Het allermooiste is natuurlijk als kunstenaars fonkelnieuw werk inbrengen in de tentoonstelling. En dat is het geval bij 2 werken van V & B, Alex Jacobs en Ellemieke Schoenmaker. Wij volgen dit kunstenaarsduo al jaren met veel plezier en schreven al eerder over hun werk V&B bespraken we al eerder op WLA (zie hier en hier).
Alex en Ellemieke hebben iets unieks te pakken. Hun bronnen lijken de graphic artists die al decennia lang excelleren in een parallelle ‘low-art’ kunstwereld van platenhoezen, affiches, comics en t-shirtdesigns. Nu kun je hier wel dol op zijn en elementen in willen zetten in je eigen werk – maar dan moet je het ook wel technisch kunnen.
Want los van alle betekenissen, verwijzingen, zelfspot en grappen is het werk vreselijk goed gemaakt. Van moddervette partijen in alkydverf en olieverf, spuitbusnevels, lullige Photoshop oplossingen, waterige aquarel luchten, giftige fluor accenten; werkelijk alles wordt uit de kast gehaald. Heerlijk wat een maakplezier! Peter Doig meets Dr. Who. Deze schilders pur sang weten als combi het beste in elkaar naar boven te halen.
En niet alleen als schilders. In de afgelopen jaren zagen we steeds meer objecten en installaties van het duo. We vroegen V & B naar de 2 werken die we volgende week gaan tonen bij We Like Art @ Art Rotterdam.
1. Hoi Alex en Ellemieke, kunnen jullie iets vertellen over hoe de werken voor de show tot stand zijn gekomen?
Naar aanleiding van een bezoek aan het Hermitage in St. Petersburg en vooral de zalen vol met borstbeelden hebben we een vernieuwde interesse gevonden in de klassieke beeldhouwkunst. Eerder was onze fascinatie al aangewakkerd in het Boden Museum in Berlijn waar het idee ontstond om een grote hedendaagse versie te maken van klassieke ensembles van sculpturen.
De gemaakte beelden zijn portretten van kunstenaars/studenten uit het verleden die tijdens hun studie zeer getalenteerd bleken te zijn, maar die het uiteindelijk niet gered hebben om een zelfstandig bestaan op te bouwen als (autonoom)kunstenaar. Bevragingen over de kunstcarrière als complex systeem blijven voor ons relevant.
2. Hebben jullie jezelf beperkingen gesteld door de oplage, de maat of door de prijs. Zo ja, welke?
De vraag om mee te doen kwam voor ons samen met de ideeën om deze sculpturen te maken. We hebben onszelf dus niet hoeven voegen naar beperkingen. Wel is het zo dat deze werken eigenlijk te bewerkelijk zijn om voor 1.500 euro aan te bieden.
3. Wat maakt deelname aan de We Like Art show @ Art Rotterdam aantrekkelijk voor jullie als kunstenaar?
De hele Art Rotterdam Week met al zijn beurzen en andere shows is een fantastisch evenement om kennis te maken en te genieten van alles dat de beeldende kunst te bieden heeft. Wat de We Like Art show voor ons aantrekkelijk maakt is dat we van tevoren weten dat de kwaliteit van alle getoonde werken hoog is. Daarnaast willen wij als kunstenaar graag alle mensen de kans geven om voor een redelijke prijs ons werk aan te schaffen.
4. Denk je dat jullie zelf hebberig gaat worden van een kunstwerk van een collega-kunstenaar uit deze tentoonstelling?
In de afgelopen 5 jaar zijn wij naast ons bestaan als kunstenaars ook veel bezig met het verzamelen van kunst. Naast het ruilen van kunstwerken met andere kunstenaars kopen we ook werken. Er is een groot aantal kunstenaars in de show waarvan we nog werk willen hebben, maar op 1 maart vliegen wij naar Los Angeles voor een 4 maanden lange residency en een solotentoonstelling in een museum waar wij op dit moment al ons geld voor sparen. Als er een werk te zien is waar we verliefd op worden kunnen we het waarschijnlijk toch niet laten hangen.
