Recente berichten

  1. Marijn van Kreij – The Only Rule Is Work (2012)

    Leave a Comment

    Vorig jaar kon je zijn alsmaar uitdijende serie Nirvana Drawings zien in De Hallen in Haarlem. Sinds 2006 werkt de kunstenaar aan deze reeks van potloodtekeningen steeds gebaseerd op dezelfde hoesfoto van Nirvana van Charles Peterson. Kurt Cobain ligt met gitaar in de hand verdwaasd en wijdbeens op het drumstel. Achterover gevallen na een enerverende jam-sessie – zo lijkt het. Dat Van Kreij steeds terugkomt bij hetzelfde vertrekpunt is mooi en idioot tegelijk. 18 Nirvana tekeningen op een rij werken gek genoeg heel betoverend. De teller staat nu al op meer dan 40.

    Het werk van Van Kreij heeft iets plagerigs. Je wordt bij hem als kijker vaak op de proef gesteld of uitgedaagd. Zo werkte hij een periode aan reeksen van 2 haast identieke droodle bladen (zie hier). Ogenschijnlijk volstrekt willekeurig tekeningen, telefoonkrabbels die hij minutieus kopieerde/dupliceerde in hun onnadrukkelijkheid. Die focus op onbelangrijke en betekenisloze beelden komt ook terug in zijn reeks werken over de grafische patronen van de binnenkant van enveloppen. De verheven maker wordt uitvoerder, stoeien met schatplichtigheid de regel.

    Een ander werk dat we je niet willen onthouden is zijn project over gereproduceerde ruis: Hey Hey, My My (Into The Black). In 2008 filmde hij met een camera voor de monitor een registratie van een live optreden van Neil Young. Dit proces herhaalde hij bij diverse tentoonstellingen sindsdien, zodat bij elke take het beeld steeds waziger en onscherper wordt. Een intrigerend werk dat je lang bijblijft. Hier zie je de beelden.

    De tekeningen van Marijn van Kreij gaan het plafond van We Like Art te boven, gelukkig seinde hij ons in dat er een mooie editie is verschenen van zijn hand bij de show in Finsterwolde (Noord-Oost Groningen). Voor de heropeningstentoonstelling van Galerie Waalkens nodigden Merel Waalkens en Boudewijn Rosman Van Kreij uit om de tentoonstelling mee samen te stellen en vorm te geven. De rijke geschiedenis van Galerie Waalkens en het gedachtegoed van Albert Waalkens (1920 – 2007) vormde het uitgangspunt om een actuele tentoonstelling te maken.

    We citeren de zaaltekst:
    De titel die Marijn van Kreij aan deze tentoonstelling heeft gegeven ‘The Only Rule is Work’ is zowel gericht aan hem zelf, de andere kunstenaars in de tentoonstelling en de galerie en niet in de laatste plaats haar bezoekers. Het ‘doen’ als dé manier om verder te komen en ontwikkeling mogelijk te maken. Hij is ook gericht aan u, de bezoeker, omdat deze tentoonstelling een bepaalde betrokkenheid wil opeisen. Het is geen tentoonstelling van passief ‘plaatjes’ kijken, maar een die vraagt om een actieve houding.

    (meer…)

  2. Erik van Lieshout – Belgenmop, 2012

    Leave a Comment

    En nu in de openingsshow van het Stedelijk heeft Van Lieshout een eigen zaaltje met zijn serie schetsen over Pim Fortuyn. Het is allemaal eigenaardig lomp en virtuoos tegelijk: die slonzige stijl met veel cartoon-bloot in een schoolagenda-idioom. En aanstekelijk is het zeker, het is zo’n beetje de enige humoristische noot in het heropende Stedelijk.

    Fortuyn wordt in 30 ruwe schetsen getackeld als een incorrecte (machts)geile populist, net als Van Lieshout zelf? Hilarisch, belachelijk makend, ontsporend als een visuele Geen Stijl filippica, maar ook – gek genoeg – heel betrokken. Check hier de afbeelding van het werk en de collectieomschrijving van het Stedelijk zelf.

    Erik van Lieshout kwam op ons blog aan een aantal keren voorbij (hier en hier), nu tonen we graag deze grote druk met opplakoogjes. Hard-core Van Lieshout wat ons betreft. Lekker melig ook, en … supergoed geprijsd.

    Omdat we het niet kunnen laten, check svp dit fantastisch stuiterende videoportret van filmmaker Pieter Verhoeff uit de reeks Hollandse Meesters. “Dit is een enorm kut-project…”