Recente berichten

  1. Frêle bermbloemen van Alice Brasser

    Leave a Comment

    Alice Brasser bermbloemen #3Bermbloemen # 3 (2016), 50 x 35 cm, olieverf op papier

    Alice Brasser bermbloemen #1 Bermbloemen # 1 (2016), 50 x 35 cm, olieverf op papier

    Brasser stopt graag flarden van verhalen en anekdotes in haar werk. De vrijheid in het schilderen en een flink arsenaal aan schilderoplossingen stuwen de voorstelling vaak in het ongerijmde. Geen wonder dat ze wegloopt met schilder-schilders als David Hockney, Peter Doig en Francisco Goya.

    Alice Brasser bermbloemen #5Bermbloemen # 5 (2016), 50 x 35 cm, olieverf op papier

    Alice Brasser: “Ik zoek voortdurend manieren om de platte werkelijkheid te omzeilen. Vaak combineer ik beelden, is een schilderij opgebouwd uit verschillende landschappen. De rol van kleur is erg belangrijk. Om tegemoet te komen aan een vooraf bepaalde sfeer worden de kleuren verhevigd of bedenk ik van te voren in welke kleurstelling iets gemaakt moet worden. De omkering – dat wat licht is wordt donker en omgekeerd – is ook een terugkerend fenomeen.”

    (meer…)

  2. Slave City | Atelier van Lieshout in De Pont

    Leave a Comment

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont2“Van Lieshout heeft nauwkeurig berekend dat met de inzet van 200.000 slaven die zeven uur per dag in een call center werken, de jaarlijkse winst kan oplopen tot 7,8 miljard euro. Loon verdienen de slaven niet, maar kost, inwoning, vertier en bordeelbezoek zijn perfect geregeld. Van alle gebouwen en installaties bestaan inmiddels maquettes, tekeningen of schilderijen en de stad is – hoe kan het anders – energieneutraal. Alles is recyclebaar, inclusief de slaven zelf.

    Wie het ongemakkelijke gevoel bekruipt dat SlaveCity verdacht veel overeenkomsten vertoont met een concentratiekamp, heeft geen ongelijk. Deze macabere oorden van massavernietiging vormden een inspiratiebron, maar SlaveCity is volgens Van Lieshout helemaal up-to-date. In zijn Gesamtkunstwerk is de mens gereduceerd tot een radertje in een goed geoliede machine, die geheel is ingesteld op duurzaamheid en winstgevendheid. Helemaal onbekend komen deze uitgangspunten ons niet voor, maar de situatie in SlaveCity lijkt veel op satire of op een tamelijk lugubere grap.” (tekst via De Pont)

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont4

    Plagen en sarren daar is Van Lieshout dol op. En groot denken. Sinistere science-fiction in polyester. Zoals het ‘hergebruik’ van menselijke slaven in dit SlaveCity project. Lugubere praktische oplossingen voor de aanstaande eindtijd waarin de strijd om de natuurlijke grondstoffen pas echt goed is losgebarsten. Van Lieshout staat voor een apart soort beschavingsoffensief.

    Joep van Lieshout SlaveCity De Pont5

    Hij krijgt daarmee niet altijd enthousiaste reacties. De zo typische klinische setting van sculpturen, maquettes, destilleerketels, werktuigen en containers – een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie – is daar debet aan. Ga het vooral zien en oordeel zelf.

    Joep van Lieshout, SlaveCity (in het kader van Jheronimus Bosch 500), De Pont, 11 juni – 2 oktober 2016

    Joep van Lieshout

    De prijzen van het werk van Van Lieshout houden gelijke tred met zijn internationale faam en dus is het zoeken geblazen naar betaalbare edities. We hadden een poos geleden een mooie oplage gevonden van een overzichtstekening van AVL-Ville uit 2001. Het eerste mega-project van Van Lieshout. Een autarkische vrijstaat in de haven van Rotterdam. Inclusief ziekenhuis, kunstacademie, kantine, brouwerij, worstenfabriek, boerderij, eigen valuta en wapenfabriek. Mooi harkerig getekend, bijna aandoenlijk. En leuk om te weten, het werk zit ook in de collectie van het Kröller-Müller Museum. De editie is inmiddels uitverkocht. Op ons nieuwe kantoor in Amsterdam hebben we nog 1 allerlaatst ingelijst exemplaar (nr 74 van de 125, 92 x 116 cm). Hier kun je hem reserveren.

    Joep van Lieshout in lijst

    (Klik op het beeld voor een grotere foto)