Heel bijzonder de reeks gestencilde werken van Sigrid Calon die we tonen in onze tentoonstelling komen de week. We zagen een afbeelding van de grote installatie vorig jaar van de hele serie op een wand in Tilburg en waren onmiddellijk verkocht. We vroegen de kunstenaar naar de herkomst van deze serie.
1. Hoi Sigrid, in 2012 was je te zien in het Stedelijk Museum bij de Best Verzorgde Boeken van 2012, kun je ons wat vertellen over je gelauwerde kunstenaarsboek?
Hoi! Het boek is eigenlijk het resultaat van jaren onderzoek en experiment. Ik ben al sinds 2005 bezig met de beeldtaal die ontstaan is vanuit mijn borduur-fascinatie. Geen klein & fijn borduurwerk, maar uitvergroot met dikke wol op board met gaten.
Na een werkperiode in Eindhoven bij de kunstenaarswerkplaatsen Daglicht en Beeldenstorm, heb ik het letterlijk borduren losgelaten en kreeg mijn werk meer abstractie, ging ik ‘borduren’ met plastic en met grafiek (diepdruk en hoogdruk).
De ideeën in mijn hoofd gingen echter sneller dan het daadwerkelijk uitvoeren ervan, ook waren er ook een heleboel mislukkingen en uiteindelijk werd het één grote frustratie.
Ik moest die grafische techniek (even) loslaten en zoeken naar de juiste vorm, waarbij ik wel die hoeveelheid van mijn ideeën kwijt kon en ook de tactiliteit en de ambacht van het borduren. Ineens wist ik het, het moest een boek worden, gedrukt in risografie/stencildruk. Het is dus geen boek met bestaande werken, maar het boek zelf is het werk!
Dat maakt het bijzonder, denk ik. Bovendien, toen ik tot het besef kwam dat het een boek moest worden, vond ik dat het een goed boek moest worden. Tja – wanneer is iets een goed boek? Je gaat dan nadenken over de papiersoort, de bindwijze, over de kaft, maar vooral ook over de opzet, het concept. …En als dat allemaal klopt kun je dus geselecteerd worden voor ‘De Best verzorgde Boeken’ en kom je in het Stedelijk!
Daar was ik natuurlijk heel erg blij mee. Behalve het bindwerk heb ik alles aan het boek zelf gedaan. Dus het ontwerpen , het drukken, het uitgeven, de financiering regelen. Dan is het na zo’n periode van hard werken en heel erg in jezelf geloven en weinig feedback heel erg fijn dat je zo’n positieve respons krijgt.
2. Wat een eer! Maar je boek heeft ook internationaal flink de aandacht getrokken toch?
Ja, super! Omdat ik dus zelf uitgever was, moest ik het natuurlijk ook zelf verkopen of onder de aandacht proberen te brengen. Ik had het ingestuurd voor Kaleid-editions in Londen en voor YIA in Berlijn, gewoon om te testen hoe het daar ontvangen werd.
Ondertussen zag ik via Facebook een oproep voor Small Publishers van Micro-festival tijdens de Salone di Mobile in Milaan. Ik was zeer welkom, zag geen beren op de weg en ben gewoon in m’n eentje naar Milaan gereden!
Dat was een openbaring. En heel erg leerzaam en ook nog eens super leuk. Daarna volgde Artbookfair in Basel, Londen Artbookfair, Turijn en Berlijn. Op deze manier zit je gelijk bij de juiste doelgroep, heb je meteen door hoe er op gereageerd word en ontmoet je veel nieuwe mensen. Ook via internet kan het dan ineens hard gaan en kopen mensen uit Japan, Canada en Israel ook je boek. Via Kaleid-editions is het boek ook aangekocht door MOMA-library en de library van het Victoria & Albert Museum!
