“Van Lieshout heeft nauwkeurig berekend dat met de inzet van 200.000 slaven die zeven uur per dag in een call center werken, de jaarlijkse winst kan oplopen tot 7,8 miljard euro. Loon verdienen de slaven niet, maar kost, inwoning, vertier en bordeelbezoek zijn perfect geregeld. Van alle gebouwen en installaties bestaan inmiddels maquettes, tekeningen of schilderijen en de stad is – hoe kan het anders – energieneutraal. Alles is recyclebaar, inclusief de slaven zelf.
Wie het ongemakkelijke gevoel bekruipt dat SlaveCity verdacht veel overeenkomsten vertoont met een concentratiekamp, heeft geen ongelijk. Deze macabere oorden van massavernietiging vormden een inspiratiebron, maar SlaveCity is volgens Van Lieshout helemaal up-to-date. In zijn Gesamtkunstwerk is de mens gereduceerd tot een radertje in een goed geoliede machine, die geheel is ingesteld op duurzaamheid en winstgevendheid. Helemaal onbekend komen deze uitgangspunten ons niet voor, maar de situatie in SlaveCity lijkt veel op satire of op een tamelijk lugubere grap.” (tekst via De Pont)
Plagen en sarren daar is Van Lieshout dol op. En groot denken. Sinistere science-fiction in polyester. Zoals het ‘hergebruik’ van menselijke slaven in dit SlaveCity project. Lugubere praktische oplossingen voor de aanstaande eindtijd waarin de strijd om de natuurlijke grondstoffen pas echt goed is losgebarsten. Van Lieshout staat voor een apart soort beschavingsoffensief.
Hij krijgt daarmee niet altijd enthousiaste reacties. De zo typische klinische setting van sculpturen, maquettes, destilleerketels, werktuigen en containers – een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie – is daar debet aan. Ga het vooral zien en oordeel zelf.
Joep van Lieshout, SlaveCity (in het kader van Jheronimus Bosch 500), De Pont, 11 juni – 2 oktober 2016
De prijzen van het werk van Van Lieshout houden gelijke tred met zijn internationale faam en dus is het zoeken geblazen naar betaalbare edities. We hadden een poos geleden een mooie oplage gevonden van een overzichtstekening van AVL-Ville uit 2001. Het eerste mega-project van Van Lieshout. Een autarkische vrijstaat in de haven van Rotterdam. Inclusief ziekenhuis, kunstacademie, kantine, brouwerij, worstenfabriek, boerderij, eigen valuta en wapenfabriek. Mooi harkerig getekend, bijna aandoenlijk. En leuk om te weten, het werk zit ook in de collectie van het Kröller-Müller Museum. De editie is inmiddels uitverkocht. Op ons nieuwe kantoor in Amsterdam hebben we nog 1 allerlaatst ingelijst exemplaar (nr 74 van de 125, 92 x 116 cm). Hier kun je hem reserveren.
(Klik op het beeld voor een grotere foto)
