verblijf, ze reflecteren op lokale problematiek maar ook op mijn eigen rol daarin.

    Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
    Er zijn veel dagen dat ik op pad ben en zoek naar ideeën voor fotowerken. Er zijn ook dagen dat ik het fotograferen moet plannen, fotolocaties moet regelen, vanaf een hoogwerker of zelf vanuit een vliegtuig. Dan is er nog het studio proces waar ik dagen kan sleutelen aan een foto, test prints maak om tot de keuze van het uiteindelijke werk te kunnen komen. Voorafgaand aan de reizen die ik maak zijn er ook periodes van research.

    Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
    Mijn studio is aan de rand van het centrum van Rotterdam in een gebouw waar de brandweer en de roteb de buren zijn. Een gebouw met veel activiteiten. Soms zie ik mijn auto ook een beetje als atelier omdat ik er vaak in rondreis en overnacht. Zo kan ik langere tijd op locatie verblijven en de lichtsituaties van een plek die ik wil fotograferen goed doorgronden.

    Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
    Een plastic fornuis, eigenlijk een speelobject van mijn dochter.
    Een drumstel.
    2 hele mooie champagne glazen.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Graag met muziek of actualiteits-programma’s op de radio of via het internet.

    Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
    Ik heb meer dan 10 jaar de wereld rondgereisd met een technische camera. Hierdoor heb ik geleerd de tijd te nemen voor mijn fotografie. De laatste jaren werk ik op groot formaat digitaal maar dankzij het trage proces van vroeger is mijn werkwijze nauwelijks veranderd door de digitale snelheid.

    Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
    Ik verwacht van een goed fotowerk dat het monumentaal en gelaagd is. Ik maak zelden foto’s a la minuut maar neem er juist veel tijd voor. Een goede foto is als een landkaart, die zijn vaak gedetailleerd van linksboven tot rechtsonder. Meestal weet ik pas na een half jaar of langer of een foto echt goed genoeg is om te beklijven.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
    Ik heb thuis een aantal werken van collega’s, deze inspireren of verwarren mij. Een bijzonder kunstwerk hoeft voor mij niet perse mooi te zijn.

  11. Linda Nieuwstad – bloemstillevens van bouwzeil

    Leave a Comment

    Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
    Vergankelijkheid, kwetsbaarheid van het leven; in mijn bloemen moet iets van het echte leven in opgesloten zitten. Verwelkte randjes en aangevreten blaadjes vind ik mooier.

    Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
    In Benthuizen, vlakbij Zoetermeer. Zoetermeer is in de jaren 70 aangewezen als groeikern van Den Haag. Er werden in hoog tempo grote wijken uit de grond gestampt. Daardoor had de stad een grote mate van uniformiteit waar het gemiddelde gezin een plek vond. Ik heb mij altijd geërgerd aan de eenheidsworst in Zoetermeer; iedereen dezelfde voordeur, iedereen dezelfde decoratie van de Blokker in de vensterbank. Mijn werk is nog steeds een reactie op Zoetermeer; een diepgeworteld gevoel dat het unieke, de afwijking of het abnormale een plaats moet krijgen. En daarom lijken mijn bloemen niet op die van het bloemenstalletje op de hoek van de straat. Die bloemen vind ik niet interessant; ze zijn veel te regelmatig en te perfect. Ik wil bloemen maken met een randje en aangevreten blaadjes. Iets waar je iets van het leven in terugziet, een ziel.

    Ik ben opgeleid in Geografie en planologie (MA), Aki Enschede (bachelor) en Sandberg Instituut Amsterdam (Master of Fine Art)

    Wat inspireert je?
    De wijze waarop de mens door de eeuwen heen bloemen heeft afgebeeld. En vragen waar ik me mee bezighoud: Zijn bloemen decoratie objecten waar we de randjes in ons leven mee opvullen? Zijn bloemen bloemen drager van onze emoties?

    Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
    Meestal heb ik een heel directe inspiratiebron die in het uiteindelijke werk ook goed terug te vinden is. Zo heb ik mijn meest recente werk gebaseerd op de geschilderde bloemetjes op 18e eeuws porcelein uit Weesp. Het type bloem en de kleuren die destijds gebruikt zijn, kun je terugvinden in het werk.

    Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
    Halve dag achter de pc, daarna halve dag in mijn atelier

    Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
    Het is een vreemde mix tussen een staalbedrijf (zonder naakte vrouwen aan de muur) en oma’s naaizolder. Geordend, maar soms ook chaotisch.

    Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
    1. twee poppenhuispoppetjes schaal 1:12 die ik soms bij mijn schaalmodellen fotografeer
    2. een kromme holle pijp die ik jarenlang gebruikte als buigijzer. Dit was een oude verwarmingsbuis uit een vorig atelier. Deze is nu zo krom dat ik ‘m niet meer gebruik maar uit nostalgie doe ik er geen afstand van.
    3. een doos met kralenboompjes. Dat was in de hobbysfeer in het begin van de jaren 90 een rage; van kleine kraaltjes boompjes maken. Ik koop ze op marktplaats omdat ik zo zo aandoenlijk handgemaakt vind.

    Werk je graag met muziek of in stilte?
    Beiden, als er muziek aanstaat is het klassieke muziek, radio 4

    Met welk materiaal werk je graag?
    Met staal, wol en pvc. Kleurgebruik is heel belangrijk.

    Wanneer is een werk voor jou af?
    Als het een ziel heeft gekregen. Het moet gaan leven, dan is het goed.

    Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
    Jazeker, meestal omdat ik in die werken een parallel zie met mijn eigen leven, of er eindeloos in kan wegdromen.

    fotografen:
    tentoonstelling 1: Gert Jan van Rooij
    tentoonstelling 2: Kevin Rijnders
    tentoonstelling 3: Ilco Kemmere

     

  12. Maen Florin – een speciale editie

    Leave a Comment

    Maen Florin, keramiek, oplage 9, h.±25,5 cm, 2017, € 780,-, uitverkocht

    Bij de tentoonstelling in MUHKA schreef Marc Ruyters een geweldige tekst zoals wij die zelf zouden schrijven. We proberen het niet, lees zelf maar. Het vangt in woorden wat je voelt en ziet als je de koppen en figuren van Maen Florin ontmoet. En de kunstenaar vertelt over haar beelden in de KunstUur uitzending die je hieronder kan bekijken.

    “De beelden die Maen Florin maakt lijken niet te willen praten, ze sluiten vaak de ogen, kijken weg. Doen alsof ze je niet gezien hebben. Als je zoiets vaststelt is het onvermijdelijk: de sculpturen van Maen Florin ogen ‘antropomorf’. Ze hebben menselijke, maar ook ‘onmenselijke’ trekken, ze hebben vaak bizarre lichaamsvormen: grote oren, lange neuzen, vertrokken mond, al dan niet geloken ogen, vervormde ledematen, gekromde borstkassen… Het zijn figuren uit minder vrolijke sprookjes, uit onbehaaglijke dromen en milde nachtmerries.

    De beelden zijn gemaakt in klei, diverse soorten van stoffen, plaaster, epoxy, polyurethaan enzovoorts, de laatste jaren meer en meer in keramiek. Ze staan op de vloer, op sokkels of op tafels, lijken voor zichzelf uit te staren, geluidloos te murmelen, met een ondefinieerbare desinteresse voor de kijker, u en ik dus. De beelden zijn ‘down to earth’, geen allesverpletterende impact-door-volume, geen esthetiserend hedonisme, maar ook geen Hollywoodiaanse krachtpatserij & gruwel. Het zijn mensachtige figuren, zoals we ze zien als we buiten onze comfortzone stappen en met een existentiële onrust kijken naar wat er met het mensdom misloopt. Ze zijn ook vaak beschilderd, alsof de kleuren een gemoeds(on)rust moeten evoceren. Of misschien wel net camoufleren.

    Het werd eerder al geschreven over het werk van Maen Florin: haar beelden schuiven zich in tussen humor en tragiek, tussen vrolijk en luguber, tussen stilte en lawaai, tussen berusting en agressie, tussen droom en nachtmerrie, en zo kunnen we nog een paar duo-woorden bedenken. Maar voor alles is er dat ene effect: dat van een mentale camouflage. Niets is wat het lijkt: de beelden – lijven én koppen – laten niet zomaar in zich kijken, ze verbergen zich. Wat ze doen is je eigen – daar zijn we weer – gemoeds(on)rust projecteren. Je ziet wat je (niet) wil zien, in een verbeelde reflectie.