Het boek, gelimiteerde editie van 420, is inmiddels uitverkocht. Ongelooflijk toch?
3. Hoe is de serie werken ontstaan die in het boek zijn gekomen, het lijkt een dartel spel binnen strenge randvoorwaarden, klopt dat?
Ja, dat klopt wel. Het is een redelijk eenvoudig concept, een paar regels waaraan ik me gehouden heb, en de 120 composities die daaruit zijn voortgekomen zijn geheel intuïtief ontstaan, dat zijn die ideeën die eruit moesten! Het concept zie ik als mijn DNA. Er is een grid van 9 stippen, in het vierkant. Dus 3 x 3. Dit zijn de oorspronkelijke borduurgaten. Vervolgens kun je binnen dit kleinste grid 8 verschillende steken maken (grafisch gezien zijn de steken lijnen).
De druktechniek, RISO, heeft de mogelijkheid te werken met verschillende kleurinkten, die je als het ware over elkaar heen drukt (net als bij zeefdruk). Ik heb ervoor gekozen om te werken met 8 kleuren. Het standaard digitale drukwerk wordt meestal opgebouwd uit CMYK; cyaan, magenta, geel en zwart. Door mengingen kun je daarmee kun je eigenlijk ‘alle’ kleuren maken.
De riso heeft echter geen magenta en geen cyaan-blauw. Maar ik had in plaats van 4 wel 8 volle kleuren tot mijn beschikking, waaronder bijvoorbeeld ook fluorrose, oranje en groen. Fascinerend om zelf op kleur-onderzoek uit te gaan!
De kleuren-combinaties hebben uiteindelijk voor de opbouw van het boek gezorgd, de hoeveelheid van 120 composities.
In het boek heb ik een grid gemaakt van 9 x 14 stippen, vervolgens ben ik met het DNA gaan bouwen. Hierbij maak ik gebruik van de grafische mogelijkheden van een computer, zoals vorm en restvorm. Lijnen kunnen verlengd of herhaald worden, vorm en/of tussenvorm kunnen over elkaar heen worden gezet in lagen. De kleuren kunnen vol gedrukt worden of in gradaties, waarbij ik dan gebruik maak van rasters. Het is een feest hoe je vervolgens kunt spelen, ontdekken en creëren!
4. Heb je deze prenten al eerder laten zien?
Ik heb de prenten gepresenteerd in Tilburg, tijdens mijn boekpresentatie vorig jaar. Daar hing de hele serie op een enorm grote wand, heel erg indrukwekkend. De kleuren zijn zo intens en er is zoveel te zien dat je blik en gedachtes constant heen en weer schiet. Verder zijn ze in Nederland alleen een weekend te zien geweest in Amsterdam, tijdens de Inside Design en in het buitenland tijdens de ArtBookFairs waar ik was. Ik vind het wel fijn dat ze nu via jullie een groter podium krijgen.
5. Begin 2013 heb je een serie van alle prenten uit het boek gemaakt op RISO. Kun je ons iets vertellen over deze edities en de techniek die je gebruikt hebt?
Omdat de werken in het boek bij elkaar zitten, vormen ze samen ook een geheel. Wel heb ik geprobeerd afzonderlijk de nummers/werken zo sterk te maken, dat ze ook op zichzelf overeind zouden blijven. De composities vragen erom om er meer mee te doen dan om ze alleen in het boek te laten. Ik zou wel willen uitproberen hoever je daarin kunt gaan. Met welke andere technieken en formaten het zou kunnen werken.
