– 39% Van de kunstkopers koopt online kunst – Jonge kunstkoper beschouwt online kunstkopen als laagdrempelig – Jonge koper oriënteert zich vooral online op nieuwe aankopen
Het online kopen van kunst is in opkomst.
Uit onderzoek blijkt dat 39% van de kunstkopers in de afgelopen 3 jaar online kunst heeft gekocht op basis van digitale informatie, dus zonder het werk eerst in het echt te hebben gezien. Vergelijkbaar onderzoek uit het verleden toont een flinke stijging aan. Uit eerder onderzoek (Nederlandse Galerie Associatie) uit 2014 blijkt dat 33% van de Nederlandse kunstkopers wel eens online kunst heeft gekocht. In 2010 was dat 13% en in 2006 9%.
Online kunst aanbieders zijn een toevoeging voor de zichtbaarheid en de verspreiding van beeldende kunst en vormen geen bedreiging maar juist een toegevoegde waarde voor galeries. Beginnende en ervaren kunstkopers kunnen online eenvoudiger nieuwe kunstenaars ontdekken. Veel jonge kunstkopers weten de weg te vinden naar online aankopen. De zichtbaarheid van prijzen en de afwezigheid van druk worden als positief ervaren. Hiermee lijkt internet een belangrijke rol te spelen als een entree voor beginnende kunstkopers.
Kopen op basis van pixels
39% van de respondenten heeft de afgelopen 3 jaar op basis van digitale informatie kunst gekocht. De leeftijdscategorie 56 of ouder heeft in verhouding minder vaak kunst online gekocht dan de jongere leeftijdscategorieën.
18-35 44%
36-45 45%
46-55% 40%
56 of ouder 30%
Waarom kunst online kopen?
Een groot en gevarieerd aanbod. Een belangrijke reden om online kunst te kopen is het aanbod; 54% van de kunstkopers geeft dit als reden aan, omdat men meer kunstenaars kan ontdekken die men anders niet tegen zou komen.
Kopen zonder druk. 49% Geeft aan dat een reden om online kunst te kopen is, dat men rustig over een aankoop kan nadenken zonder druk te ervaren.
De prijs is direct zichtbaar. 50% Geeft aan dit als reden op.
Kunstkoper is niet alleen uit op online kunstkoopjes
Opvallend is dat 25% van de respondenten voorkeur heeft voor de prijscategorie 1.000-2.499 euro. 63% geeft aan graag werk te kopen in de categorie 250 tot 999 euro en 47% heeft voorkeur voor 249 euro of lager.
Waar doet de kunstkoper zijn aankoop? De galerie (68%) en het atelier van de kunstenaar (60%) blijken voor de kunstkoper de meest genoemde locaties voor een aankoop. Hiernaast wordt er ook online gekocht:
21% heeft wel eens kunst gekocht via online kunst aanbieders
20% kocht wel eens bij een online veiling
15% kocht via de website van een galerie
11% kocht via de website van de kunstenaar
Opmerkelijk: van de groep jonge kunstkopers (18-35 jaar) kocht 40% in een galerie en 24% kocht online. (meer…)
Zelfs spreekt ze over sculpturen die ze in het landschap plaatst. “Het landschap vertelt een verhaal en ik probeer daar grip op te krijgen.” Hoewel Hooft Graafland veel foto’s ensceneert met objecten, speelt toeval toch een grote rol. Ze werkt met een analoge camera en ziet thuis pas – na het ontwikkelen van de rolletjes – het resultaat van de foto’s. Ze gebruikt geen Photoshop of bewerking achteraf, ze laat bewust zien hoe het in elkaar zit.
In samenwerking met inwoners van het gebied, bij wie zij vaak zo’n drie maanden verblijft, laat zij de beelden in haar hoofd werkelijkheid worden. In maar een paar uitgekiende opnamen legt ze de sculpturale performances vast.
We zijn heel trots dat we in nauwe samenwerking met Scarlett nu alle beschikbare fotowerken kunnen tonen en aanbieden aan onze lezers. Zie de werken in onze webshop onderaan deze pagina. Vraag ons gerust om aanvullende beelden en informatie. Als je op afbetaling met de KunstKoop van het Mondriaanfonds een werk wil aankopen, dan kan dat. In deze post lichten we een aantal werken uit omdat er zulke mooie verhalen vast zitten aan de bijzondere foto’s.
VIDEO: Mooi om te zien hoe Scarlett Hooft Graafland aan het werk is op locatie, in dit geval Madagascar. Je ziet in de video making-of beelden van Mothers of The Forest, Chez Pierrot en Blue People.
Scarlett reisde een aantal keer naar Madagaskar. In eerste instantie trok het eiland haar vanwege de natuur en eeuwenoude baobab-bomen, maar al snel bleken de lokale omstandigheden nog indringender. “Ik had me alleen niet gerealiseerd dat het land enorm ontbost is en enorme erosie – en dat het land nauwelijks nog bestuurd wordt. Politiek is het er een chaos en het is niet ongevaarlijk op veel plekken.” Zo ontdekte ze onder meer dat slaven vroeger blue people werden genoemd en vertaalde dit element in een aantal van haar foto’s door blauwgeverfde kinderen in het landschap te fotograferen.