    Willen we het werk van Maen Florin vergelijken met dat van anderen in de hedendaagse kunstgeschiedenis? Dan komen we uit ergens in het schemerland tussen de oorverdovende stilte van Juan Muñoz en het geruisloze lawaai van Paul McCarthy.

    Uiteindelijk: wat doet een goed, sterk beeld? Het kijkt terug naar de kijker en maakt iets los. Maar het antwoordt niet, het zwijgt en wacht af. Eindeloos, als dat moet. Kijken naar de beelden van Maen Florin is wachten op wat niet komen zal. De verstomming is redelijk verpletterend.”

    KunstUur vanaf de 17e minuut.

    Update: Het is snel gegaan, alle drie de koppen die we konden verkopen zijn inmiddels verkocht. Goed nieuws: we gaan komende zomer een nieuwe editie maken met Maen Florin. Mail ons als je als eerste geïnformeerd wil worden.

     

  13. Slave City | Atelier van Lieshout in De Pont

    Leave a Comment

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont2“Van Lieshout heeft nauwkeurig berekend dat met de inzet van 200.000 slaven die zeven uur per dag in een call center werken, de jaarlijkse winst kan oplopen tot 7,8 miljard euro. Loon verdienen de slaven niet, maar kost, inwoning, vertier en bordeelbezoek zijn perfect geregeld. Van alle gebouwen en installaties bestaan inmiddels maquettes, tekeningen of schilderijen en de stad is – hoe kan het anders – energieneutraal. Alles is recyclebaar, inclusief de slaven zelf.

    Wie het ongemakkelijke gevoel bekruipt dat SlaveCity verdacht veel overeenkomsten vertoont met een concentratiekamp, heeft geen ongelijk. Deze macabere oorden van massavernietiging vormden een inspiratiebron, maar SlaveCity is volgens Van Lieshout helemaal up-to-date. In zijn Gesamtkunstwerk is de mens gereduceerd tot een radertje in een goed geoliede machine, die geheel is ingesteld op duurzaamheid en winstgevendheid. Helemaal onbekend komen deze uitgangspunten ons niet voor, maar de situatie in SlaveCity lijkt veel op satire of op een tamelijk lugubere grap.” (tekst via De Pont)

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont4

    Plagen en sarren daar is Van Lieshout dol op. En groot denken. Sinistere science-fiction in polyester. Zoals het ‘hergebruik’ van menselijke slaven in dit SlaveCity project. Lugubere praktische oplossingen voor de aanstaande eindtijd waarin de strijd om de natuurlijke grondstoffen pas echt goed is losgebarsten. Van Lieshout staat voor een apart soort beschavingsoffensief.

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont5

    Hij krijgt daarmee niet altijd enthousiaste reacties. De zo typische klinische setting van sculpturen, maquettes, destilleerketels, werktuigen en containers – een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie – is daar debet aan. Ga het vooral zien en oordeel zelf.

    Joep van Lieshout, SlaveCity (in het kader van Jheronimus Bosch 500), De Pont, 11 juni – 2 oktober 2016

    Joep van Lieshout

    De prijzen van het werk van Van Lieshout houden gelijke tred met zijn internationale faam en dus is het zoeken geblazen naar betaalbare edities. We hadden een poos geleden een mooie oplage gevonden van een overzichtstekening van AVL-Ville uit 2001. Het eerste mega-project van Van Lieshout. Een autarkische vrijstaat in de haven van Rotterdam. Inclusief ziekenhuis, kunstacademie, kantine, brouwerij, worstenfabriek, boerderij, eigen valuta en wapenfabriek. Mooi harkerig getekend, bijna aandoenlijk. En leuk om te weten, het werk zit ook in de collectie van het Kröller-Müller Museum. De editie is inmiddels uitverkocht. Op ons nieuwe kantoor in Amsterdam hebben we nog 1 allerlaatst ingelijst exemplaar (nr 74 van de 125, 92 x 116 cm). Hier kun je hem reserveren.

    Joep van Lieshout in lijst

    (Klik op het beeld voor een grotere foto)

  14. Gabriel Lester in De Appel Arts Centre

    Leave a Comment

    Gabriel-Lester1fotograaf: Antonio Picascia

    Ken je de website FC Kunst al? Zeker eens gaan kijken. De beschrijving van de site zegt: Al uw kunstnieuws. 0% voorspelbaar, 100 % betrouwbaar. Wat wil een mens nog meer (naast We Like Art natuurlijk)?

    In elk geval, de horoscoop van FC Kunst raadt sterrenbeeld Eend aan om naar De Appel te gaan:

    EEND 4 mei – 2 juni
    Je leven dreigt in een sleur te raken, lieve Eend, nu je vorige maand eindelijk je bureau hebt opgeruimd en je liefdesleven ook. Ga voor een beetje opschudding kijken naar Gabriel Lesters solotentoonstelling in de Appel. Gastoptredens, remixes en een hoop andere gekkigheid.
    Gabriel Lester’s Unresolved Extravaganza bij de Appel t/m 2 oktober
    Het lijkt ons ook een goed idee om naar deze tentoonstelling over en door Gabriel Lester te gaan. We kunnen installaties verwachten met sculpturen, zand, licht, geluid, als ook video en gedichten.

    Over Gabriel Lester schreven we eerder op WLA. Hij studeerde film op de Sint-Lukas in Brussel, en belandde uiteindelijk op de Rijksakademie in Amsterdam. Hij besloot tijdens de opleiding dat hij geen videokunst wilde maken en creëerde een bijzondere kunstenaarspraktijk; die hij beschrijft als ‘film zonder camera’.

    Gabriel-Lester2Installatie Unresolved bij De Appel – fotograaf: Antonio Picascia

    (meer…)

  15. Fernando Sanchez Castillo in SM Den Bosch

    Leave a Comment

    FernandoSanchezCastillo-1

    Zijn kritische blik op de wereld komt op een heftige, en tegelijk ook speelse en grappige manier naar voren in zware bronzen beelden, video’s, en tekeningen.

    FernandoSanchezCastillo-2

    In 2005-2006 studeerde Sanchez Castillo aan de Rijksakademie en werd in Nederland bekend. In 2013 liet de Rabobank collectie in de (intussen helaas gesloten) Rabo Kunstzone een indrukwekkende solo-tentoonstelling zien met het werk van Sanchez Castillo. (check de video). In deze tentoonstelling ‘De slaap van de rede’ trok de kunstenaar iconische beelden uit zijn context en als het ware naar deze tijd. Wat als alles anders gelopen zou zijn? Rabo Kunstzaken schreef: “Hij benadert de symbolen uit nieuwsgierigheid. Zo herschrijft hij met zijn kunst de geschiedenis”.

    (meer…)

  16. FREUD, een speciale editie van Tjebbe Beekman

    Leave a Comment

    1-Tjebbe-Beekman-FREUD

    Tjebbe Beekman (Leiden 1972) is vooral bekend van zijn indrukwekkende materieschilderijen op groot formaat, je hebt ze vast al regelmatig voorbij zien komen. Gruizige schilderijen met olieverfkorsten en barstensvol liefdevolle details. Grote gemene stadslandschappen en meedogenloze shopping malls, kantoren en bibliotheken die je als kijker een klein en nietig gevoel geven. Met je neus op de verf valt er gek genoeg ook veel te genieten aan speelse oplossingen en de hand van de schilder.

    Beekman maakt naast de monumentale werken met acrylverf geregeld kleine tekeningen in ‘zwart-wit’. Geconcentreerde pareltjes die soms dienen als voorstudie maar net zo vaak volledig op zich zelf staan. Dichter en schrijver Robert Anker (1946) heeft zich door dertien van die tekeningen laten inspireren tot het maken van een gedicht. Deze samenwerking heeft geleid tot de bundel HIER.

    2-Tjebbe-Beekman-en-Robert-Anker-cover_HIER

    De bundel verscheen op 29 april 2015 als tweede deel in de reeks 99 EDITIONS, in een gelimiteerde oplage van 99 genummerde en gesigneerde exemplaren. De bundel bevat twaalf gedichten, de bijbehorende tekeningen zijn alle op ware grootte afgebeeld. Bij deze bundel hoort een speciale editie: de print FREUD, bestaande uit een piëzografie van Tjebbe Beekman en het bijbehorende gedicht van Robert Anker, eveneens in een oplage van 99 genummerde en gesigneerde exemplaren. Het is een uitgave van 99Uitgevers.