Om bij de Risodruk-techniek te blijven… het maximale drukformaat is A3. Mede doordat deze techniek goed betaalbaar is, is het een mooi medium om je werk te verspreiden en andere mee te laten genieten. Elke bladzijde uit het boek heb ik dus in kleine oplage gedrukt in een editie van 50. Waarvan de eerste tien nummers gereserveerd zijn voor de liefhebbers die graag de hele serie wil kopen. Het leuke is dat iedereen naar eigen budget kan kiezen. Wil je er bijvoorbeeld 3 of een blok van 12 of zelfs meer. Je kunt ook zelf je eigen samenstelling maken, vrijwel zeker dat niemand dezelfde combi kiest!
Wat betreft de techniek, dat is er eentje waar ik eigenlijk een beetje verliefd op ben geworden. Beetje raar, want dan ben je dus een beetje verliefd op een machine, de Riso. Ze hebben deze oude stencilmachines doorontwikkeld, ondanks de opkomst van de kopieerapparaten, de moderne printers en de digitale druktechnieken. Het fijne is dat ze handzaam zijn, zodat je ze zelf kunt bedienen. Er gaan grote inktpatronen in, zodat je dus zelf met kleuren kunt spelen. Het nadeel is – ze zijn vrij kostbaar. Vroeger kon je alleen bij Knust in Nijmegen iets laten stencilen, inmiddels zijn er meerdere plekken waar je terecht kan.
Maar ik ben wat eigenwijs en wilde graag zelf achter zo’n machine staan. Ik had het geluk dat ik dat kon doen in Maastricht bij de Jan van Eyck-academie. Ik was er nèt in de periode van oude naar nieuwe opzet, het publishing-lab was vers klaar, mèt een nieuwe Riso-machine en er waren nog geen deelnemers die daar aan het werk waren. Zo heb ik dus zeker twee maanden heerlijk m’n gang kunnen gaan!
Riso prints op Munken Pure papier, elk 46 x 34 cm, oplage 50, € 120,- per 3 stuks (set zelf samen te stellen)
6. We laten straks in Rotterdam een blok van 12 werken zien. Heel tof. Wat maakt deelname aan de We Like Art show @ Art Rotterdam aantrekkelijk voor jou als kunstenaar?
Art Rotterdam is toch een groot evenement, het is weer een heel ander publiek, de context is anders. Jullie pakken groots uit, er is veel te zien. Ik ben eigenlijk ook gewoon heel erg benieuwd hoe men hier gaat reageren en of er iets uit zal komen. Jullie laagdrempeligheid, jullie prachtige mix van goede werken en de betaalbaarheid is een fijne opzet!
Isabelle Wenzel, Backward_1_W_2013, edition of 5, 100 x 80 cm, framed
1. Hoi isabelle, kun je ons iets vertellen over hoe deze 2 foto’s tot stand zijn gekomen?
I’m currently busy with a new body of work that explores the human body within a figural moment, so that it appears like a still life an object or as a sculpture. Both images are part of this new series. With a simple method I transform the human body into something else.
In both cases I’m the model and the photographer at the same time. I was wearing a blouse, skirt, tights and shoes I picked from my stock, pressed the self-release on my camera, ran into position and hold a posture till it clicks. For Backward_1_W_2013 it took me 102 tryouts to get to my final image. Sometimes I get muscle ache from doing the same movement over and over again.
Forward_1_A_2013 was done doing a session for Riveted TV. My only prop was a flowery pant skirt that helped me to transform into a very nice surreal form.
2. Heb je jezelf beperkingen gesteld door de oplage, de maat of door de prijs. Zo ja, welke?
Both have: edition of 5, 100 x 80 cm framed
Isabelle Wenzel, Forward_1_A_2013, edition of 5, 100 x 80 cm framed
3. Wat maakt deelname aan de We Like Art show @ Art Rotterdam aantrekkelijk voor jou als kunstenaar?
I think it’s a great opportunity to show what I do. Specially ‘cause it reaches such a broad audience and then I certainly enjoy being presented together with so many good artists.