In 2015 reisde ze naar een afgelegen plek in de Pacific waar ooit Thomas Cook aan land is gegaan. Op de plek waar zijn schip verscheen vroeg ze nazaten van het stamhoofd dat Cook ontving te poseren met een replica van het schip.
Scarlett Hooft Graafland, Resolution, Malekula, (2015), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)
De waanzinnige beelden van trucks op een afgelegen zoutvlakte in Bolivia zijn inmiddels al de hele wereld over gegaan. Zinderende stillevens met trucks plus wonderlijke lading onder een vaak krankzinnig blauwe hemel. Scarlett vertelde ooit tijdens een We Like Art middag over haar belevenissen in Bolivia. Reizend met de trein van La Paz naar de zoutwoestijnen met staven dynamiet in haar bagage voor bovenstaande foto. Over de lastige dosering van de hoeveelheid dynamiet om alleen de zoutberg en niet de hele truck te laten ontploffen. Of over de vele zakken gekeurde gemalen en gedroogde peperpoeders die ze meezeulde en gebruikte voor een aantal foto’s.
White Pyramid, opgeplakt op aluminium achter Diasec plexiglas of in witte Profilex lijst met Artglass 28 x 80 cm (oplage 12)
Voor de rendier-serie verbleef ze in het midden van Noorwegen bij een Sami familie die een enorme kudde rendieren hoedt in het berggebied. Een paar weken lang bivakkeerde ze in dit bijzondere gebied om getuige te zijn van het vertrek van de kudde rendieren. Haar fascinaties: de macht van de natuur, de daardoor soms barre leefomstandigheden van de mens en de tegenstelling met het gecultiveerde en welvarende Nederland. De kleine, vervreemdende, vaak gekleurde toevoegingen aan de overweldigende natuur in haar werk laten deze fascinaties prachtig samen komen. “Combining the man-made and the natural as a fragmented story”.
We hebben in opdracht van het AMC een mooi videoportret gemaakt van Scarlett waarin ze uitgebreid vertelt over de omstandigheden waarin ze gewerkt heeft in Noorwegen.
Informatie over de werken van Scarlett Hooft Graafland
Goed om te weten: Scarlett werkt voor het afdrukken van haar negatieven nauw samen met AAp-lab (Amsterdam Analogue Printing). De meester van de analoge print Peter Svenson is internationaal vermaard vanwege zijn lab, deskundigheid en ervaring. De werken van Scarlett worden ingelijst bij Profilex in Amsterdam. Het team van Profilex levert lijsten van museale kwaliteit. Onder zie je het werk Chez Pierrot in de bijbehorende lijst. De levertijd van de foto’s in lijst is over het algemeen 4 tot 8 weken. Alle genoemde prijzen zijn inclusief lijst.
Scarlett Hooft Graafland in Huis Marseille
Op deze pagina staat een – niet volledig – overzicht van de beschikbare werken. Mail ons (klik hier) als je meer informatie of een werk van Scarlett wil bestellen. Goed om te weten, we kunnen je op verzoek extra beelden en prijsinformatie sturen van andere, grote formaten. Staat jouw favoriete werk van Scarlett er niet bij? Mail ons – dan zoeken we graag voor je uit of het nog beschikbaar is.
Op Art Rotterdam 2020 presenteerden we een vijftal werken van Scarlett Hooft Graafland
Ook voor grote werken van Scarlett Hooft Graafland kun je bij We Like Art terecht. Ter indicatie: werken van 100 x 125 cm in een editie van 6, kosten 7.500 euro. En werken van 120 x 150 cm editie 6 zijn 8.800 euro. Deze werken kun je op afbetaling bij ons kopen, vraag naar de aantrekkelijke voorwaarden om in 3 jaar af te betalen. Want goed om te weten: werk vanaf 500 euro kan met de KunstKoop van het Mondriaanfonds op afbetaling worden aangekocht. Je betaalt het bedrag dus niet ineens maar in maandelijkse termijnen. De rente voor je kunstlening betaalt het Mondriaan Fonds.
Dragon’s Blood, Socotra, Yemen (2014), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)
Het is niet alleen dun geschilderd, soms schittert het doek nog door de verf heen, door een specifiek kleurgebruik en gebrek aan schaduwen zorgt Veldkamp ervoor dat partijen op de achtergrond soms naar voren lijken te komen en andersom. Het lijken haast gekleurde vlakken die als coulissen naar de voor- of achtergrond verschuiven.
Two Chairs 2 (2014), olieverf op doek, 40 x 40 cm
Die verschuiving van voor- en achtergrond is ook zichtbaar in het schilderij Two Chairs. De groene grond lijkt bijna op te stijgen naast het grijze oppervlak. Tegelijkertijd dringen de donkere bosjes zich naar de voorgrond.