    Deze (dertiende) tekening is in feite een intieme remake van Beekmans monumentale en spraakmakende schilderij Der Psychoanalytiker, 120 x 150 cm (2012):

    3-Tjebbe-Beekman-Der-Psychoanalytiker

    FREUD

    Ga liggen, lig je goed, bezwijg
    het denken dat je kent en bedrijf
    het dalend spiralend doe maar wat
    ik volg je en ik stuur je en verklaar je
    piemel en je luier en je maandverband
    ik schuif je weer anaal en leg je moeder open
    dwing de wond die jij verdrongen dwong tot deze
    pijn die jou reinigend en helend voor de dood geneest.
    Ver buiten mijn boekje lag een dijk om door te steken en
    jawel, ik stak, lig je goed, ik schrijf je over voor een boek
    van mij, geloof me wel of niet, geloven doe ik zelf omdat het moet.

    Robert Anker

    Deze speciale editie (boek + print) kost € 99,00. Het is een genummerde en gesigneerde oplage van 99, een piëzografie op 190 grs Hahnemuhle William Turner Paper, formaat 28 x 21.6 cm. De verzendkosten zijn € 15,-.
    UPDATE: deze editie is inmiddels helaas uitverkocht.

    4-Tjebbe-Beekman-FREUD_99_ingelijst

    Check vooral het bijzondere videoportret van Ditteke Mensink uit de reeks Hollandse Meesters:

    Tjebbe Beekman studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1993-1997) en aan de Rijksakademie in Amsterdam (2003-2004). Werk van Beekman is opgenomen in diverse museale collecties en was te zien in onder andere het Stedelijk Museum Amsterdam, GEM (Den Haag) en de Kunsthal (Rotterdam). Na jarenlang gewoond en gewerkt te hebben in Berlijn heeft Beekman sinds 3 jaar zijn atelier in Amsterdam.

  17. Wouter van Riessen vertelt over zijn maskerfoto’s

    Leave a Comment

    1 Wouter van Riessen Selfportrait with Orange Cap

    Self Portrait with Orange Cap (2016), lambdaprint op 3mm dibond met uv filter en ophangstrip, oplage 7, 64 x 43 cm, € 1.150,-

    De poppen in zijn werk lijken nogal eens aan de haal te gaan met de poppenspeler – als muitende marionettenen die hem het zwijgen op willen leggen. De maskers die Wouter van Riessen maakt spelen een belangrijke rol in zijn fotografie. Wij zijn heel blij dat we nu een hele reeks bijzondere fotoportretten van hem kunnen tonen op We Like Art. En – een mooie primeur – twee foto’s zijn nog niet eerder te zien geweest.

    2 Wouter van Riessen Zelfportret met Hoge HoedSelf Portrait with High Hat (2016), lambdaprint op 3mm dibond met uv filter en ophangstrip, oplage 7, 64 x 43 cm, € 1.150,-

    Een goede aanleiding om Wouter van Riessen eens uitgebreid te vragen naar zijn nieuwe werk.

    Ha Wouter, wat bijzonder dat je weer nieuwe maskerfoto’s hebt gemaakt. Zijn ze van recente datum?

    (meer…)

  18. Sigrid Calon – Een blok van 12 risoprints aan de wand

    Leave a Comment

    Hoofdbeeld Sigrid Calon
    De eerste 2.000 bezoekers van de vermaarde beurs krijgen een kleine door Sigrid Calon vormgegeven editie. Mooi visitekaartje!

    Ook werd Calon gevraagd door Swatch om 2 horloges te ontwerpen. Check hier op de site van Swatch een interview met de kunstenaar. Ze legt uit hoe ze tot een nieuwe visuele taal gekomen is vanuit haar fascinatie voor borduurwerk. Het is doordrongen van humor en speelplezier. Behalve de wijzers bewegen de uurwerkjes ook. Heel goed.

    Sigrid Calon blok1Wij volgen haar werk op de voet sinds we haar risoprints brachten op Art Rotterdam in 2014. Vaak krijgen wij het verzoek of het mogelijk is om een wandje met 12 prints te kopen – en dat kan. Wat veel lezers een beetje lastig vinden is om een mooie combinatie uit te zoeken.

    Sigrid heeft op ons verzoek een aantal geweldige combinaties van 12-tallen risoprints gemaakt. Let wel deze prints zijn nu nog beschikbaar, maar het gaat best snel met de prints dus kunnen we niet garanderen dat deze combinaties mogelijk blijven. Gewoon snel beslissen is het beste. 🙂

    UPDATE: Deze reeks is uitverkocht!

    Sigrid Calon blok2

    Maar hoe zat het ook al weer met deze risoprints? We maakten in januari 2014 een interview met Sigrid, graag halen we een paar passages aan waarin ze vertelt over de beeldtaal en het maakproces van het boek en de prints.

    (meer…)

  19. Gerco de Ruijter – speciale editie TAG #4

    1 Comment

    1-Gerco-de-Ruijter-speciale-editie-TAG

    Gerco de Ruijter, TAG #04 (2014), archival inkjetprint op dibond, 30 x 30 cm, oplage 30), € 425,- (inclusief het boek Almost Nature). Boek en de print zijn beide genummerd en gesigneerd.

    In eerste instantie lijkt TAG #04 een abstract grid van groene en gelige tinten, maar bij nadere beschouwing lijken de groene vormen wel bomen of planten. Het is een van bovenaf gefotografeerde hoeveelheid tuinplanten die wachten tot ze op transport gaan. De gele kaartjes zijn labels met alle informatie over de planten.

    2-Gerco-de-Ruijter-speciale-editie-TAG-4-detail

    Detail van de speciale editie TAG #4

    Gecultiveerde landschappen, zoals bloemenvelden maar ook echte natuur en erosies vervreemden doordat De Ruijter ze van bovenaf fotografeert. Hij laat een vlieger op met een camera. Zelf blijft hij op de grond staan en hij weet dus ook pas achteraf hoe het landschap er van bovenaf uitziet. Ook voor hem blijft het een onbekend perspectief. Op de foto’s is geen horizon zichtbaar en ook de omgeving blijft onbelicht. De schaal van het gefotografeerde en de context ontbreken, waardoor je nooit helemaal zeker bent waar je naar kijkt. De Ruijter is op zoek naar onderliggende abstracties en structuren in de natuur.

    In het boek Almost Nature wordt met foto’s uit 2003-2015 een overzicht gegeven van deze fotoserie. Het bevat zowel foto’s van Hollandse tuinbouwlandschappen, maar ook van surreële landschappen in onder andere Dubai, IJsland en de Verenigde Staten.
    Daarnaast staan er teksten in van schrijver Dirk van Weelden en Kelly Gordon Margolis, curator van het Hirshhorn Museum in Washington DC. In deze video kun je alvast een kijkje in het boek nemen.

    Tot en met 6 februari kun je recente foto’s en films van De Ruijter zien in zijn solotentoonstelling Extended View bij Galerie Kranendonk in Den Haag.

    De editie TAG #4 en andere beschikbare edities van Gerco de Ruijterstaan in onze shop.

  20. Luc Tuymans – The Nose | Nieuwe zeefdruk

    Leave a Comment

    Luc Tuymans The Nose

    De schilderijen van Tuymans vallen op door de lichte toets en vale kleuren. Het lijkt net alsof Tuymans het doek niet helemaal wil vullen met verf, zodat er altijd iets verborgen blijft. De vreemde uitsnedes laten duidelijk zien dat Tuymans geïnspireerd is door film en gebaseerd op foto’s.

    De afgelopen jaren kwam Tuymans nogal eens in opspraak. Voor de opening van het Stedelijk Museum Amsterdam schilderde hij een portret van koningin Beatrix, waarvan mensen zeiden dat dit lelijk was geschilderd. Eigenlijk was het op een echte Tuymans manier geschilderd: een vreemde uitsnede van een bleke Beatrix met wallen. Beatrix stelde Tuymans gerust door niet alleen in dezelfde jurk het Stedelijk Museum te openen, maar ook door te zeggen dat controverse bij een goed kunstwerk hoort.

    Luc TumansThe Nose in lijst

    De zeefdruk The Nose is gebaseerd op het gelijknamige en even grote schilderij uit 2002. Het is een close up van een mannelijk gezicht. Het beeld is gevuld met neergeslagen ogen, een grote neus en een mond. Er is geen plek meer voor een achtergrond of context. Zijn blik dwaalt af. Hij lijkt in gedachten verzonken. Is dit een ontwijkende blik? Geeft hij het op of is hij juist hoopvol? We kunnen alleen maar gissen wat er in de geportretteerde om gaat.