4. Denk je dat je zelf hebberig gaat worden van een kunstwerk van een collega-kunstenaar uit deze tentoonstelling?
Juul Kraijer | Zonder titel, 2013 | 24,3 x 17,5 cm | oplage 30
Had je al gekeken naar de line-up van deelnemende kunstenaars? Het indrukwekkende lijstje vind je hier: link.
We gaan een week voor Art Rotterdam de speciale wanden plaatsen in de Van Nellefabriek en ze schilderen in de bijzondere kleuren van IJM. Het wordt een hele fraaie setting voor een show met betaalbare pareltjes. Zoals dit werk van Juul Kraijer. We lieten deze speciale We Like Art editie al eerder zien bij de Bijenkorf. Het klassieke gelaat van het vaste model van Kraijer met de vreemd gelijkmatig verdeelde tranen.
Kraijer (Assen, 1970) is bekend geworden met haar meisjesportretten in houtskool. De afgebeelde androgyne meisjes gaan volledig op in hun transformatie naar bijvoorbeeld een vulkaanlandschap of een slangenlichaam. Uilen, bijen en tongen die zich geheel vanzelfsprekend over het lichaam uitzaaien of uitstrooien. Kraijer werd al jaren geleden internationaal opgepikt en de aankoop van haar werk door het Museum of Modern Art in New York heeft er wel enigszins toe bijgedragen dat er inmiddels wachtlijsten bestaan voor haar werk. Juul Kraijer maakt sinds een aantal jaren ook foto’s in oplage. Heel bijzonder deze nieuwe – speciaal voor We Like Art gemaakte – vriendelijk geprijsde editie.
Bekijk vooral even het mooie videoportret van de kunstenaar in de serie Hollandse Meesters door Lisa Boerstra. En als je dan toch bezig bent, lees dan ook dit mooie interview door Marianne Vermeijden. En hier een interview bij Mr Motley.
Van Juul Kraijer waren onlangs nog ongeveer 30 foto’s te zien bij de tentoonstelling DE HERONTDEKKING VAN DE WERELDin 2013 in Huis Marseille Museum voor Fotografie. Binnenkort toont ze haar werk in een bekende fotografie-galerie in Parijs, Filles du Calvaire.
Malin Persson, Untitled (2013), 34,5 x 24,5 cm., gouache op papier in lijst
Zoals ze zelf zegt omhelst het Zweedse landschap je, maar het Nederlandse panorama is open, je kijkt als het ware over de natuur heen. In Nederland bestaat het landschap voor haar uit lijnen, de horizon, de lijnen van lucht en water. Dat fascineert haar.
Malin Persson, Untitled (2013), 34,5 x 24,5 cm., gouache op papier in lijst
Na een periode op de Rietveld en Rijksacademie won Persson in 2007 de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst. De grote schilderijen (200×300 cm) lijken een uitzooming van eerdere in vlakken verdeelde werken van haar hand. Tussen de gerasterde vierkantjes zie je nog net fragmenten van buiten – of is het een weerspiegeling van binnen? In andere werken uit dezelfde periode en daarna is het landschap weer duidelijker te herkennen.
Steeds is de kunstenaar op zoek naar puurheid, of het nu in een meer naar de werkelijkheid geschilderd wateroppervlak is of een verlichte horizon rond middernacht, het werk heeft zo’n fijne dromerige poëzie in zich.
1. Hoi Malin, kun je ons vertellen hoe deze serie gouaches tot stand is gekomen?
De gouaches horen bij het proces van kijken; het zijn waarnemingen vanuit het Nederlandse en Zweedse landschap. De winterse kleuren symboliseren stilte, een soort leegte. Alsof de tijd even stil staat.
Het werk met het donkere bos is het meest recente werk en gemaakt in Zweden. Een mysterieuze sfeer is daar altijd aanwezig. Korte dagen met weinig zonlicht kleuren het landschap melancholisch blauw.
2. Heb je jezelf beperkingen gesteld voor wat betreft de maat of de prijs. Zo ja, welke?