Naar aanleiding van persoonlijke herinneringen, observaties of gevonden afbeeldingen maakt Veldkamp een schets van het beeld wat hij in zijn hoofd heeft. Daarna schildert hij het snel zodat hij zich tot de essentie kan houden. Hij wil dat het beeld voor iedereen herkenbaar is, vandaar dat hij details achterwege laat. Zo kun je zelf een invulling geven aan wat je ziet.
Veldkamp vraagt zich af wat schilderkunst kan betekenen in deze tijd waarin visuele beelden een grote rol spelen. De manier waarop mensen nu kijken is beïnvloed door de constant stroom foto’s en video’s die we continu zien. Volgens Veldkamp zijn mensen zich nu veel meer bewust van hoe beelden ontstaan. Er zijn genoeg filmpjes online te vinden waarop je kunt zien hoe een schilderij wordt opgezet. Dan zie je dat er heel veel beweging is tijdens het schilderen, maar de filmpjes eindigen altijd met een statisch beeld. Veldkamp wil in zijn schilderijen juist de beweging zichtbaar houden. Die beweging ontstaat voornamelijk doordat je ogen alle hoeken van het werk afspeuren naar aanknopingspunten en houvast.
Kralingse Plas (2014), 24 x 30 cm, olieverf op doek
Veldkamp zat in 2013 en 2014 op de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Momenteel is hij als Hodder Fellow verbonden aan the Lewis Center for the Arts op Princeton University. Hier onderzoekt hij dieptewerking en schaal en experimenteert hij met verschillende verfmaterialen en ondergronden. Dat klinkt als een goede basis om nieuw veelbelovend werk te maken.
We bespraken hier al eerder (link) het werk van Miko Veldkamp, de werken van toen waren snel verkocht. De winnaar van het ABN AMRO Memory spel in de Van Nellefabriek op onze tentoonstelling koos ook een mooie Veldkamp.
Hoog tijd om eens aandacht te schenken aan zijn (grote) zeefdrukken die je via ons kunt bemachtigen. NB De drukken zijn lastig op je scherm te beoordelen vanwege de intense kleuren.
We schreven eerder: “Zijn werk is speels en streng tegelijk. De loeistrakke geometrische zeefdrukken, wandschilderingen en schilderijen willen maar 1 ding: bekeken worden en zich als klassiekers in je achterhoofd nestelen.”
Van der Ploeg heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd van wandschilderingen. In talloze museale tentoonstellingen of permanent als een kloeke ingreep in een architectonische ruimte. Zijn werk herken je onmiddellijk en alleen al die herkenning stemt altijd tot een prettig soort vrolijkheid. De visuele dreun blijft je op een heldere manier bij. Het is alsof de virtuoze afgewogen grote gebaren van de schilder niet bedacht en uitgevoerd zijn, maar al bestonden en alleen maar onthuld. Of draven we nu door?
GRIP (2009), zeefdruk, oplage 35, 40 x 104 cm (nb: de grijze baan is zilver)
Maar de kaart zwicht onder zijn eigen succes. Als gebruikers vaker dan 6 keer per jaar naar het museum gaan dan moet er uit de reserves geput worden van Stichting Museumkaart om de vergoeding uit te betalen aan de musea. Om dit te voorkomen is de kaart onlangs nog (een beetje) in prijs verhoogd.
Interview met Museumkaart onderzoeker Hassina Bahar
Hassina Bahar deed voor haar studie aan de Universiteit van Amsterdam uitgebreid onderzoek naar de Museumkaart en kwam tot een paar opvallende uitkomsten. Dat bleef niet onopgemerkt, met haar scriptie is ze finalist voor de Cultuurmarketing scriptieprijs die binnenkort wordt uitgereikt. Hoog tijd om Hassina een paar vragen te stellen.
Hoi Hassina, wat zijn je eigen ervaringen van de Museumkaart, maak je er zelf veel gebruik van?
Vooral tijdens mijn studententijd heb ik veelvuldig gebruik gemaakt van mijn Museumkaart (MK). En het moment dat ik vanuit Groningen, waar ik heb gestudeerd, naar Amsterdam vertrok. Amsterdam is natuurlijk het museumwalhalla van Nederland en dat heeft mijn MK geweten. Nog steeds overigens. Met mijn MK merk ik dat het ook aantrekkelijker is om vaker tentoonstellingen te bezoeken. Dan hoef ik in een middag niet een heel museum uit te spelen, maar ga ik een uurtje specifiek voor een bepaalde tentoonstelling.
Wat viel je op aan het Museumkaartgebruik toen je stage liep in het Stedelijk en de kaartgebruikers zag binnendrommen?
Daar kwam ik erachter dat zo’n 40% van alle bezoekers van het Stedelijk in het bezit was van een MK. Het waren voornamelijk dames uit de omgeving Amsterdam en het Gooi met veel vrije tijd. Sommige kwamen regelmatig met hun vriendinnengroep of museumclubje. Het gebeurde wel eens dat de rij voor MK-houders net zo lang was als de rij voor mensen die een gewoon kaartje moesten kopen. Niet zo gek als je je bedenkt dat er ruim één miljoen MK-houders zijn.