    Dat het werk wordt gezien als een zelfportret, terwijl Tuymans het eerder ziet als een christus-achtige figuur, doet er eigenlijk niet toe. Volgens Tuymans is een echt portret sowieso onmogelijk, vandaar dat hij geen volledig beeld van zijn geportretteerden schetst. Op die manier is het aan de kijker om het beeld zelf af te maken en zelf te associëren.

    The Nose (2015), zeefdruk op BFK Rives 250 g lompenhoudend, handgeschept papier, 26,5 x 21,5 cm. Gedrukt in Antwerpen, onder leiding van Roger Vandaele. Oplage: 75 exemplaren. Gesigneerd en genummerd. UPDATE: deze editie is uitverkocht

    Eerder ter gelegenheid van de grafiek tentoonstelling in het Haags Gemeenstemuseum maakten we een Wall met zeefdrukken van Tuymans, lees hier verder.

  21. 10 Decembertips van We Like Art

    Leave a Comment

    1-Scarlett-Hooft-Graafland-Blue-People

    1

    Van Scarlett Hooft Graafland toonden we afgelopen jaar de nieuwe editie Blue People. Er gaat achter dit werk een bijzonder verhaal schuil, over de roerige geschiedenis van Madagascar. Check de making-of video. Deze ingelijste print van 32 x 40 cm kost € 625.

     

    2-Roy-Villevoye-StudyforPreparations

    2

    Dan dit werk van Roy Villevoye, Eró (Preparing Memorial Carving for Omomá), met deze foto uit 2012 (30 x 45 cm in lijst, € 1.050). Roy is sinds kort weer terug van een nieuwe reis naar de Asmat. Je leest hier meer over zijn oeuvre dat zo intiem vervlochten is met een kleine groep mensen in Papua: link.

    3-Awoiska-van-der-Molenfoto-2013

    (meer…)

  22. Antoinette Nausikaa – Interview over haar ‘heilige bergen’ project

    Leave a Comment

    1-Antoinette-Nausikaa-Showing-the-tree-my-drawing_-Olympus-2014

    Showing the tree my drawing (2014), 41 x 61 cm, oplage 15, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    De kunstenaar bezoekt een reeks van heilige bergen in diverse landen en portretteert op een intensieve en ontwapenende manier de bergen. Voor ons reden om Antoinette te vragen naar dit omvangrijke ‘bedevaart’ project.

    Hoi Antoinette, we zagen vorig jaar de foto van een vrouw die een boek met tekeningen laat zien aan een oude boom: Showing the tree my Drawing, Olympus 2014. Kun je iets vertellen over dit werk dat diepe indruk op ons maakte?

    Gedurende de lente van 2014 bezocht ik de berg Olympus in Griekenland en verbleef daar op de hellingen van de aangrenzende kleinere berg Kato Olympus. Vanaf Kato Olympus observeerde ik zo drie maanden de grote mysterieuze berg. Iedere dag wandelde ik langs deze boom en het voelde alsof hij me in de gaten hield. Op een dag besloot ik hem mijn tekeningen te laten zien. De boom zei niet veel maar ik was erg onder de indruk van zijn veelzeggende vertoning.

    De kunstenaar aan het werk op locatie bij de berg Ararat.

    Je werk was afgelopen maand te zien in de Brummelkamp galerie in het AMC. Kun je iets vertellen over de tentoonstelling en je komende presentatiebinnenkort bij PuntWG in Amsterdam?

    In het voorjaar van 2015 reisde ik per trein naar China voor een werkperiode rond de vijf grote heilige bergen, de ‘Wuyue’. In de Brummelkamp galerie waren foto’s, tekeningen en Chinees porceleinen sculpturen te zien die ik tijdens de reis heb gemaakt. In de collectie zijn twee werken opgenomen Showing the tree my drawing 2014 en Paying my respects to the mountain 2015. Dit werk en het boek zijn in een iets andere vorm ook te zien bij PuntWG in Amsterdam van 7 november tot en met 15 november.

    3-Antoinette-Nausikaa--Birds-on-a-wire_Ararat-2014

    Birds on a wire (2014), 41 x 61 cm, oplage 15, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je werkt al sinds 2010 aan een wereldwijd project over heilige bergen. Hoe ben je zo gefascineerd geraakt door dit onderwerp?

    Ik zoek altijd naar een bepaalde kern van dingen en plekken, naar iets wat er altijd al geweest is te midden van al het veranderlijke. Toen ik in 2005 voor vijf maanden in Tokyo woonde raakte ik gefascineerd door het idee dat er vlakbij deze enorm drukke en snelle stad al duizenden jaren een hele grote rustige berg lag, de iconische berg Fuji. Een berg die heel veel betekent voor de Japanners, ze zien hem als een god en hij wordt overal afgebeeld. Maar, ik kon hem niet zien door alle hoge gebouwen. Ik maakte daar toen een publicatie over met de titel: 36 views without Mt Fuji, geïnspireerd op de beroemde houtsneden van Hokusai 36 views of mount Fuji.

    De herinnering aan de onzichtbare berg Fuji bleef mij bij. En in 2010 besloot ik om hem te gaan bezoeken en te ervaren wat zijn invloed op mij zou zijn. Het contrast van de stilte en tijdloosheid van de grote oeroude berg naast het veranderlijke leven eromheen heeft me gegrepen, en ik wilde vervolgens onderzoeken wat de invloed van andere heilige bergen is op mij en op de omgeving.

    Instant Shrine, Taian (2018), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je bezocht inmiddels een indrukwekkende reeks plekken: de Mount Fuji in Japan, de Olympus in Griekenland en de Ararat op de grens van Turkije en Armenië en afgelopen jaar maakte je een reis door China naar de beroemde ‘Wu Yuè’, vijf bergen die door het land verspreid liggen. Kun je ons vertellen hoe je te werk gaat als je daar bent? Heb je een atelier of ga je dagelijks op pad?

    Ik probeer altijd zoveel mogelijk tijd op en rond de berg te beleven. Bij iedere berg werkt dat anders. Bij Fuji reisde ik er bijvoorbeeld anderhalve maand met de bus omheen, en observeerde hem vanuit alle dorpjes en steden die er in de buurt lagen. Op Olympus wilde ik echt wonen en heb ik drie maanden in een klein huisje gezeten. Waarbij ik altijd buiten werkte en de berg als object en al studio gebruikte.

    Ik doe alles heel langzaam en neem de tijd om te kijken, te observeren, ik herhaal en werk toe naar een zekere verstilling. Het gaat mij erom concentratie op te bouwen zodat ik dichter bij de dingen kan komen.

    Steps, Taian (2018), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Hoe verhoud je je tot die bergen als je er bent?

    De berg wordt op zo’n moment niet alleen mijn studio maar ook mijn gezelschap. Ik voel me enorm door de bergen bekeken. En ga er een relatie mee aan. Dat is een deel van mijn onderzoek. Wie ben ik ten opzichte van de berg? Wat is de berg voor mij? Door middel van het reageren op mijn directe omgeving met tekeningen en fotografie probeer ik daar een vorm aan te geven. Ik ben dus eigenlijk als een onderzoeker en observator bezig.

    Twigs, Huashan (2019), 36,5 x 55 cm, oplage 20, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je maakt foto’s, tekeningen en sculpturen – hoe verhouden die werken zich tot elkaar?

    De verschillende media geven verschillende dimensies aan waarin voor mij de wereld zich afspeelt. De directe en simpele inkttekeningen en teksten komen voort uit mijn gedachtestroom en verbeelden mijn onmiddellijke ervaring van de wereld. Het zijn mensfiguurtjes die veelal mijzelf afbeelden met mijn vragen, opvattingen en gevoelens. De foto’s hebben een meer registrerend karakter en met de sculpturen, die ik maak van de aarde van de bergen, leg ik een directe relatie naar de vaste materie van de plek waar ik me bevind.
    Binnen een installatie of publicatie leg ik op een later tijdstip weer verbindingen tussen deze verschillende media en maak daarmee een nieuw geheel, waarbij ik deze verschillende werkelijkheden opnieuw met elkaar verbind. Mijn werk gaat over thema’s als verwondering, ‘zijn’, vergankelijkheid, tijd en perceptie.

