Aline Thomassen over haar solo in het Bonnefantenmuseum en haar werkplek in Marokko
Leave a Comment
Zonder titel, 38 x 28 cm, aquarelverf op papier
Haar werk was al op vele mooie plekken te zien. Nu op dit moment prominent in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, en eerder onder andere in het GEM Den Haag, Stedelijk Museum Schiedam, Museum Bommel van Dam, De Nederlandsche Bank en de RABO Kunstzone in Utrecht.
Vorig jaar won zij de Jeanne Oosting Prijs voor schilderkunst met haar overrompelende monumentale aquarellen. We halen graag even het enthousiaste juryrapport aan:
Wij zien krachtige, fysieke poses van het lichaam waarmee zij de vrouw in het centrum van het universum plaatst. Op een obsessieve manier portretteert zij de vrouw die de grenzeloze leegte van het papier in vuur en vlam op lijkt te doen gaan. De wereld die zich hier ontvouwt, is er een in de gedaante van schoonheid en rauwheid. Vertrouwde vormen en verontrustende natuurverschijnselen sidderen als geesten, godheden en halfgoden.
Sinds een aantal jaren reist Thomassen regelmatig naar Marokko en bestudeert en observeert daar de cultuur waardoor haar beeldtaal wortelt in Mediterrane tradities. Als een persoonlijk dagboek zet Thomassen de Noord-Afrikaanse vrouwen, strijdlustig, onafhankelijk en ontsluierd neer. Zij schuwen geen taboes. Met betekenisvolle gelaatstrekken raken zij versmolten met een innerlijke wereld die verstrengeld is met tekens en symbolen van geweld, verleiding, vruchtbaarheid, dood, verlies, vrijheid en betovering.
Zonder titel, 38 x 28 cm, aquarelverf op papier
Wij vallen als een blok voor het werk van Aline Thomassen en we zijn blij dat de kunstenaar speciaal voor We Like Art een aantal werken heeft uitgekozen. De directe aanleiding vormt de vorige week geopende solopresentatie in het Bonnenfantenmuseum. Hoog tijd om haar wat vragen te stellen.
Ha Aline, ben je al een beetje bekomen van de opbouw en opening van je solopresentatie in het Bonnefantenmuseum?
Ja, het was echt een fantastische opening; zo verschrikkelijk druk, zoveel reacties en enthousiaste ontmoetingen! Wat een contrast met mijn normale leven, waar ik toch behoorlijk in afzondering met mijn onderwerp bezig ben.
Quarantaine, 38 x 28 cm, aquarelverf op papier
Wat laat je zien in Maastricht? Ook een grote installatie met pigment en portretten toch?
Die installatie met kleine portretten van jonge mannen staat centraal in de zaal , ze worden omgeven door die grote ‘heftige’ vrouwbeelden.
Het is bijzonder dat er nu portretten van mannen hangen, want je bent vooral bekend van je soms enorme werken over vrouwen.
Ja, inderdaad. En ze staan er ook alleen maar bij gratie van hun relatie tot die vrouwen!
Kun je wat over deze nieuwe serie vertellen?
Nou, het is zo dat ik me, in die 20 jaar dat ik in Marokko kom, natuurlijk behoorlijk bezighoud met de situatie van alle mensen daar. Maar wat ik er uiteindelijk mee doe is het verbeelden van het essentiële, de existentiële thema’s, liefde, verlies, leven, dood, pijn, hoe leven we, innerlijke strijd. In dat proces sneuvelen alle anekdotes, ook de mannen. Omdat ik een vrouw ben ga ik uit van mezelf en het vrouwenlichaam.
Deze keer wilde ik iets zeggen over de context, de Marokkaanse situatie waar deze beelden uit ontstaan. Vandaar die mannenportretten tegen de geladen, rood besmeurde achtergrond, overigens aardepigment dat ik uit Marokko heb meegenomen. De armen gebruiken het om hun huizen mee te beschilderen. Eerst zie je natuurlijk de heftigheid van al dat rode gesmeer – en dan kom je je eigen ideeën over Marokkaanse mannen tegen.
Zonder titel, 38 x 28 cm, aquarelverf op papier
Maar ik hoop dat als je beter in die portretten kijkt, je de heel menselijke drive van elk individu kunt zien. Elk portret ontstond na intense gesprekken in het Marokkaans over toekomstbeeld en idealen. Wat ik dus helemaal niet verwacht had; deze bleken steeds terug te voeren op het universele ‘chercher la femme’. De mannen, tussen de 18 en 40 jaar oud, allemaal met een nog niet vastgelegd leven, zocht ik op straat, in cafés, via via. En dat was lastig! Ik wilde ze ook niet betalen ervoor. Het was voor mij heel belangrijk dat ze het vrijwillig – uit nieuwsgierigheid – deden.
Je werkt deels in Nederland en in Marokko, kun je iets vertellen over je werkplek in Marokko?
In Marokko heb ik inmiddels een atelierhuis, midden in de medina, oude Arabische stad. Vanuit mijn atelierraam kan ik het hele scala aan menselijk geluk en drama zich op straat zien afspelen. Het is een klein vissersstadje, maar omdat het hier voor iedereen dagelijks weer een verrassing is hoe ze die dag gaan overleven, hangt er een enorme energie, ‘lust for life’, en creativiteit op straat. Ik heb er één Franse vriend maar verder ga ik om met, meest traditionele, Marokkanen. Omdat ik Marokkaans spreek word ik goed opgenomen in hun midden. Af en toe zoek ik de kunstwereld en mijn galerie op in Casablanca, dat is een enorm contrast.
Zonder titel, 38 x 28 cm, aquarelverf op papier
Waarom blijf je terugkeren naar Marokko en naar de beelden van vrouwen?
De menselijke conditie, het ‘waarom leven wij en waar gaan we naartoe?’. Dat ligt hier voor het oprapen. Het staat op scherp en iedereen is ermee bezig. Daarbij komt de warmte van de omgang met elkaar, je kunt daar met iedereen praten alsof je ze al lang kent, ik kan daar heel makkelijk in opgaan en voel mij er thuis. De totaal andere manier hoe vrouwen hun identiteit beleven en uitdrukken fascineert me. Toch heb ik er vaak ook een heel moeilijke tijd. Ik ben, zeg maar te geïntegreerd om alleen maar van het feest te genieten. Tegelijk inspireert die moeilijke, rauwe kant!
Foto’s Aline Thomassen: Peggy Schrijvers
Check de beschikbaarheid van de aquarellen van Aline Thomassen in onze Shop.
Aline Thomassen, Beating around the bush, Episode #4, Bonnefantenmuseum, Maastricht, t/m 8 februari 2015: link
Installatiefoto GEM, Den Haag, 2005