    Snow Tree Snow, Transsiberia Express (2015), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Kun je iets vertellen over de reeks foto’s die je selecteerde voor We Like Art?

    De foto’s die ik voor de website selecteerde zijn een selectie uit de verschillende berg-projecten van Olympus, Ararat en China, waarin mijn persoonlijke relatie tot de berg centraal staat. Ze zijn gemaakt tijdens de werkperiode op of rond de heilige berg die als mijn studio en onderzoeksruimte functioneerde.

    8-Antoinette-Nausikaa-Overzicht-LUMC-Sometimes-You-See-it-Sometimes-You-dont-2014

    Overzichtsfoto kunstruimte LUMC 2014: Sometimes You See it Sometimes You don’t

    Wat zijn je plannen voor de komende tijd?

    Op 7 november wordt mijn nieuwe boek uit China gelanceerd bij PuntWG. First moments of things I saw, is een artistbook vol met tekeningen en fotografie gemaakt gedurende de reis langs de vijf grote bergen in China in 2015. Het boek heeft een oplage van 250 en is in samenwerking met een Chinese designer ontworpen en gedrukt.

    9-Antoinette-Nausikaa-At-work-Mount-Ararat

    De kunstenaar aan het werk op locatie bij de berg Ararat.

    Naast het bergen project werk ik ook nog op andere locaties, zo is er tot begin 2016 een hangende installatie in de beeldentuin van het LUMC te zien en werk ik aan een presentatie voor Probe.
    Ondertussen ben ik aan het kijken naar een volgende locatie.

    Portret Antoinette Nausikaä

    Antoinette Nausikaä studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en de Rijksakademie (2009/2010).
     

  23. Michiel Hogenboom – Baadsters op Echo Beach

    Leave a Comment

    1-Michiel-Hogenboom-Echo-Beach-StudioHogenboom (Oegstgeest, 1967) heeft de afgelopen maanden gewerkt aan een nieuwe serie schilderijen met inkt op linnen – losjes gebaseerd op paparazzi- en voyeurfotografie.

    Het afbeelden van vrouwen die zich onbespied wanen is een oud gegeven in de schilderkunst. Denk bijvoorbeeld aan de baadsters van Rembrandt (Bathsheba en de badende vrouw) of aan Bonnard en Degas die virtuoos de intimiteit van het baden, afdrogen en haren borstelen in hun werk een plek gaven. Niet met de blik van de partner of echtgenoot maar met de steelse blik van de kunstenaar.

    2-Michiel-Hogenboom-Echo-Beach

     

    In de serie Echo Beach gebruikt Hogenboom mediabeelden als vertrekpunt, beelden die met een paar muisklikken te bereiken zijn. De blik op de vrouw die zich onbekeken waant is inmiddels al lang niet meer het exclusieve domein van partners en kunstenaars. Voyeuristische beelden zijn heel gangbaar geworden.

    3-Michiel-Hogenboom-Studio-oktober-2015

    Atelier Michiel Hogenboom

    (meer…)

  24. Interview en speciale editie – Elly Strik

    Leave a Comment

    1-Elly-Strik-Reina-Sofia-we-like-art

    Inrichting van de tentoonstelling ‘Ghosts, Brides and other Companions’ in het Reina Sofia Museum in Madrid 2014

    Haar schilderingen en tekeningen – vaak op vellen papier van monumentaal formaat – zijn indringend en raadselachtig. De milde vaak gedempte kleuren doen in de verte denken aan Morandi maar we vermoeden ook een fluisterverbond met Goya en Odilon Redon. In haar nieuwe werk deinst ze niet terug voor het gebruik van felle kleuren, waardoor ze haar intentie verhoogt.

    De concentratie in haar werk is enorm, je voelt dat als kijker – de kunstwerken dwingen je langdurige aandacht af. De gemaskerde gezichten en figuren in haar werk kijken je aan – maar ook dwars door je heen. Elly Strik werkt met grafiet, kleurpotlood, pigment, olieverf en lakverf. De grote tekeningen, van ongeveer twee op drie meter, omsluiten je als kijker. Haar portretten zijn portretten in de breedste zin van het woord, ze sleuren je heel overtuigend mee in een gemoedstoestand.

    Heel bijzonder dat we van Elly Strik 2 edities en een origineel werk kunnen tonen, Elly vertelt er alles over in het interview dat we met haar maakten. Ook vertelt ze over haar werk, haar atelier in Brussel, haar solo in het Reina Sofia Museum afgelopen jaar en haar prominente bijdrage aan de internationale tekeningententoonstelling in het SMAK in Gent: The Bottom Line.

    2-Elly-Strik-Reina-Sofia-we-like-art

    Zaalzicht van de tentoonstelling ‘Ghosts, Brides and other Companions’ in het Reina Sofia Museum in Madrid 2014

    Hoi Elly, je woont en werkt al weer een hele tijd in Brussel. Bevalt het je daar goed? Zijn Amsterdam en Brussel een wereld van verschil?

    (meer…)

  25. Polly’s Picture Show: Out of Shape – negen edities in een box

    Leave a Comment

    1Polly-OutofShapeBox

    Wij zijn al jaren fan en werkten samen met Polly voor een We Like Art Wall en bij OBJECT Rotterdam. Ook toonden we een grote installatie tijdens Art Rotterdam 2014. Polly is een energieke club jonge kunstenaars met een voorname focus op fotografie en onderzoek, het is een gemeenschappelijk initiatief van Anne Huijnen, Isabelle Wenzel, Suzanne Posthumus en Anna de Jong.

    2Polly-OutofShapeBox

    Lotte Reimann, Nude Sitting, ?59 x 41,5 cm, Silkscreen (C/M/Y) on 90 grams paper (opgevouwen)

    Afgelopen jaar werkten ze aan een nieuwe editie in een residency bij het Frank Masereel Centrum in het Belgische Kasterlee. De uitkomst is een fraaie box: Out of Shape. Het zijn eigenlijk 9 edities van 9 kunstenaars. Kunstenaars die elk in hun werk nadruk leggen op vorm en vlakken. Elke kunstenaar leverde een beeld aan en de harde kern van Polly zocht naar een geschikte druktechniek om een oplage van 50 mogelijk te maken.

    3Polly-OutofShapeBox

    Fleur van Dodewaard, Kube?, 18 x 21 cm, Litho (K) on 300 grams paper

    (meer…)

  26. herman de vries – homage to james lee byars (2011)

    Leave a Comment

    1-herman-de-vries In het verleden hebben we laten zien dat ook werk van de Nederlandse deelnemers aan het belangrijkste internationale kunstevenement de Biënnale van Venetië bereikbaar is voor menig portemonnee (zie oa Fiona TanErik van LieshoutMarijke van Warmerdam en Mark Manders). Vandaag een mooie editie van herman de vries (1931, Alkmaar), die met zijn tentoonstelling to be all ways to be in het Rietveldpaviljoen internationaal de aandacht heeft getrokken.

    2-herman-de-vries-JJockel

    Fotografie: Judith Jockel

    herman de vries (inderdaad zonder hoofdletters omdat hij hiërarchie tussen de letters wil vermijden) pakt met de tentoonstelling op 84-jarige leeftijd nog een keer goed uit. Trouw aan het vertrekpunt van zijn kunstenaarschap dat zintuiglijkheid voorop staat in de ervaring en niet het denken, toont hij onder andere poëtische verzamelingen uit de natuur. Vellen met uitgewreven aarde, een vloerinstallatie van geurige rozenblaadjes en ingelijste grassen. Maar ook een installatie van meer dan 100 sikkels, oergereedschap uit de tijd van de eerste mens. Verder zijn er land art en tekstwerken op het eiland Lazzaretto Vecchio, een voormalige kolonie voor pestlijders. Hier bracht hij een aantal plaquettes aan met teksten. Ook heeft hij een deel van het eiland aangewezen als ‘sanctuarium’, een gebied dat niet voor mensen toegankelijk is en waar de natuur haar gang kan gaan. Cool.

    3-herman-de-vries-JJockel

    Fotografie: Judith Jockel

    Bekijk vooral even deze video van Artsy. Temidden van de hectiek en de glitz van het Biennale-bobo festival hoor en zie je herman de vries kalm en aanstekelijk vertellen over zijn werk en dagelijkse schoonheid en vooral hierop opmerkzaam te zijn. “I see, I smell, I taste, I hear, I feel, I think, I eat, I drink, I breathe, I piss, I shit, I love, so, I am.”

    Ook de moeite waard is deze video van AVRO’s KunstUur, waarin de vries uitgebreid vertelt over zijn jutterswerk in de lagune van Venetië:  link

    4-herman-de-vries-JJockel-

    Fotografie: Judith Jockel

    (meer…)

  27. Nieuwe edities van Hellen van Meene – Delphinium en Achimenes

    Leave a Comment

    Achimenes Hellen van Meene

    Ons zicht op hun blik wordt geblokt, in tegenstelling tot het vroegere werk van Van Meene waar lichamen en gezichten tot in detail werden blootgelegd. Het personage lijkt zich te willen verstoppen, overweldigd en verborgen achter haar uitdossing, maar ook geeft ze ook een dreigende indruk, alsof ze juist macht heeft gekregen door ontoegankelijk te zijn.

    (meer…)

  28. Juul Kraijer – Groot overzicht in Assen

    Leave a Comment

    Juul Kraijer CBK 1

    Kraijer is bekend geworden met haar meisjesportretten in houtskool. De afgebeelde androgyne meisjes gaan volledig op in hun transformatie naar bijvoorbeeld een vulkaanlandschap of een slangenlichaam. Uilen, bijen en tongen die zich geheel vanzelfsprekend over het lichaam uitzaaien of uitstrooien. Kraijer werd al jaren geleden internationaal opgepikt en de aankoop van haar werk door het Museum of Modern Art in New York heeft er wel enigszins toe bijgedragen dat er inmiddels wachtlijsten bestaan voor haar werk. Juul Kraijer maakt sinds een aantal jaren ook foto’s in oplage. Heel bijzonder onderstaande – speciaal voor We Like Art gemaakte – vriendelijk geprijsde editie.

    Juul-Kraijer-Zonder-titelLJuul Kraijer, Zonder titel, 2013, 24,3 x 17,5 cm, oplage 30, € 450
    (meer…)

  29. Mariken Wessels vertelt over Taking Off, Henry my neighbor | deel 2

    Leave a Comment

    We Like Art - Portret Mariken Wessels Foto © Maarten Tromp

    We Like Art - Portret Mariken Wessels Foto © Maarten TrompLees hier deel 1 van het interview in haar studio

    Mariken, kun je iets vertellen over het maakproces van het boek?

    Heel praktisch: de opmaak doe ik met InDesign (een grafisch programma van Adobe, net als Photoshop), maar voordat ik zover ben om het in de computer te redigeren en scherp te stellen, ben ik veel fysiek aan het schuiven en aan het uitproberen, zoals het knippen en plakken van pagina’s – om zo te ontdekken wat werkt.

    We Like Art - Portret Mariken Wessels Foto © Maarten Tromp

    Qua formaat sluit m’n nieuwe boek aan bij m’n oudere boeken, hoewel Taking Off drie keer zoveel pagina’s telt. Het eerste boek in deze open trilogie, Elisabeth, heb ik ook helemaal zelf vormgegeven. Ik werk vooral op intuïtie waardoor er nieuwe narratieve lagen ontstaan, maar dan heb ik het boek inhoudelijk al volledig uitgewerkt en op een prikbord de verhaallijnen uitgezet die ik belangrijk vind. Hoe dat allemaal gaandeweg ontstaat kan ik niet precies uitleggen.

    We Like Art - Portret Mariken Wessels Foto © Maarten Tromp
    (meer…)

  30. Beschikbare edities van Scarlett Hooft Graafland

    Leave a Comment

    Blue People

    Blue People, 32 x 40 cm

    Zelfs spreekt ze over sculpturen die ze in het landschap plaatst. “Het landschap vertelt een verhaal en ik probeer daar grip op te krijgen.” Hoewel Hooft Graafland veel foto’s ensceneert met objecten, speelt toeval toch een grote rol. Ze werkt met een analoge camera en ziet thuis pas – na het ontwikkelen van de rolletjes – het resultaat van de foto’s. Ze gebruikt geen Photoshop of bewerking achteraf, ze laat bewust zien hoe het in elkaar zit.

    In samenwerking met inwoners van het gebied, bij wie zij vaak zo’n drie maanden verblijft, laat zij de beelden in haar hoofd werkelijkheid worden. In maar een paar uitgekiende opnamen legt ze de sculpturale performances vast.

    We zijn heel trots dat we in nauwe samenwerking met Scarlett nu alle beschikbare fotowerken kunnen tonen en aanbieden aan onze lezers. Zie de werken in onze webshop onderaan deze pagina. Vraag ons gerust om aanvullende beelden en informatie. Als je op afbetaling met de KunstKoop van het Mondriaanfonds een werk wil aankopen, dan kan dat. In deze post lichten we een aantal werken uit omdat er zulke mooie verhalen vast zitten aan de bijzondere foto’s.

     

     

    VIDEO: Mooi om te zien hoe Scarlett Hooft Graafland aan het werk is op locatie, in dit geval Madagascar. Je ziet in de video making-of beelden van Mothers of The Forest, Chez Pierrot en Blue People.

    Scarlett reisde een aantal keer naar Madagaskar. In eerste instantie trok het eiland haar vanwege de natuur en eeuwenoude baobab-bomen, maar al snel bleken de lokale omstandigheden nog indringender. “Ik had me alleen niet gerealiseerd dat het land enorm ontbost is en enorme erosie – en dat het land nauwelijks nog bestuurd wordt. Politiek is het er een chaos en het is niet ongevaarlijk op veel plekken.” Zo ontdekte ze onder meer dat slaven vroeger blue people werden genoemd en vertaalde dit element in een aantal van haar foto’s door blauwgeverfde kinderen in het landschap te fotograferen.

    In 2015 reisde ze naar een afgelegen plek in de Pacific waar ooit Thomas Cook aan land is gegaan. Op de plek waar zijn schip verscheen vroeg ze nazaten van het stamhoofd dat Cook ontving te poseren met een replica van het schip.

     

    Scarlett Hooft Graafland

    Scarlett Hooft Graafland, Resolution, Malekula, (2015), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)

     

    De waanzinnige beelden van trucks op een afgelegen zoutvlakte in Bolivia zijn inmiddels al de hele wereld over gegaan. Zinderende stillevens met trucks plus wonderlijke lading onder een vaak krankzinnig blauwe hemel. Scarlett vertelde ooit tijdens een We Like Art middag over haar belevenissen in Bolivia. Reizend met de trein van La Paz naar de zoutwoestijnen met staven dynamiet in haar bagage voor bovenstaande foto. Over de lastige dosering van de hoeveelheid dynamiet om alleen de zoutberg en niet de hele truck te laten ontploffen. Of over de vele zakken gekeurde gemalen en gedroogde peperpoeders die ze meezeulde en gebruikte voor een aantal foto’s.

     

    White Pyramid, opgeplakt op aluminium achter Diasec plexiglas of in witte Profilex lijst met Artglass 28 x 80 cm (oplage 12)

    Voor de rendier-serie verbleef ze in het midden van Noorwegen bij een Sami familie die een enorme kudde rendieren hoedt in het berggebied. Een paar weken lang bivakkeerde ze in dit bijzondere gebied om getuige te zijn van het vertrek van de kudde rendieren. Haar fascinaties: de macht van de natuur, de daardoor soms barre leefomstandigheden van de mens en de tegenstelling met het gecultiveerde en welvarende Nederland. De kleine, vervreemdende, vaak gekleurde toevoegingen aan de overweldigende natuur in haar werk laten deze fascinaties prachtig samen komen. “Combining the man-made and the natural as a fragmented story”.

    We hebben in opdracht van het AMC een mooi videoportret gemaakt van Scarlett waarin ze uitgebreid vertelt over de omstandigheden waarin ze gewerkt heeft in Noorwegen.

     

    Informatie over de werken van Scarlett Hooft Graafland

    Goed om te weten: Scarlett werkt voor het afdrukken van haar negatieven nauw samen met AAp-lab (Amsterdam Analogue Printing). De meester van de analoge print Peter Svenson is internationaal vermaard vanwege zijn lab, deskundigheid en ervaring. De werken van Scarlett worden ingelijst bij Profilex in Amsterdam. Het team van Profilex levert lijsten van museale kwaliteit. Onder zie je het werk Chez Pierrot in de bijbehorende lijst. De levertijd van de foto’s in lijst is over het algemeen 4 tot 8 weken. Alle genoemde prijzen zijn inclusief lijst.

     

    Scarlett Hooft Graafland in Huis Marseille

    Op deze pagina staat een – niet volledig – overzicht van de beschikbare werken. Mail ons (klik hier) als je meer informatie of een werk van Scarlett wil bestellen. Goed om te weten, we kunnen je op verzoek extra beelden en prijsinformatie sturen van andere, grote formaten. Staat jouw favoriete werk van Scarlett er niet bij? Mail ons – dan zoeken we graag voor je uit of het nog beschikbaar is.

     

    Op Art Rotterdam 2020 presenteerden we een vijftal werken van Scarlett Hooft Graafland

    Ook voor grote werken van Scarlett Hooft Graafland kun je bij We Like Art terecht. Ter indicatie: werken van 100 x 125 cm in een editie van 6, kosten 7.500 euro. En werken van 120 x 150 cm editie 6 zijn 8.800 euro. Deze werken kun je op afbetaling bij ons kopen, vraag naar de aantrekkelijke voorwaarden om in 3 jaar af te betalen. Want goed om te weten: werk vanaf 500 euro kan met de KunstKoop van het Mondriaanfonds op afbetaling worden aangekocht. Je betaalt het bedrag dus niet ineens maar in maandelijkse termijnen. De rente voor je kunstlening betaalt het Mondriaan Fonds.

     

    Dragon’s Blood, Socotra, Yemen (2014), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)

     

    Item in KunstUur over Scarlett Hooft Graafland:

  31. Hard-edge zeefdrukken van Jan van der Ploeg

    Leave a Comment

    Jan-van-der-PloegWAVE-2003-silkscreen-print-edition-16

    WAVE (2003), zeefdruk, oplage 16, 160 x 120 cm

    Hoog tijd om eens aandacht te schenken aan zijn (grote) zeefdrukken die je via ons kunt bemachtigen. NB De drukken zijn lastig op je scherm te beoordelen vanwege de intense kleuren.

    We schreven eerder: “Zijn werk is speels en streng tegelijk. De loeistrakke geometrische zeefdrukken, wandschilderingen en schilderijen willen maar 1 ding: bekeken worden en zich als klassiekers in je achterhoofd nestelen.”

    Van der Ploeg heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd van wandschilderingen. In talloze museale tentoonstellingen of permanent als een kloeke ingreep in een architectonische ruimte. Zijn werk herken je onmiddellijk en alleen al die herkenning stemt altijd tot een prettig soort vrolijkheid. De visuele dreun blijft je op een heldere manier bij. Het is alsof de virtuoze afgewogen grote gebaren van de schilder niet bedacht en uitgevoerd zijn, maar al bestonden en alleen maar onthuld. Of draven we nu door?

    Jan-van-der-Ploeg-GRIP-2009-silkscreen-print-1

    GRIP (2009), zeefdruk, oplage 35, 40 x 104 cm (nb: de grijze baan is zilver)

    (meer…)

  32. 2 nieuwe edities van Navid Nuur

    Leave a Comment

    1 Navid Nuur Aquadelic Ringtone

    Navid Nuur, Untitled (An aquadelic ringtone) (2008-2014), blue styrofoam, silkscreen, acid, spit, glitter, road sign paint, pushpins, salt, circa 72,5 x 49,5 x 2 cm, oplage 27 + 6 A.P. € 1.200,- (incl. verzending binnen Nederland)

    Als er schoenveters, spuug, gesmolten tin en zuur in voorkomen dan denk je bijna vanzelf aan Navid Nuur wiens werk bol staat van de lucide associaties en wonderlijke materialen. De kleine inktvisschildjes die met een veter bij elkaar gehouden worden met van binnen een sierlijk spoortje van ingebrand tin. En de vederlichte blauwe styrofoam plaat met een – als je goed kijkt – een virtuoze bellenblazer op een palmstrand. Het is allemaal zo rijk, raadselachtig en moeiteloos.

    Navid Nuur (Teheran, 1976) is definitief internationaal doorgebroken en overal te zien lijkt het. De lijst tentoonstellingen op zijn CV zullen we maar niet helemaal uitwerken hier. Zijn deelname aan de Biennnale van Venetië 2 jaar geleden is zeker noemenswaardig en veel geprezen. Hij toonde twee werken in de ILLUMInations-tentoonstelling waaronder een indrukwekkende installatie met tl-buizen in de Arsenale in Venetië. Ook zijn solo Lube Love in 2013/2014 in het Bonnefantenmuseum in Maastricht was gedenkwaardig.

    We Like Art @ Art Rotterdam 2015 Foto © Maarten Tromp

    Al eerder schreven we over Navid Nuur: hij is een dartele krachtpatser, hij zet de monumentale tentoonstellingsruimte moeiteloos naar zijn hand met grootse en lichtvoetige ingrepen. Z’n materiaalkeuze is ludiek en speels. Hij maakt sculpturen, installaties en tekstwerken. Een omgekeerde uitgebrande vuilcontainer als projectiekamer, tl-buizen, goudfolie, Play-Doh klei, oasisblokken, Nuur weet er wel raad mee. En telkens word je weer ingenomen door zijn manier van denken en maken.
    “Navid Nuur stelt zichzelf vragen zoals, hoe schraapt het licht kleuren, hoe knap is het voor een zandkorrel om zich bij elkaar te houden elke dag? Hij gaat steeds meer naar binnen toe en zijn kernvraag is, wat zie je nou echt? Hij maakt geen keuze tussen objecten (kunstwerken) die er even zijn en dingen die elke keer opnieuw solide kunnen worden tentoongesteld. Het werk Thresholder dat als pilaar in zijn solo in de De Hallen te zien was en als muur in Museum Fridericianum, lijkt een solide bouwsel, maar is eigenlijk lucht. Bakstenen van oasis-blokken. Met zijn handen maakte hij afdrukken in de blokken en liet zo “meer en meer emotionale indrukken achter op het zuivere blok”.
    2 Navid Nuur Cuttlefish, shoelace, metal

    Navid Nuur, Untitled (2014), cuttlefish bone, shoelace, metal, circa 5 x 4 x 1,5 cm, 25 + 7 A.P. unieke stukken, € 300,- (incl. verzending binnen Nederland)

    Goed om te weten: een A.P. is een artist proof. Het is een gangbare praktijk dat van een oplage of editie de kunstenaar een paar exemplaren buiten de editie om zelf houdt. Heb je interesse in deze edities? Mail ons – we helpen je graag verder.

     

  33. Daniëlle van Ark ‘(Picasso)’, 2014

    Leave a Comment

    1-Danielle-van-Ark-Picasso

    Het lijkt bijna alsof hij ontevreden is over de zwarte uitsneden die in het beeld zijn getekend of over de lijnen op zijn lijf die met stift extra dik zijn aangezet. Is deze foto al klaar om getoond te worden? Die lijnen zijn niet door Van Ark getekend, maar zijn lang geleden door een beeldbewerker van een Amerikaanse krant gezet. Van Ark kocht deze foto namelijk uit het archief van de Baltimore Sun en is geïnteresseerd in de geschiedenis van de persfoto.

    2-Danielle-van-Ark-Picasso

    Van Ark roept met dit werk allerlei vragen op over de echtheid van een kunstwerk en over het hergebruiken van bepaalde beelden. Het is typerend voor Van Ark’s recente werkwijze en gedachtegang. Hoewel ze opgeleid is als fotografe, gebruikt ze sinds haar residency aan de Rijksakademie (2012-2013) verschillende materialen om de betekenis van dingen te onderzoeken. Oude artikelen, kaarten, foto’s en andere materialen krijgen in haar werk een tweede leven. Soms is de betekenis bij het oorspronkelijke beeld al niet duidelijk en door het hergebruik van Van Ark lijken de vraagtekens zich vooral te vermenigvuldigen. Zo schreef ze de tekst van handboeken over ‘het kijken’ over op grote papiervellen, maakte ze een vloerkleed van zand met allerlei hedendaagse en kunsthistorische symbolen en reproduceert ze gevonden foto’s en andere beelden. Haar werk roept steeds vragen op over de betekenis van zichzelf.

    De uil ‘Picasso’ maakte Van Ark in opdracht van de AMC kunstichting. Het academische ziekenhuis heeft een uitgebreide kunstcollectie en geeft jaarlijks een kunstenaar de opdracht een editie te maken voor de serie De Menselijke Gedaante. Deze edities worden vervolgens verkocht zodat er een werk van de kunstenaar kan worden aangekocht. Het lijkt misschien gek om een uil in de serie De Menselijke Gedaante te plaatsen, maar dit werk gaat natuurlijk veel verder dan het beeld van Picasso.

    WLA_ArtRotterdam_2015_web_24

    Het werk gaat over wat er met het beeld is gebeurd, door welke handen de foto is gegaan en welke sporen zij allemaal hierop hebben achter gelaten. De vegen, stiftstrepen en kreukels zijn eigenlijk ‘afdrukken’ van al die mensen. Zelfs de achterkant van de foto geeft zijn geschiedenis weer, er staan allerlei instructies op. Zo staat daar onder andere dat het na gebruik terug moet worden gegeven aan het MoMA, maar dat is blijkbaar nooit gebeurd. De 5 limited editions van de achterkant van de foto zijn uitverkocht, de voorkant van ‘Picasso’ is via ons te bestellen.

  34. Hellen van Meene | The Secret Lives of Girls (2012)

    Leave a Comment

    Eind jaren negentig, begin 2000 werd Hellen van Meene wereldberoemd met haar portretten. Ze wordt als een van de belangrijkste fotografen van dit moment gezien. Alle vooraanstaande musea in de wereld hebben werk van haar in hun collectie (Guggenheim, Stedelijk Museum, MOCA Los Angeles, Victoria en Albert museum etc). In 2006 was er een mooi overzicht van haar werk in Huis Marseille in Amsterdam. Ze wordt in Londen vertegenwoordigd door galerie Sadie Coles en in New York door galerie Yancey Richardson.

    Hellen van Meene Secret Lives 2

    We vragen graag nog een keer je speciale belangstelling voor een bloedmooie editie van Van Meene. Eerder toonden we ons op WLA al enthousiast over Tout va disparaitre, Saint-Petersbourg uit 2008. Een teder frêle portret van een tenger meisje in een armoedig keukentje.

    Hellen van Meene Secret Lives 3

    Nu is er een box met 5 foto’s van 5 jonge Amerikaanse filmactrices: The Secret Lives Of Girls. We zien: Gabourey Sidibe, Carey Mulligan, Emily Blunt, Saoirse Ronan en Abby Cornish. In opdracht van The New York Times maakte Hellen naar aanleiding van de Oscarnominaties in 2010 onvergetelijke beelden van deze jonge op doorbreken staande vrouwen. Losgezongen van de spotlights van Hollywood, met de blik naar binnen gericht. Check de slideshow van The New York Times  hier.

    Abby-australain-girl-dust-free-2

    Ook de locatiescout verdient overigens een groot compliment! Wat een heerlijke gare vloerbedekkingen en interieurs. You came a long way Baby. En bedenk dat Van Meene alles ensceneert. De belangrijkste props zijn hier de stoelen, maar ook de belichting en het kleurenpalet zijn volledig uitgedacht en kloppend gemaakt.

    4-Hellen-van-Meene-Atelier

  35. Nieuwe editie van Fiona Tan | Aftermath (2014)

    Leave a Comment

    Fiona-Tan-Aftermath

    Fiona Tan, Aftermath (2014), colour, pigment print on archival paper, 33 x 48,4 cm oplage 100

    Deze scene lag letterlijk aan haar voeten en hoewel hij op het eerste gezicht wat gewoontjes lijkt, zit er toch alles in. Natuur versus cultuur. De natuur die ook na een nucleaire ramp weer overwint. Het beeldrijm van de bloemen op het schaaltje en het bloemetje in het gras. En de scherf porselein die een relatie heeft met Azië maar ook met Nederland. Precies zoals de kunstenaar zelf.

    Fiona Tan stuitte op dit stilleven toen ze filmopnames maakte in het radioactieve gebied bij Fukushima, Japan. Het tekent het feilloze oog van de kunstenaar dat ze onmiddellijk de kracht van het beeld herkende.

    Tan bezocht voor haar nieuwe werk, het drieluik ‘Ghost Dwellings’,drie plekken op aarde waar door verval, verwoesting of geldgebrek de bewoners zijn weggetrokken. Dat leverde prachtige beelden op van verlaten huizen, gebouwen en straten, maar tegelijkertijd zocht Tan op die puinhopen ook naar tekenen van hernieuwde energie en bloei. ‘Aftermath’ noemde Tan dit fenomeen; letterlijk begroeiing die na de oogst opnieuw opkomt.

    Deze foto is een prachtige verbeelding van dat begrip; in het uitlopende gras ligt een potscherf van iets wat ongetwijfeld een porseleinen schaaltje of bord is geweest. Delfts porselein? Is het misschien een Hollandse scherf in Oosterse aarde? Hoewel het stukje aardewerk in het midden van het beeld staat, is de natuur het eigenlijke onderwerp van de foto. Die worstelt en komt weer boven. Het beeldrijm tussen het motief op het schaaltje en de bloemetjes van het graspolletje lijkt bijna te mooi om waar te zijn. En uit alles, van de dauwdruppels op het gras, tot het kleine plantje dat zich een weg naar boven werkt, spreekt een hoopvolle positiviteit.

  36. 5 Vragen aan Nadine Stijns

    Leave a Comment

    Nadine-Stijns-Balikbayanbox_contentIV

    Nadine Stijns, Balikbayan Box Content III and IV (tweeluik) (2013), Ultrachrome print on aluminum, (2x) 32 x 32 cm, oplage 10, ism galerie LhGWR

    Hoi Nadine, kun je iets vertellen over hoe dit werk tot stand is gekomen?

    Dit tweeluik is onderdeel van het project ‘A Nation Outside A Nation’, een project over Filipijnse arbeidsmigratie, dat eerder te zien was bij LhGWR in Den Haag en in het Stedelijk Museum Amsterdam. De afgelopen 3 jaar heb ik aan dit project gewerkt en de levens van (ongedocumenteerde) Filipijnse huishoudelijk werkers in Nederland gevolgd. Een onderdeel van het project zoemt in op de producten en goederen die naar de familie thuis gestuurd worden via de zogenoemde balikbayan box. Dat kunnen luxe goederen zijn als tv’s, merkkleding en -schoenen maar ook producten die voorzien in basisbehoeften zoals de werken in de We Like Art tentoonstelling.

    Nadine-Stijns-Balikbayanbox_contentIII

    Waarom kies je ervoor om dit werk te laten zien?

    Tot nog toe waren deze beelden alleen in de presentatie van het totale project te zien, maar je zou deze foto’s ook heel goed als een op zichzelf staand werk kunnen beschouwen.

    Nadine-Stijns-Balikbayan-Box-Content-3&4

    Wat maakt deelname aan deze tentoonstelling van We Like Art aantrekkelijk voor jou als kunstenaar?

    We Like Art biedt een laagdrempelig podium aan kunstliefhebbers om met een verscheidenheid aan kunstenaars bekend te raken.

    Waarop verheug je je bij deze nieuwe editie van Art Rotterdam?

    Vorig jaar was ik aangenaam verrast door de grote diversiteit van de getoonde kunst zowel in vorm als ook inhoudelijk. Ik hoop ook dit jaar weer geïnspireerd te raken door de beurs.

    Wat zijn je plannen voor het komende half jaar?

    Ik werk altijd aan lange termijn projecten, het komende half jaar zal ik het project ‘A Nation Outside A Nation’ afronden en me richten op aankomende exposities.

    Kom dit werk bekijken bij Start Buying Art @ Art Rotterdam. We tonen betaalbaar werk van aanstormende en toonaangevende kunstenaars.

    We werken samen met het Mondriaan Fonds en ABN AMRO om de zegeningen van de KunstKoop te promoten. Lenen voor je kunstaankoop tegen 0% rente: een prachtige stimulans voor de afname van goede kunst. De rente wordt vergoed door de overheid. Bij de werken in de tentoonstelling staan de maandbedragen die je met de KunstKoop van het Mondriaanfonds kunt afbetalen.

    We Like Art @ Art Rotterdam 2015,
    Foto Maarten Tromp

    Praktische informatie Start Buying Art @ Art Rotterdam
    Locatie: Van Nellefabriek, Van Nelleweg 1, 3044 BC Rotterdam
    Openingstijden: Donderdag 5, zaterdag 7 en zondag 8 februari 2015 geopend van 11.00 – 19.00 uur. Vrijdag 6 februari 2015 geopend van 12.00 – 21.00 uur
    NB Gratis toegang

    De line-up met 100 kunstenaars bekijk je hier:  www.startbuyingart.tumblr.com

    Meer informatie over de KunstKoop: www.abnamro.nl/kunstkoop en www.dekunstkoop.nl